Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Κλήρος και ομοφυλοφιλία

Ο μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας, όπως είναι γνωστό, έστειλε μια επιστολή στον πρωθυπουργό για να δηλώσει την αντίθεσή στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.
«Θα μας απαγορεύει, δηλαδή, ο αντιρατσιστικός νόμος να πούμε ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι αισχροί, ότι είναι "κύνες", όπως τους ονομάζει ἡ Αγία Γραφή στο τελευταίο της βιβλίο, την Αποκάλυψη», είναι το βασικό ερώτημα του ιεράρχη που προφανώς έχει «μαύρα μεσάνυχτα» σ’ ένα ζήτημα για το οποίο η διοικούσα Εκκλησία δεν θα ανοίξει ποτέ συζήτηση. Δηλαδή το θέμα κληρικοί και ομοφυλοφιλία.
Τη συζήτηση προσπάθησε πριν από μερικά χρόνια να ανοίξει ο «Αβέρκιος», ένας κατά δήλωσή του «αδελφοποιημένος» κληρικός που στο www.adelfopoiemenoi.blogspot.com, προσπάθησε να θέσει μια σειρά από ζητήματα και κυρίως το γεγονός ότι οι περισσότεροι γνωρίζουν τι συμβαίνει εντός της Ιεραρχίας καθώς πολλοί είναι ομοφυλόφιλοι εντός της Εκκλησίας αλλά κανένας δεν θέτει το θέμα στην ουσιαστική του βάση. Δηλαδή αν και πώς μπορεί κάποιος κληρικός και κυρίως του ανώτατου βαθμού της ιεροσύνης να είναι ομοφυλόφιλος. Εάν έχει τη δυνατότητα ή όχι να είναι αποδεκτός από τους άλλους κληρικούς και από τους πιστούς. 
Στον χώρο της Ιεραρχίας το θέμα της ομοφυλοφιλίας τίθεται με διαφορετικούς όρους και κυρίως με κραυγές, όπως του Πειραιώς Σεραφείμ και του Καλαβρύτων Αμβρόσιου.
Έτσι για παράδειγμα στην περίπτωση ενός υπαρκτού ιεράρχη που παραιτήθηκε από τον θρόνο του, επικαλούμενος λόγους υγείας, όταν τα παραδικαστικό σε συνδυασμό με το παραεκκλησιαστικό έβραζαν το 2005, οι καταγγελίες για τον βίο της «ακολασίας» ήταν πολλές. Γνωστότερη όλων ήταν μια καταγγελία, ενός ψάλτη, που έγινε για πρώτη φορά το 1992 στον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Σε μια επιστολή ο ψάλτης περιέγραφε τη δική του εκδοχή για μια σειρά από γεγονότα. Η επιστολή που είχε φτάσει στη διοικούσα Εκκλησία, διακινούνταν χέρι με χέρι στους κύκλους της Ιεραρχίας προκαλώντας διάφορες αντιδράσεις, με συχνότερη τα γέλια.
Σ’ ένα μέρος της επιστολής του ο ιεροψάλτης έγραφε ότι στην προσπάθεια που έκανε μητροπολίτης να του την…πέσει, τον θώπευσε και τον κυνηγούσε μέσα στην Εκκλησία γύρω από την αγία τράπεζα λέγοντάς του: «Αν δεν με γαμήσεις εσύ, θα σε γαμήσω εγώ με τον τελειότερο τρόπο αγάπης»!
Πολλοί γνώριζαν, κάποιοι χασκογελούσαν και κανένας δεν έθετε το ζήτημα επί της ουσίας. Προφανώς γιατί η ομοφυλοφιλία (και) εντός της Εκκλησίας δεν είναι κάτι απαγορευμένο, υπό όρους βεβαίως.
Η καταγγελία μπήκε στο συρτάρι για ένα διάστημα, ο ψάλτης φέρεται να «συνθηκολόγησε» και το 2005 την επανέφερε μέσω ενός δικηγόρου που στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές εξελέγη βουλευτής με τους ΑΝ.ΕΛ., διεκδικώντας 3.000.000 €.
Όταν κάποιος πάλι στην Ιεραρχία μίλησε για το «κουσούρι», κανένας δεν αντέδρασε και λίγοι θυμήθηκαν μια σειρά από περιστατικά, όπως π.χ. τον καυγά μεταξύ δύο ιεραρχών λίγο μετά την κηδεία του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρου στο Κάιρο, το 2004 -όταν ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος υπήρξε αυτήκοος μάρτυρας- που κατά τη διάρκεια του φραστικού διαπληκτισμού των δύο ιερέων ο ένας, απευθυνόμενος στον άλλο, είπε: «φύγε από 'δω, μωρή»!
Υπήρξαν και περιπτώσεις όπου προκλήθηκε πανικός, όπως έγινε όταν ένας αρχιμανδρίτης δήλωσε σε ανώτατο κληρικό την απόφασή του να παραιτηθεί σε μια συγκυρία που τα φώτα της δημοσιότητας είχαν στραφεί στην Ιεραρχία.
Τα περιστατικά είναι πολλά, αλλά αυτό είναι το λιγότερο.
Ο Ιερεμίας, που επικαλείται την «Αποκάλυψη», πιθανόν δεν ξέρει, εκείνοι όμως που γνωρίζουν θα ήταν έντιμο να αναλάβουν να ανοίξουν το θέμα που έχει πολλές και διαφορετικές προεκτάσεις καθώς σε κάποιους δεν προκαλεί γέλιο όπως στους περισσότερους. Είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που η Εκκλησία αγνοεί για τους δικούς της λόγους και επηρεάζοντας και ένα μέρος της «κυβέρνησης των πιστών» προσπαθεί να ανατρέψει την ψήφιση νόμων που αφορούν την ποιότητα της δημοκρατίας και του πολιτεύματος. Αλλά με αυτά ποιος έχει τα κότσια να ασχοληθεί εντός της Ιεραρχίας;
*Ο Θωμάς Τσάτσης, είναι δημοσιογράφος 
Αναδημοσίευση απο PROTAGON, 26-8-2013
ΠΗΓΗ:   http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=36015

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

ΑΙΓΙΝΑ και Δημαρχιακή Αντιπροσώπευση



Από ότι έχουμε μάθει από το κατηχητικό ο Θεός έχει αντιπρόσωπους στη γη, για να προβάλλουν το μεγαλείο του. Ο μόνος  επί γης  που κατάφερε να κάνει τον ….Θεό Αντιπρόσωπο του ήταν ο απερχόμενος δήμαρχος μας κ. Θεοδόσιος  Σακκιωτης, κατά κόσμο Θεοδόσιος ο Μεγαλόπρεπης. Έχει αφήσει την Αίγινα στο έλεος του Θεού. Από την άλλη διαμαρτύρεται γιατί η τρέχουσα θητεία ήταν περιορισμένη κατά 6 μήνες σε σχέση με όλες τις προηγούμενες που ήταν 4 χρόνια γεμάτα. Ομοίως μαζί με μερικούς άλλους δημάρχους πίεσαν την κεντρική εξουσία για να παραταθεί η θητεία τους μέχρι την 5ετια, όπως θα είναι από δω και πέρα. Είπαμε πως ο Θεός  αντιπρόσωπος του Σάκη, αλλά έβαλε και κάποια …όρια, για το καλό του νησιού. Φαντάσου να ήταν ακόμα αλλά 1 και 1/2 χρόνo δήμαρχος, δεν θα είχε μείνει τίποτα όρθιο.
Θεέ μου μεγάλη η χάρη σου, που δεν το επετρεψες. Κοίταξε όμως μη επαναλάβεις τα ίδια με τον Μουρτζη, ως αντιπρόσωπος του. Και αυτός στο έλεος Σου είχε αφήσει την Αίγινα στην προηγούμενη θητεία του. Αν επιχειρήσει πάλι το ίδιο, ξέρεις Εσύ, ξαποστειλετον χωρίς πολλά πολλά. Όλοι οι δήμαρχοι πιο εύκολα βρίσκουν Εσένα για αντιπρόσωπο τους, παρά ποιον θα κάνουν Αντιδήμαρχο, ποιον θα βάλλουν στο  Λιμενικό Ταμείο και στα άλλα Πόστα-Χωστα κλπ και συναφή Επαγγέλματα. Αμήν.

Ν.Π.

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

ΜΠΟΫΚΟΤΑΖ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗ ?



Στο αυτοπροσδιοριζομενο ως φεστιβάλ και ως διεθνές στην Αίγινα, οι τιμές εισιτηρίων στις συναυλίες, διαμορφωνονται στα 12, 7 και 5 ευρώ εκτός μιας παράστασης που έχει γενική είσοδο 15 ευρω. Το εισιτήριο των 7 ευρώ αναφέρεται στους φοιτητές, στους ΑΜΕΑ και στους ΑΝΕΡΓΟΥΣ. Στη σημερινή 23/8 συναυλία της Γαλανη ΑΜΕΑ, ΑΝΕΡΓΟΙ και φοιτητές για να απολαύσουνν την πληθωρικοτητα της καλλιτεχνιδος πρεπει να τα σκασουν χοντρα καταβαλλοντας 15 ευρω. Το ιδιο και η πιτσιρικαρια γιατι δεν ισχυει το παιδικο των 5 ευρω. Δεν το τραβαει ο οργανισμός τους ενα μποϋκοταζ και να μη παει κανείς ; Εγω πάντως το προτεινω. Ελπιζω η κ. Ντορα να δειξει κατανοηση για την προταση μας, αλλα και αν οχι δεν πειραζει. Το σημαντικο ειναι να σταλει εστω και ετσι ενα μηνυμα μια που η απουσια ειναι πιο ευκολη απο την παρουσια, που απαιτει καμια φορα αγωνιστικοτητα και αλλα τετοια. Ας πανε μονο οι φιλοι της Ντόρας και οσοι μεσα απο τέτοιες εμφανίσεις τους, θεωρουν πως καταξιωνονται στα ματια οσων διαφεντευουν τον πολιτισμο στο νησι. Μαλιστα το φεστιβαλ της κ. Μπακοπουλου εχι μεταξυ αλλων υποστηρικτων (όπως αναφερει το εντυπο προγραμμα των εκδηλωσεων) τους Super Market Κρητικός, την Μητροπολη Αίγινας και τον δημο Αίγινας. Αμφοτεροι κοπτονται για τους μη έχοντες. Αλλα καμια φορα παλι, δεν πολυσκανε, όπως στην περιπτωση υποστήριξης των ανωτερω επιλογων της Μπακοπούλου. Διότι άλλο ένα πιάτο φαΐ μη μας πεθάνουν και εκτεθούμε και αρχίσει ο κόσμος να αναρωτιέται για τον ρόλο μας στην κοινωνία και άλλο η συναυλία. Σιγα μη θελουν να τρωνε και μετα μουσικής. Αμην !!

Νικήτας Παπαϊωάννου

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

ΑΙΓΙΝΑ-ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Το απύθμενο θράσος που εκφράζει ο υδρομεταφορέας έχει την αφετηρία του σ’ ένα μεγάλο έλλειμμα πολιτικής διεργασίας το οποίο διαμορφώνεται κυρίως από δυο συνιστώσες που καταλήγουν σε μια ομόρροπη συνισταμένη. Η πρώτη αφορά σε τοπικούς παράγοντες που συμμαχούν με τον υδρομεταφορέα και έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να συμπαρατάσσονται με τη συνωμοσία του νερού. Η δεύτερη συνιστώσα που διαμορφώνει το σκηνικό των εκβιασμών για τον 40χρονο ‘’προσωρινό’’ μονόδρομο της μεταφοράς νερού αλλά και της καθήλωσης του πιο σοβαρού ζητήματος στην Αίγινα για το απόλυτο αγαθό, στη φενάκη του αγωγού, είναι το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα του τοπικού πολιτικού κόσμου: η ανοχή στις κομπίνες και το παρακαλετό σε μηχανισμούς και πρόσωπα. Αυτές οι δυο αξεδιάλυτες συνιστώσες οργανώνονται με βάση την ανυπαρξία πολιτικού χώρου στην Αίγινα και δημόσιου διαλόγου.
Όχι πως αυτά δεν υπάρχουν, κατά περίσταση αλλά και κατ’ ευφημισμόν (σε δημοτικά συμβούλια, σε αρθρογραφία κλπ) αλλά είναι αδύναμα -αφενός λόγω της αδυναμίας των ίδιων των ταγών του τόπου και αφετέρου εκ του προσανατολισμού του στην καλή πρόθεση αυτών- και λειτουργούν ελαχίστως με πνεύμα σύνθεσης. Από κει και το ασυνεχές, ανερμάτιστο και ατελέσφορο της τοπικής πολιτικής σκηνής.
Έτσι, ζώντας το ίδιο το σκηνικό, σε ακόμα πιο χείριστη εκδοχή παρατηρούμε αυτήν την αδυναμία από πλευράς του λαϊκού παράγοντα να συγκροτεί μέτωπα διεκδίκησης ακόμα και για τα πιο αυτονόητα. Αυτό είναι ΤΟ ζήτημα που κρύβεται πίσω από την κουρτίνα κάθε αποικίας. Γι αυτό και οι διαδικτυακές εφαρμογές καφενειακού λόγου πιθανόν να μην συνεγείρουν μια δίκαιη διευθέτηση στα τοπικά ζητήματα, ιδιαιτέρως αν πρόκειται για ένα λόγο που δεν μπορεί να γίνει κοινωνικός χώρος. Για αυτό και θα πάει άκλαυτη η υπόθεση του Νηπιαγωγείου των Αγίων, για αυτό και κάθε έννοια κοινωνικού ελέγχου θα παραμείνει μια υπόθεση κουβεντούλας μικρών κλειστών κύκλων.
Τέλος, η νέα εγκύκλιος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που αφήνει ατιμώρητους τους διαχειριστές των δημοτικών επιχειρήσεων οι οποίοι δημιούργησαν χρέη, μεταβιβάζοντάς τα στο συνολικό χρέος της δημοτικής αρχής, δημιουργεί ένα νέο κύκλο προκαταβολικής αμνήστευσης.
Σ’ αυτό το τοπίο, κάθε μικρή συσσωμάτωση που διεκδικεί για λογαριασμό της κοινωνίας, που συνθέτει το αποδομημένο κοινωνικό ζήτημα, που αποδίδει τη μεγάλη ευθύνη στον μη κυρίαρχο λαό για την αναγέννησή του, και προσάπτει την ενοχή σε αυτούς που αναθέτει τα ζητήματά του, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Είναι σίγουρο ότι αν προκύψουν, κάπου θα συναντηθούν.

απο την Σχεδία στ Ανοιχτά της Αίγινας
για την αντιγραφη Ν.Π

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014

ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

Βραδάκι Πέμπτης 14 Αυγούστου, στη παλιά προβλήτα, επέτειο του δεύτερου Αττίλα,  η Ομάδα Προβληματισμου και Παρέμβασης στην Αίγινα, μοίρασε στους συμπολίτες μας το κείμενο που ακολουθεί . Ν. Π.


 4 χάρτες-1000 λέξεις,
4 χάρτες-χιλιάδες νεκροί,
4 χάρτες-εκατομμύρια ξεριζωμένοι
    
ΑΠΩΛΕΙΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 1946 ΩΣ ΤΟ 2000


Ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία, χωρίς σταματημό, διενεργείται από το τέλος του Β’ παγκόσμιου Πολέμου μέχρι και σήμερα. Η περίφημη «διεθνής κοινότητα» κουφή σε κάθε επίκληση δικαιοσύνης, εξισώνει τις εκατόμβες νεκρών και προσφύγων Παλαιστινίων από την πατρογονική τους γη με τις προκλήσεις εκ μέρους φανατικών.
Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, της Αγγλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν την ίδια ευθύνη που εξοπλίζουν το κράτος του Ισραήλ, καθιστώντας το, ένα σύμμαχο-εταίρο στη σφαγή των λαών της Μέσης Ανατολής. 


2 χάρτες-μια ημερομηνία: 14 Αυγούστου 1974

Από τις 14 Αυγούστου (Αττίλας ΙΙ) μέχρι και σήμερα, μέρος της Κύπρου είναι υπό τουρκική κατοχή. Η διχοτόμηση για την οποία μόχθησαν Άγγλοι και Αμερικάνοι από τη δεκαετία του 1950, μαζί με τις ελληνικές κυβερνήσεις που έβλεπαν από το 1950, το κυπριακό, σαν μια καυτή πατάτα, είναι πλέον πραγματικότητα. Η περίφημη «διεθνής κοινότητα» κωφεύει εδώ και 40 χρόνια για την παράνομη εισβολή, την παράνομη κατοχή και τον παράνομο εποικισμό. Μαζί μ’ αυτούς κωφεύουν, η ελλαδική και η κυπριακή κυβέρνηση που συζητούν γι
α μια ενδεχόμενη διχοτόμηση. Αυτήν τη διχοτόμηση την ονομάζουν δικοινοτική-διζωνική ομοσπονδία. 

Κανένας χάρτης-ένας λαός

Αν δεν θυμόμαστε την παράδοση του ηγέτη του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (ΡΚΚ), Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στα χέρια των τουρκικών αρχών, από το ελλαδικό κράτος, τότε είναι πολύ μακριά η ελευθερία των Κούρδων. Είναι πολύ μακριά η ελευθερία όλων των λαών.
Οι Κούρδοι είναι ο πιο μεγάλος λαός στη γη, χωρίς πατρίδα. Μοιρασμένοι στην Τουρκία, στο Ιράν, στο Ιράκ και στη Συρία αλλά και σε άλλες χώρες, οι Κούρδοι, έχουν ζήσει τις διαψεύσεις των υποσχέσεων για την «αυτοδιάθεση των εθνών». Συκοφαντημένοι ως τρομοκράτες, με ελάχιστα δικαιώματα, προσπαθούν να επιβιώσουν στις χώρες αυτές και να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα και τις παραδόσεις τους. Τα κράτη-δεσμοφύλακες χρησιμοποιούν το κουρδικό ζήτημα για να υπενθυμίσουν το πόσο επικίνδυνη είναι η αστάθεια στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ) τροφοδοτούν την καταπίεση των Κούρδων διαιρώντας τους σε κομμάτια. Αυτό κάνουν με όλους τους καταπιεσμένους λαούς.
Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να μπορούν να ελέγχουν τη Μέση Ανατολή. Χθες για τα πετρέλαια και σήμερα για το φυσικό αέριο. Τότε με τις πετρελαιοπηγές και τώρα με το βυθό της Μεσογείου να γίνεται σουρωτήρι από τις τρύπες των ΑΟΖ και σκουπιδότοπος χημικών αποβλήτων.

Ένας χάρτης-εκατομμύρια άνθρωποι


 

Σκουπιδότοπος για χημικά και εργοτάξιο των ΑΟΖ
ή
θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας των λαών;






Με αφορμή τον υποθαλάσσιο αγωγό ύδρευσης

Η έγκριση των όρων του σχεδίου της προγραμματικής σύμβασης για την κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού από το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, προϋπολογισμού 32.520.000 ευρώ, είναι ένα βήμα για την κατασκευή ενός μοναδικού έργου στα ελληνικά χρονικά. Το έργο χωροθετείται στο θαλάσσιο χώρο του Σαρωνικού κόλπου μεταξύ Σαλαμίνας και Αίγινας και εκτείνεται στην ξηρά των δύο νησιών, μέχρι τα σημεία σύνδεσής του με τα σχετικά χερσαία έργα ύδρευσης στα δύο νησιά. Ξεκινά από το καταληκτικό σημείο του ήδη κατασκευασμένου αγωγού ύδρευσης στη Σαλαμίνα, στην περιοχή της Πέρανης, ο οποίος τροφοδοτείται από την ΕΥΔΑΠ, διασχίζει τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Σαλαμίνας και Αίγινας με χάραξη σχεδόν τεταμένη, παρακάμπτοντας προς ανατολάς τις βραχονησίδες Λαούσες και καταλήγει στο λιμάνι του Λεοντίου, όπου συνδέεται με τα χερσαία έργα ύδρευσης της Αίγινας.
Το έργο αυτό είναι αποτέλεσμα και πιθανή εφαρμογή μύθων μαζικής κατανάλωσης δυο περίπου δεκαετιών, αφού οι τοπικές αρχές από την περίοδο της χούντας είχαν εγκαταλείψει κάθε μέριμνα για τις υποδομές του τόπου, ενός τόπου με τις ίδιες αναφορές στην τουριστική-οικοδομική ανάπτυξη. Από τις αρχές της δεκαετίας του 60, με τον ανύπαρκτο σχεδιασμό εκ μέρους των κυβερνήσεων και με την ανοχή-συναίνεση της πλειοψηφίας των κατοίκων δημιουργήθηκε το έκτρωμα της νησιωτικής Ελλάδας. Έτσι, ένα μικτό αγροτοκτηνοτροφικό-αλιευτικό μοντέλο εξελίχθηκε βαθμιαία ως ραγδαία σε ένα μοντέλο παροχής τουριστικών υπηρεσιών δίπλα στην πάγια οικοδομική δραστηριότητα που εντάθηκε. Ανάμεσα στα δυσμενή αποτελέσματα, το κορυφαίο, και το οποίο αναδεικνύεται στις μέρες μας, δυστυχώς μόνο από την πλευρά της εμπορευματοποίησης, ήταν η προβληματοποίηση ενός απόλυτου αγαθού, του νερού, το οποίο υπέκυψε κυριολεκτικά απέναντι στο νέο καταναλωτικό υδροβόρο μοντέλο:
-εγκαταλείφτηκαν δημόσιοι τρόποι συλλογής και αποθήκευσης νερού: δημόσια πηγάδια, σουβάλες ή άλλοι ταμιευτήρες
-αγνοήθηκαν συστηματικά τρόποι συγκράτησης των όμβριων υδάτων (π.χ. φράγματα ανάσχεσης) ενώ εξυφάνθηκαν σχέδια και εφαρμογές αντιπλημμυρικών όπως και δεν αξιοποιήθηκαν τα αρχαία υδραγωγεία
-εγκαταλείφθηκαν οι οικιακοί τρόποι συλλογής και αποθήκευσης όπως η στέρνες ενώ καμιά άδεια για οικοδομή δεν προέβλεπε υποχρεωτικά τη στέρνα
-μετατράπηκαν τα πηγάδια σε βόθρους
-έγιναν ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις με αποτέλεσμα την ραγδαία υφαλμύρωση των υπόγειων νερών
-ευνοϊκή μεταχείριση προς τις τουριστικές περιοχές εις βάρος των εναπομενουσών αγροτοκτηνοτροφικών ή μη τουριστικής σημασίας
-διαχωρίστηκε το νερό της λάτρας από το πόσιμο
-ενεργοποιήθηκαν τρόποι μεταφοράς νερού από άλλες περιοχές
-αναδείχθηκε η κατανάλωση του εμφιαλωμένου ως ο μοναδικός τρόπος ασφαλούς κατανάλωσης
Όλες αυτές οι συνέπειες σε όλη την παράλια Ελλάδα, και ιδιαιτέρως για την Αίγινα, δημιούργησαν ένα είδος πολιτικών ηγεμονιών που ταύτισαν την τεχνική άσκησης εξουσίας, με ένα σύμπλεγμα κοινωνικών-πολιτικών-οικονομικών συμφερόντων που είχε βασική αναφορά του την λύση του προβλήματος του νερού. Η μεταπολεμική ηγεμονεύουσα τάξη η οποία υπονόμευσε συστηματικά κάθε παραγωγική δυνατότητα στη χώρα ενδίδοντας στον παρασιτισμό της μονομέρειας του τουρισμού, της οικοδομής και του μεταπρατισμού, μέσα σε μια 50ετία μετέτρεψε τη χώρα σε δυτική αποικία παραθερισμού και θερινής διαμονής. Έτσι, κάθε μαγική λύση θα μπορούσε να είναι κοινώς αποδεκτή, βασίζεται στη μαγική τεχνολογία, στο βαθμό που αυτή υπόσχεται την αέναη και απρόσκοπτη κατανάλωση. Ο υποθαλάσσιος αγωγός στην Αίγινα που είναι ίσως ο πιο συχνός τουριστικός προορισμός δίπλα στην Αττική, έγινε η καραμέλα στο στόμα των τοπικών ομάδων που επιβουλεύονταν την τοπική εξουσία.
Παρόλο που «ο αγωγός είναι προ των πυλών», όπως αναφωνούν οι τοπάρχες με στόμφο χιλίων στρατηγών, σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα δίπλα σε βασικές αναφορές τοπικού αγώνα οφείλουν να ειπωθούν κάποια βασικά σημεία που αφορούν στο ίδιο το έργο και την επισφάλεια που αυτό επισύρει:
α) Νερό που πιθανόν να μην είναι αρκετό σε συνθήκες ανόδου του πληθυσμού και των φαντασιακών δυνατοτήτων που πηγάζουν από το υπάρχον καταναλωτικό μοντέλο.
β) Η εγκατάσταση του υποθαλάσσιου αγωγού είναι αναμενόμενο να ξεπεράσει την πρόβλεψη για το κόστος της εφόσον εμφανιστούν νέα προβλήματα. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για κατασκευή κατά τη διάρκεια της μελέτης και μελέτη κατά τη διάρκεια της κατασκευής (η … γνωστή ομελέτα-«μελετοκατασκευή» που ανεβάζει διαρκώς και απρόβλεπτα το κόστος κατασκευής)
γ) Υπάρχει ρίσκο μεγάλο για πιθανές βλάβες στο βυθό
δ) Πιθανή είναι η μετακύληση του κόστους κατασκευής του στους χρήστες του νέου δικτύου, μέσω ειδικής φορολόγησης ή υπεραύξησης του τιμολογίου.
ε) Επικείμενη, είναι λόγω μνημονίου η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ-θυγατρικής ΕΥΔΑΠ νήσων και υπαγωγή όλων των υδάτων της ευρύτερης περιοχής υπό τη διαχείριση μιας πολυεθνικής επιχείρησης.
Το έργο αυτό εντάσσεται στη λογική της επέκτασης της εμπορευματοποίησης του νερού και της επέκτασης της εργολαβίας. Δεν είναι έργο υποδομής αλλά αποικιοποίησης του νησιού, στο βαθμό που δεν έχει γίνει μια σοβαρή μελέτη-αποτίμηση των δυνατοτήτων για την επάρκεια την ποιότητα και τη διαχείριση στην κατεύθυνση της αυτοδυναμίας.
Έτσι λοιπόν απέναντι στη λογική της εμπορευματοποίησης του νερού και της σκόπιμης διαχείρισής του στην κατεύθυνση της δημιουργίας νέων «περιφράξεων», η κοινωνία των πολιτών εκτός από την δημόσια αντίθεσή της στις ιδιωτικοποιήσεις οφείλει να θέσει τοπικά τα εξής:
-Μελέτη με τη συνεργασία της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και τμημάτων Υδρολογίας των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων για την ουσιαστική σημασία για την ύδρευση του νησιού δίπλα στην ιστορική ανάδειξη των αρχαίων υδραγωγείων
-Συντήρηση και χρήση του νερού σε ταμιευτήρες για την άρδευση, τη λάτρα και τη βοσκή
-Χρηματοδότηση για την κατασκευή στέρνας σε κάθε κτίριο που πληροί τις προϋποθέσεις
-Απαγόρευση της χρήσης πισίνας για συμβολικούς και ουσιαστικούς λόγους
-Συστηματικά χαμηλή ροή στο δίκτυο ειδικά τους θερινούς μήνες
-Κατασκευή φραγμάτων ανάσχεσης των όμβριων υδάτων
-Αγορά δημοτικής υδροφόρας
-Να τεθούν όρια στην άντληση του νερού από τις γεωτρήσεις και να απαγορευτούν εκείνες που συμπίπτουν με τα αρχαία δίκτυα
-Χρηματοδότηση επισκευής και αντικατάστασης του υπάρχοντος δικτύου ύδρευσης
-Χρηματοδότηση για μικρές κατασκευές στα κτίρια για τη μετατροπή μέρους των καθημερινών λυμάτων σε νερό για πότισμα
-Μελέτη για την χρήση του οικιακού νερού της λάτρας για σκοπούς αρδευτικούς
-Επαναχρησιμοποίηση του νερού για αρδευτικούς σκοπούς από τη διύλιση του στο βιολογικό καθαρισμό
-Δημιουργία τοπικών υδρολογικών εργαστηρίων σε συνεργασία με πανεπιστημιακά ιδρύματα και επίσημους φορείς που επεξεργάζονται σχέδια διαχείρισης, εξοικονόμησης και αποταμίευσης του νερού.
-Μελέτες για την ενίσχυση της πρωτογενούς παραγωγής της αυτοδυναμίας με καλλιέργειες που δεν είναι υδροβόρες και ολοκληρώνουν τον κύκλο: παραγωγή αγαθών-επάρκεια κατάλληλου νερού-διάθεση προς την τοπική κοινωνία-ενίσχυση τοπικού εισοδήματος-παραγωγή κλπ.
-Αποκέντρωση της τουριστικής κίνησης και επιδίωξη για την καλλιέργεια ενός αντικαταναλωτικού προτύπου ανθρώπου που επιδιώκει τη γνωριμία με τον τόπο ο οποίος έχει ομορφιές αλλά και προβλήματα, προσπαθεί για την ισχυροποίηση δεσμών ντόπιων και επισκεπτών και απορρίπτει τη μετατροπή του τόπου μας σε νησιού υπηρετών και σερβιτόρων.

21 Ιουλίου 2014
Απο την Σχεδία στ' ανοιχτά τησ Αιγινας

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

ΑΙΓΙΝΑ : Ο Μεγαλέξανδρος και το Καταραμένο Φίδι

Οι ομοιότητες με την σημερινή κατάσταση της υδροδότησης της Αίγινας είναι ολοφάνερες. Έτσι η ιστορία του Καραγκιόζη δεν είναι μυθοπλασία, αλλά εκτυλίσσεται  τώρα. 


Από τον Θερσίτη, του Ανδρέα Δερματη
Παρασκευή-Σάββατο και Κυριακή 8-9 και 10 Αυγούστου
στις 9 το βράδυ

Λίγα λόγια για το στόρι 
Μια εμπνευσμένη παράσταση λοιπόν του Ανδρέα Δερμάτη, με τίτλο ο Μέγας Αλέξανδρος και το Καταραμένο Φίδι. Στη μυθοπλασία του έργου, ένα τεράστιο φίδι φράζει την πηγή του νερού και  το χωριό υποφέρει από δίψα, μαζί και τα ζωντανά.  Με αντάλλαγμα όμως ένα κορίτσι κάθε χρόνο, που το καταβροχθίζει, επιτρέπει τη ροή του νερού και το χωρίο καταφέρνει και επιβιώνει, παρά τον πόνο για την ανθρωποθυσία στην οποία υποχρεώνεται..
Ο Πασάς, καλή τους ώρα οι δικοί μας δημοτικοί άρχοντες, αδιαφορούσε  μια που το θεριό δεν καταβροχθιζε τα δικά του παιδιά. Όταν όμως η κλήρωση έβγαλε σαν επόμενο θύμα την κόρη του, τη βεζιροπούλα,  τότε κίνησε θεούς και δαίμονες να αντιμετωπίσει το πρόβλημα για να σωθεί το παιδί του και όχι για να έχουν οι άνθρωποι νερό. Οι άνθρωποι έτσι κι αλλιώς είχαν νερό έστω και με αυτό το βαρύτατο τίμημα στο Νεροφίδα. Οι ομοιότητες με το νησί μας είναι πλέον η εμφανείς. Έταξε   λοιπόν ο Πασάς γρόσια, το βασίλειο του, του κόσμου τα καλούδια  και την κόρη του σε όποιον εξοντώσει το φίδι. Τρέχουν να επωφεληθούν ο Χατζηαβατης, ο Μορφονιός, ο Μπαρμπαγιωργος, ο Σταυρακας,  …. Άλλους τους καταβροχθίζει αμάσητους, άλλοι τρέπονται σε άτακτη φυγή, άλλοι  φοβερίζουν το θεριό στον ύπνο τους, άλλοι άλλοι……. Κάτι αντίστοιχο με τους εδικους μας Σταυρακες και Χατζηαβατηδες, ο δημαρχαιοι μας (Γκότσης, Μουρτζης, Κουκουλης, Σακκιωτης και φτου κι από την αρχή) που χρόνια τώρα τάζουν άφθονο νερό αν τους δώσουμε την δημοτική εξουσία, που μόλις την πάρουν καβαλάνε το θεριό και σκοτώνουν το άλογο. Στο μύθο όμως  καβάλα στ άλογο του, εμφανίζεται ο Μεγαλέξανδρος και σκοτώνει το θεριό, με τη βοήθεια του Καραγκιόζη. Στη συνέχεια αρνούνται να πάρουν τα γρόσια και τη μορφονιά βεζιροπουλα που τους είχε υποσχεθεί ο Πασάς. 

Αρκέστηκαν στο ότι οι άνθρωποι θα είχαν όσο νερό χρειάζονταν. 

Ο Μεγαλέξανδρος καβάλα στ΄ άλογο του σκοτώνει το θεριό. 
Οι δικοί μας καβάλα στο θεριό, σκοτώνουν το άλογο και το δράμα του νερού διαιωνίζεται στο νησί προς δόξα τόσων και τόσων δημαρχαιων.

Η κοινωνία της Αίγινας πρέπει πια να αναλάβει το φίδι, αυτό είναι που πρέπει να γίνει σήμερα. Είναι ο μόνος τρόπος για να έχουμε όσο νερό χρειαζόμαστε. Να απαλλαγούμε από  το φίδι που φράζει την πηγή του νερού. 
Κοινωνικός έλεγχος στο νερό τώρα.


Νικήτας Παπαϊωάννου