Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Μια ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία...



Μια πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία  πήραν οι σύλλογοι που υπογράφουν την παρακάτω ανακοίνωση. Να δούμε εάν θα βρεθεί κάποιοα δημοτική παράταξη που θα την υποστηρίξει η για μια ακόμη φορά όλοι θα κάνουν την πάπια...



ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ: ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ  ΑΠΟ  21  ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ
    (Σύγχρονη  διαχείριση απορριμμάτων για μια Αίγινα καθαρή)
                                          Αίγινα 30/1/2014
Δεν είναι μόνο η αύξηση της ρύπανσης, είναι και τα πρόστιμα που έρχονται
Δεν έχει επίσημα ανακοινωθεί  αλλά  δυστυχώς είναι πραγματικότητα:  από αρχές 2014 ο Δήμος  θα πληρώνει επιπλέον χρήματα  για τα σκουπίδια που θάβονται στο ΧΥΤΑ (χωματερή).  Έως  το τέλος του 2013, πληρώναμε 45 ευρώ τον τόνο για την ταφή συν τα μεταφορικά. Το 2014 θα  πληρώνουμε 80 ευρώ τον τόνο και τα επόμενα χρόνια θα φθάσει τα 105 ευρώ συν τα μεταφορικά.   ΑΣ  ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ  ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ  Ο ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΝΑΣΤΗΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ  ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ  ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ  ΠΟΥ  ΦΘΑΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΧΥΤΑ ΓΙΑ ΤΑΦΗ. Είναι εξαιρετικά επείγον  να προωθήσει  το διαχωρισμό και την εναλλακτική διαχείριση που είναι υποχρεωμένος να κάνει.
Σύγχρονη διαχείριση σημαίνει αξιοποίηση και  λιγότερα σκουπίδια για ταφή
 Η σύγχρονη διαχείριση των απορριμμάτων έχει στόχο τη ΜΕΙΩΣΗ του όγκου των σκουπιδιών  και  αντίστοιχα του βάρους.  Αν αυτή η διαχείριση γίνει σωστά, τότε  στο τελικό στάδιο θάβονται μόνον το 20% των αρχικών απορριμμάτων, ο Δήμος θα κάνει μεγάλη εξοικονόμηση χρημάτων  από τέλη ταφής στον ΧΥΤΑ  και από τα αντίστοιχα  πρόστιμα. Έτσι θα υπάρχουν χρήματα για την άμεση συλλογή των σκουπιδιών για μια επιτέλους καθαρή Αίγινα.
 Δεν είναι όλα τα σκουπίδια για πέταμα
Υπάρχει πλούτος μέσα στα σκουπίδια, τον πλούτο αυτόν τον αχρηστεύουμε αν  δεν κάνουμε διαχωρισμό γιατί τότε τα χρήσιμα ανακατεύονται με τα τοξικά με αποτέλεσμα να  έχουμε μια τεράστια  μάζα με άχρηστα σκουπίδια  ενώ  τα πραγματικά σκουπίδια  που πρέπει να ταφούν είναι πολύ λιγότερα.  Μπορούμε να δημιουργήσουμε Θέσεις εργασίας  αν διαχωρίζουμε τα σκουπίδια προς αξιοποίηση. Ταυτόχρονα θα έχουμε ένα καθαρό περιβάλλον και θα ενισχύσουμε τη τουριστική εικόνα του νησιού.
Κατηγορίες  Απορριμμάτων που  ΔΕΝ είναι σκουπίδια
1.       Κλαδιά-φύλλα-χόρτα :  περιλαμβάνουν πολύτιμα θρεπτικά υλικά που πήραν από τη γη και πρέπει να επιστρέψουν σε αυτήν. Είναι λάθος  να τα βάζουμε σε πλαστικές σακούλες  γιατί έτσι γίνονται τοξικά και ανακατεύονται με  τα πραγματικά σκουπίδια. Μπορούν να τεμαχίζονται με τα μηχανήματα που ήδη διαθέτει ο Δήμος  και να χρησιμεύουν για ευεργετική φυτοκάλυψη  στους λάκκους των δένδρων, ή να  μετατρέπονται σε  φυσικό λίπασμα  μαζί με την επόμενη κατηγορία που αποτελείται από φυτικά υπολείμματα . Σήμερα ο  Δήμος πληρώνει για ταφή μεγάλου ποσοστού των κλαδιών καθώς αυτά ανακατεύονται με τα σκουπίδια. ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΧΩΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΘΡΥΜΑΤΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΑΓΟΡΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ  και το πολύτιμο θρυμματισμένο υλικό να επιστρέφεται στους δημότες για τους κήπους
2.       Φυτικά υπολείμματα από την προετοιμασία του φαγητού (χωρίς λίπη):  αποτελούν  περίπου το  35-40% του συνόλου των οικιακών σκουπιδιών και είναι χρήσιμα  για δημιουργία φυσικού λιπάσματος που αποκαλείται κομπόστ.  Υπάρχει η δυνατότητα οικιακής   λιπασματοποίησης, συνοικιακής  λιπασματοποίησης ή ακόμα και κεντρικά δημοτικής λιπασματοποίησης.   ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ Ο ΔΗΜΟΣ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΛΙΠΑΣΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ . Σε άλλες περιοχές ήδη εφαρμόζεται.
3.        Όλα τα υπόλοιπα αποφάγια: στα αποφάγια που περιλαμβάνουν κρέας κόκκαλα                   λίπη δεν μπορεί να εφαρμοσθεί η κλασσική διαδικασία δημιουργίας λιπάσματος (οικιακή, συνοικιακή, δημοτική).
4.       Συσκευασίες από χαρτί, αλουμίνιο, πλαστικό ή γυαλί :  αυτές μπαίνουν στον μπλε κάδο  και όταν ΔΕΝ υπάρχουν άλλα σκουπίδια μέσα στον κάδο  ο Δήμος δεν πληρώνει αλλά πληρώνεται ένα μικρό ποσό  για αυτά τα υλικά και δεν επιβαρύνεται με τα έξοδα της ταφής στη χωματερή καθώς και με τα πρόστιμα. ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ ΟΙ ΔΗΜΟΤΕΣ ΝΑ ΡΙΧΝΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΜΠΛΕ ΚΑΔΟ  ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΧΡΗΣΤΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ. Ο ΔΗΜΟΣ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ Η ΑΠΟΚΟΜΙΔΗ
5.       Μπάζα:  Όλοι ξέρουμε ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη για τα μπάζα στην Αίγινα. Δυστυχώς τα βλέπουμε στα ρέματα να καταστρέφουν την ομορφιά και τη φήμη του νησιού.  Πολλοί τα πετάνε κρυφά στα σκουπίδια παρόλο που είναι παράνομο γιατί δεν βρίσκουν άλλη λύση. Αυτό επιβαρύνει σε μεγάλο βαθμό το βάρος και το κόστος  της μεταφοράς και της ταφής στη χωματερή. Υπάρχει φορέας που  αγοράζει  τα μπάζα   αρκεί να είναι διαχωρισμένα από τα άλλα απορρίμματα.  ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ Ο ΔΗΜΟΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΗΜΕΙΑ  ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΚΑΔΟΥΣ ΓΙΑ ΜΠΑΖΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ  ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗ ΧΩΜΑΤΕΡΗ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΧΩΡΟΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ.  Ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΒΟΛΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΟΠΩΣ  ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΟΥ.
6.       ΤΗΓΑΝΟΛΑΔΑ:  Ευτυχώς ήδη υπάρχει  ιδιωτική συλλογή στην Αίγινα προς αξιοποίηση.
7.       Ηλεκτρονικά, Ηλεκτρικά, έλαια μηχανών. Απαιτείται ειδική πρόβέψη από Δήμο και ιδιώτες
Σημείωση:
Η πρώτη συνάντηση των Συλλόγων για το θέμα της μείωση των απορριμμάτων έγινε στις  29 Νοεμβρίου 2013 στο χώρο του Συλλόγου Γυναικών Αίγινας. Δημιουργήθηκε  Επιτροπή από εκπροσώπους συλλόγων και ενδιαφερόμενους πολίτες , η οποία εκπόνησε το ανωτέρω κείμενο και αποφάσισε να ξεκινήσει σχετική καμπάνια ενημέρωσης της κοινής γνώμης και επειγόντων αιτημάτων προς τον Δήμο. Χρειαζόμαστε μια μοντέρνα διαχείριση του προβλήματος των σκουπιδιών και δεν ανεχόμαστε πλέον να ζούμε σε μια βρώμικη Αίγινα. Δεν αντέχουμε επιπλέον οικονομική επιβάρυνση στα δημοτικά τέλη και απαιτούμε διαχείριση των σκουπιδιών που θα οδηγήσει σε οικολογική και αισθητική αναβάθμιση του νησιού .
 ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ  TA ONOMATA  ΤΩΝ  ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ
Αγροτικός Σύλλογος Αίγινας
Αγροτικός Συνεταιρισμός Αίγινας
Εξωραϊστικός Πολιτιστικός Σύλλογος Αιγινήτισα
Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού-τοπική επιτροπή Αίγινας
ΕΠΟΣ Αίγινας «Ανάβαση»
Ναυτικός Όμιλος Λιμένος Φάρου
Μορφωτικός Σύλλογος Αίγινας Ι. Καποδίστριας
 Σύλλογος Αίγινα…Εθελοντής.
 Σύλλογος Γονέων Α΄Δημοτικού
 Σύλλογος Γονέων Β΄Δημοτικού
 Σύλλογος Γυναικών Αίγινας
Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών
Σύλλογος Ενεργών Πολιτών
Σύλλογος Ερασιτεχνών Αλιέων «Αγ. Νικόλαος
 Σύλλογος Προόδου και Αλληλεγγύης Αγίων-Βαθέος-Σουβάλας
Σώμα Ελληνίδων Οδηγών, τοπική επιτροπή Αίγινας
Πελίτι, τοπική ομάδα Αίγινας
Περιβαλλοντικός και Πολιτιστικός Σύλλογος  Κυψέλης, «Άγιος Λεόντιος»
Περιβαλλοντικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Πέρδικας Αίγινας «Άγιος Σώστης»
Πολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος Βαθέος
Φίλοι της Αίγινας


Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Μια διαφορετική δημοτική παράταξη στον Ωρωπό




Νάουσα και Ωρωπός

Η σήψη της ανθρωποφαγίας στη Νάουσα και οι κοινωνικές αντιστάσεις στον Ωρωπό 

Κείμενο : Νικήτας Παπαϊωάννου

Ένας νέος άνθρωπος στη Νάουσα κατέθεσε γραπτώς τις σκέψεις του για το τι συμβαίνει στη πόλη. Όλο το δημοτικό κατεστημένο έπεσε πάνω στην οικογένεια, απαιτώντας και υποχρεώνοντας τον πατέρα του νέου να παραιτηθεί από την θέση του αντιδημάρχου που κατείχε. 
Αντί οι δημοτικές αρχές να ασχοληθούν με το περιεχόμενο της δημόσιας παρέμβασης ενός νέου, ενός πολίτη, ο οποίος με την ευαισθησία και αμεσότητα της ηλικίας του μεταφέρει εικόνες μιας πραγματικότητας, αισθάνθηκαν να θίγονται, αναδιπλώθηκαν και αμύνθηκαν.  
Ανακλαστικά ενός απαρχαιωμένου πολιτικού συστήματος, που έμαθε να επιβιώνει μέσα από την υποκρισία, την ωραιοποίηση, τον έπαινο και την αναγνώριση και που δεν διστάζει για την αυτοπροστασία του σε ανθρωποφαγία. Τόσο η δημόσια παρέμβαση του πολίτη, όσο και οι στάση του πατέρα αξίζουν της προσοχής μας σαν μήνυμα αισιοδοξίας. Είναι μακρύς ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε και ακόμα μακρύτερος ο αγώνας. 
Ένα παράδειγμα είναι οι κάτοικοι και πολίτες του Ωρωπού. Μέσα λοιπόν από κινητοποιήσεις, δράσεις για τα προβλήματα του τόπου που τους ταλανίζουν, αναπτύχθηκαν σχέσεις εμπιστοσύνης, φιλίας, συνειδητοποίησης των προβλημάτων και κυρίως θέλησης να τα αντιμετωπίσουν. Έτσι σαν φυσική εξέλιξη ήρθε η συγκρότηση μια δημοτικής ομάδας, που θα διεκδικήσει τις επόμενες δημοτικές εκλογές. Δοκιμάστηκαν  σε αγώνες και μέσα από αυτούς αναδείχθηκαν και αυτοί θα διεκδικήσουν την ψήφο των συμπολιτών τους. Όπως γίνεται και στις Σκουριές.
Η διαφορά με το δικό μας δημοτικό σύστημα είναι προφανήςΜηχανισμοί διαπλοκής που δεν ασχολούνται με τα προβλήματα του τόπου, που τον αφήνουν και καταρρέεικονταροχτυπιούνταιδιαπλέκονται και συναλάσσονταιπροκειμένου να καταλάβουν την εξουσίαΣωτήρες, όπως ο Π. Κουκούλης και Πτερούδηςπροβάλλονται ως  από μηχανής  Θεοί, που θα κάνουν στα γεράματά τους οτι δεν έκαναν στα νιάτα τους. Άλλοι απόντες απο την κοινωνική συγκυρία ανακαλύπτουν ξαφνικά την συμμετοχή και την κοινωνία των πολιτών ως εργαλείο στην διεκδίκησης της εξουσίας. Τα προβλήματα θα τα λύσουν σαν βγουν, αν δεν βγουν θα μείνουμε με τα προβλήματα. Οι Σκουριές όμως και ο Ωρωπός δείχνουν κάτι άλλο
Αρκεί και μόνο να σκεφτούμε τι θα είχε γίνει αν οι κάτοικοι Ωρωπού και Σκουριών περίμεναν να βγάλουν δικό τους δήμαρχο για να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Τα μαγικά ραβδιά λοιπόν στην Αίγινα είναι προ των πυλών. Τα ραβδιά της διαπλοκής και της γραφειοκρατίας, τα ραβδιά των πελατειακών σχέσων και παλαιοκομματικών Μαυρογυαλούρων, τα ραβδιά των αποτυχημένων τεχνοκρατών που θέλουν να επαναλάβουν την αποτυχία τους, νεοσύστατα αριστερόστροφα ραβδιά που ποντάρουν στην συγκυρία και όχι στη δράση τους(ανύπαρκτη κατά τα λοιπά) και τα κλασσικά αιωνία αριστερά ραβδιά. Όλα αυτά τα ραβδιά ή καλύτερα τα λυχνάρια του Αλαντίν θα απελευθερώσουν το Τζίνι που έχουν μέσα τους αν εκλεγούν. Τα λυχνάρια είναι ερμητικά κλειστά τώρα, το καθένα με το φελλό του. Άγνωστο αν θα απελευθερωθεί το Τζίνι ή θα εκτιναχθεί ο φελλός και όποιον πάρει ο χάρος. Τη τελευταία οχταετία τουλάχιστον μάλλον με τον χάρο είχαμε παρτίδες.
Κατωτέρω τα ρεπορτάζ (αν και είναι ήδη γνωστά) για την Νάουσα και τον Ωρωπό.

ΩΡΩΠΟΣ : Μια διαφορετική δημοτική παράταξη  



Τι γίνεται όταν οι άνθρωποι που συναντήθηκαν μέσα στα κινήματα αποφασίζουν να συμμετέχουν με τους ίδιους όρους στην τοπική αυτοδιοίκηση;

Μετά τους κατοίκους της Χαλκιδικής στις Σκουριές, τη σκυτάλη παίρνουν οι κάτοικοι στο δήμο Ωρωπού που συστήνουν μια δημοτική παράταξη που λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και όλα τα μέλη της  μπορούν να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις σε τοπικό επίπεδο. 
Οι κάτοικοι του δήμου Ωρωπού που συμμετέχουν στην "Συνεργασία Πολιτώνά για Δημοκρατική Μαχητική Αυτοδιοίκηση" συναντήθηκαν αρχικά  μέσα από τα κινήματα ενάντια στα διόδια, στην μόλυνση του Ασωπού και στα χαράτσια. Εκεί   δημιουργήθηκαν σχέσεις εμπιστοσύνης που κυοφόρησαν τις απαραίτητες συνθήκες ώστε να δημιουργηθεί κοινή πολιτική ανάγκη και συνείδηση.
Το αποτέλεσμα αυτών βρήκαν τρόπο έκφρασης μέσα στις γενικές συνελεύσεις των μελών απο την άνοιξη του 2013 και το περασμένο Οκτώβριο κατέληξαν στην ιδρυτική πολιτική διακήρυξη της παράταξης. Μιας διακήρυξης στην σύνταξη της οποίας συμμετείχαν όλα τα μέλη.  
Το περασμένο Σάββατο προχώρησαν στην εκλογή υποψήφιου δημάρχου για τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές. Μια αναγκαιότητα όπως λένε οι ίδιοι καθώς το πρόσωπο αυτό δεν θα διαφέρει σε τίποτα απο τα υπόλοιπα μέλη της κίνησης και θα υπόκειται στον έλεγχο της γενικής συνέλευσης εφαρμόζοντας τις αποφάσεις της. 
Το Κόκκινο βρέθηκε στο εκλογικό κέντρο στο Πολυδένδρι, παρακολούθησε την διαδικασία και συνομίλησε με μέλη της κίνησης "Συνεργασία Πολιτών για Δημοκρατική Μαχητική Αυτοδιοίκηση".
Οι κάτοικοι ανταποκρίθηκαν θετικά σε αυτή την διαδικασία εκλογής και μοιράστηκαν μαζί μας τις αγωνίες τους αλλά και το όραμά τους για μια διαφορετική τοπική αυτοδιοίκηση με πρόταγμα την συμμετοχή και την αλληλεγγύη. 
"Η κίνηση των πολιτών είναι ένα τρένο που χωράει πολλούς και μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στο δήμο, αλλά και στην χώρα αρκεί να αλλάξουμε και εμείς οι ίδιοι πρώτα" δηλώνει το μέλος της κίνησης, Χρήστος Παναγής.
http://stokokkino.gr/article/5316/Koini-politiki-suneidisi-kai-drasi-apo-tous-katoikous-Oropou-kai-Poludendriou




ΝΑΟΥΣΑ
Τα πάνω κάτω έχουν έρθει τα τελευταία 24ωρα στη Νάουσα εξαιτίας της παραίτησης του αντιδημάρχου κ. Θωμά Βραντσή, μα αφορμή ένα άρθρο του γιου του σε εφημερίδα. Ο πρώην αντιδήμαρχος, δέχθηκε σκληρή κριτική από συναδέλφους του για το γεγονός ότι ένας νέος άνθρωπος με δυνατό λόγο, που έτυχε να είναι ο γιος του, μίλησε με ειλικρίνεια για όσα δεν του αρέσουν στον τόπο του. 
«Ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να βάλω φίμωτρο στις σκέψεις και τους προβληματισμούς των γύρω μου, ειδικά όταν πρόκειται για νέους ανθρώπους. Έχω μάθει ότι η κριτική, ειδικά όταν προέρχεται από κοντινούς ανθρώπους, είναι πάντα καλοπροαίρετη και εποικοδομητική. Στο σύστημα αξιών μου προτεραιότητα κατέχει η οικογένεια και έπονται οι εργασιακές σχέσεις, πόσο μάλλον οι πολιτικές.
Είμαι περήφανος που τα μέλη της οικογένειας μου είναι ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας, δραστήρια καιέχουν το σθένος να εκφράζουν δημόσιο λόγο και δημόσια κριτική των κοινών και μόνο, καθώς ουδέποτε ασχολήθηκε κανείς με προσωπικά ζητήματα τρίτων, στα πλαίσια του γνωστού κουτσομπολιού.
Εφόσον αυτή η στάση την οποία πάντα επικροτούσα και καλλιέργησα, αποτελεί τροχοπέδη στην ομαλή συνεργασία και δημιουργεί δυσαρέσκειες, το αποδέχομαι και αποχωρώ» δήλωσε ο πρώην αντιδήμαρχος πολιτισμού, αθλητισμού, τουρισμού και παιδείας κ. Βράντσης.

Ακολουθεί το άρθρο του γιου του, Νίκου:

Ξέρετε τι μεγάλο δυστύχημα είναι να μη σου αρέσει η πόλη που αγαπάς; Δυστυχώς εμένα μου συνέβη. Έχει πάψει να μου αρέσει αυτή η πόλη.
Δεν μου αρέσει γιατί όταν πηγαίνω στη βιβλιοθήκη της είμαι μονάχος.
Δεν μου αρέσει γιατί βλέπω αποτσίγαρα στους δρόμους πεταμένα, βλέπω τα εκπληκτικά φυσικά της τοπία βεβηλωμένα, βρώμικα.
Δεν μου αρέσει γιατί όποιον δημιουργικό άνθρωπο έχω συναντήσει, μοιάζει απαρηγόρητος, περιθωριοποιημένος και μόνος, βασανισμένος από τους κανίβαλους που πίνουν, δίχως να εκτιμούν, την φαιά του ουσία.
Δεν μου αρέσει γιατί βλέπω ανθρώπους υποταγμένους στα συντηρητικά βλέμματα , μιας συντηρητικής κοινωνίας. Ανθρώπους που κυνηγούν τα λάθος πράγματα, για να κερδίσουν την εκτίμηση λάθος ανθρώπων.
Δεν μου αρέσει γιατί οι πολιτικοί μας πατριάρχες, ζήτησαν ψήφο για την αξιοπρέπεια ενός τίτλου ή μιας θέσης. Aν ξεγυμνώσεις όμως τους ανθρώπους αυτούς απ’ όλα τούτα τα αξιώματα, θα δεις ότι πολύ λίγοι θα έχουν εκείνη την ποιότητα της αξιοπρέπειας που δίνει η ελευθερία του να μην είσαι τίποτα.
Δεν μου αρέσει γιατί ο πολίτης της συνδέει την πολιτική με τους πολιτικούς.
Δεν μου αρέσει γιατί δεν βλέπω ανθρώπους να ονειρεύονται.
Και όσοι το έκαναν, έχασαν τη σπιρτάδα από τα μάτια τους, γιατί προτίμησαν τη σιωπή από τη μοναξιά.
Δεν μου αρέσει η θλίψη, η μιζέρια που αποπνέει αυτή η πόλη.
Eσύ, αλήθεια, δεν ταυτίζεσαι μαζί μου;
Ίσως είσαι απλά από αυτούς που έπαψαν να μάχονται. Εκείνους τους συμβιβασμένους που από καιρό γνωρίζουν τη θλιβερή κατάσταση μα αρνούνται να τη παραδεχτούν, γιατί δεν έχουν επιλογή. Νομίζοντας πως είναι φυλακισμένοι σε μια κόλαση που είναι αδύνατον να αλλάξει, προσπαθούν να σκαρφιστούν τρόπους για να αποσπάσουν την προσοχή τους. Αντί να παλέψουν για να αλλάξουν την πόλη αυτή, μεμψιμοιρούν ή απλά μεθούν και ταξιδεύουν σε απραγματοποίητους πόθους και απωθημένα θέλω. Ίσως έπαψες να νοιάζεσαι.
Ίσως είσαι από εκείνους τους δειλούς που αρνούνται να αγκαλιάσουν το νέο, γιατί φοβούνται την κοινωνική κατακραυγή. Γιατί ξέρουν πως ως κομμάτι του παλιού, ίσως δυσκολευθούν να βρουν μια θέση στο καινούριο όταν και αν αυτό εδραιωθεί. Ακόμα και η θέση του μεμψίμοιρου στην πόλη τούτη είναι μια θέση. Μια θέση, θα έλεγα, που έχει και μια αίγλη, διότι δίνει την εντύπωση πως ο αρνητισμός κρύβει και μια αντιπρόταση, η οποία όμως στην ουσία δεν υπάρχει. Στην πραγματικότητα η θέση σου είναι μια θέση δειλίας. Η δειλία της απάθειας. Διότι αν πάψει να υπάρχει αυτό για το οποίο παραπονιέσαι, θα χάσεις την ταυτότητά σου, θα χάσεις αυτό που σου δίνει νόημα.
Εκτός αν είσαι από κείνους που γνωρίζουν το κενό τους, μα δε ξέρουν πώς να το γεμίσουν. Σε σένα χρειάζεται ένας στόχος, και μια πελώρια προσπάθεια ώστε να σε κάνουμε να πιστέψεις στον εαυτό σου, να πιστέψεις πως είσαι ικανός να αλλάξεις, έστω λίγο, τα πράγματα. Αρκεί να προσπαθήσεις.
Ίσως είσαι από αυτούς που συνεχίζουν μονάχοι, μια μάχη σιωπηλή. Μα η μάχη που δίνεις είναι για να διατηρήσεις το όνειρό σου, τον πόθο σου και τη σπιρτάδα στο δικό σου βλέμμα. Έπαψες να μάχεσαι για μια αλλαγή συλλογική. Μετά από κάθε προσπάθεια συνάντησες την αδιαφορία, την προδοσία. Και πληγώθηκες. Οπισθοχώρησες στο προσωπικό, ιδιωτικό σου χώρο, για να τον σώσεις από τη φθορά. Εσύ σίγουρα τώρα που με διαβάζεις στον ζεστό, μοναχικό και ασφαλή σου χώρο, νιώθεις μια φλόγα που ανάβει τα σωθικά σου, κατανοώντας πως υπάρχουν και άλλοι σαν εσένα, και αναζητάς τώρα τρόπο να τους συναντήσεις για να σκαρφιστείτε μαζί τα παιχνιδίσματα που θα μπορούσαν να απελευθερώσουν την οργισμένη δημιουργία που συσσωρεύατε στην σιωπή της ιδιώτευσης.
Η μικρή εσωστρεφής μας πόλη είναι μια πόλη σκληρή. Πολύ σκληρή. Μια πόλη αυτάρεσκη και αλαζονική, που εγκλωβισμένη στον μικρόκοσμό της, νομίζει πως είναι ξεχωριστή. Δυστυχώς κάνει λάθος. Για να γίνει μια πόλη ξεχωριστή πρέπει να παλέψει. Και πάει καιρός που η πόλη αυτή έχει παρατήσει τα όπλα. Πάει καιρός που η πόλη αυτή έχει παραδοθεί, διολισθαίνοντας σε μονοπάτια που πολύ εύγλωττα απεικόνισε ο Λάνθιμος στον Κυνόδοντά του.
Ζητούνται, λοιπόν επικίνδυνοι άνθρωποι, να ταράξουν τη σιωπή. Ζητούνται άνθρωποι να βάλουν ένα μεγάλο στοίχημα. Να δώσουν μια μάχη ενάντια σε συντηρητικούς «ηγέτες» και συντηρητικούς πολίτες. Ενάντια σε μια βαθιά θεμελιωμένη λογική.
Επικίνδυνοι, ανικανοποίητοι με την υπάρχουσα σήψη και παρακμή, ονειροπόλοι, θρασύτατοι και αλλόφρονες, των οποίων η ψυχή και η σκέψη βράζει. Αυτούς έχει ανάγκη η πόλη.
Αυτοί πρέπει να δώσουν το παρόν. Απ’ τους υπόλοιπους ζητώ απλά να μην σταθούν εμπόδιο.
Αντιδήμαρχος στη Νάουσα παραιτήθηκε εξαιτίας άρθρου του γιου του!

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Βρε δήμαρχε..., βρε δήμαρχε...

  Αδικήσαμε την περασμένη φορά τον δήμαρχο και τελικά δεν εξήγγειλε την υποφιότητα κανενός. Απλώς μας έκανε μια ακόμα ξενάγηση στον χώρο του Κυβερνείου, μας είπε ότι το καλοκαίρι το έργο θα τελειώσει , δεν μας είπε γιατί το καλοκαίρι και  όχι το φθινόπωρο π.χ. αλλά έλα που εμείς  ξέρουμε ότι θα χρειαστούμε λιγουλάκι χρόνο παραπάνω. Οσον χρειάζεται για να πάει σπίτι του ο εκλεκτός μας δήμαρχος.
  Ομως ο δήμαρχος ξεχνάει τώρα τελευταία κάτι λεπτομέρειες. Του διέφυγε άραγε το γεγονός ότι η δημοπράτηση του Εϋναρδείου ματαιώνεται για τις 28 Ιανουαρίου λόγω του γεγονότος ότι δεν μπορεί να εκδοθεί άδεια, επειδή το τοπογραφικό που ζητάει εδώ και μήνες η ΔΙΕΦΕΣ απο τον δήμο είναι λάθος ως προς την χρήση του κτιρίου και πρέπει να επανέλθουμε εκ νέου πράγμα που σημαίνει καθυστέρηση δύο με τρείς μήνες;  Προφανώς δεν του διέφυγε απλώς δεν ήθελε να χαλάσει το όμορφο κλίμα της αποκατάστασης του κτιρίου. Αχ βρε δήμαρχε...Αχ...Αυτά μας κάνεις και να δείς στο τέλος δεν θα θέλουμε ούτε τις δηλώσεις σου να ακούμε. Μέχρι εκεί δηλαδή.

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

 ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ : ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΣΤΟΝ ΦΟΥΧΤΕΛ

Ένα κείμενο για ορεξάτους. Ανεξάρτητα του βαθμού με τον οποίο ο καθένας μας ασχολείται με τα κοινά, το κείμενο που ακολουθεί δίνει πάρα πολλά στοιχεία για την εξέλιξη του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης, τον ρόλο που έχει παίξει μέχρι σήμερα, την προοπτική του κλπ. Ίσως δεν αφορά τους υποψήφιους των μηχανισμών εξουσίας, γιατί αυτοί έχουν άνωθεν την φώτιση και εν πολλοίς ως απλά εκτελεστικά-διεκπεραιωτικά εξαρτήματα αυτών των μηχανισμών, τους είναι αδιάφορη και άχρηστη μια τέτοια γνώση. Όλους όμως εμάς του υπόλοιπους μας αφορά και με το παραπάνω και αξίζει τον κόπο να το διαβάσουμε.  Το κείμενο αποτελεί την εισήγηση του Κώστα Σιαμάντη*, που παρουσιάστηκε στην Πρόκα τον Νοέμβρη του 2013 στα πλαίσια των συζητήσεων του Πολιτικού Καφενείου. Μια ομάδα από μας μαζευόμαστε που και που και συζητάμε-ανταλλάσσουμε απόψεις και σκέψεις και ψάχνουμε λίγο παραπάνω, υποτίθεται, τα πράγματα που μας αφορούν και μας πονάνε. 

Νικήτας Παπαϊωάννου


Εισήγηση του Κώστα Σιαμάντη

Ξεκινώντας τη σημερινή μας συζήτηση για τη τοπική αυτοδιοίκηση θα χρειαστεί να πάμε αρκετά χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στο 1912 όταν η τότε κυβέρνηση προχώρησε στη πρώτη νομοθέτηση του πλαισίου στο οποίο θα κινιόταν .
Σύμφωνα λοιπόν με  αυτό ορίστηκαν γύρω στις 6.000 δήμους και κοινότητες οι οποίες και θα αποτελούσαν εφ εξής τη ραχοκοκαλιά του θεσμού. Ο σκοπός ήταν προφανής: μέσα από την εγκαθίδρυση μικρών και μεγαλύτερων οργανισμών ΤΑ το βάρος της ανασυγκρότησης της νεαρού κράτους έπεφτε στις πλάτες αυτοδιοικητικών μονάδων οι οποίες αφενός θα φρόντιζαν , ακόμη και στην πιο απομακρυσμένη γωνιά της χώρας με δεδομένα τα προβλήματα μετακίνησης και επικοινωνίας, την οργάνωση της τοπικής κοινωνίας και την διευθέτηση των προβλημάτων που τη συνόδευαν αλλά επίσης και τη συγκράτηση των τοπικών πληθυσμών ώστε να λειτουργήσει ο εκτεταμένος και αποκεντρωμένος παραγωγικός ιστός ο οποίος στη συντριπτική πλειοψηφία του ήταν αγροτικός.
Στα χρόνια που ακολούθησαν το εκτεταμένο αυτό πλέγμα δήμων και κοινοτήτων βρέθηκε αντιμέτωπο με αρκετά προβλήματα σοβαρότερα των οποίων, εκτός της γραφειοκρατίας και της έλλειψης πόρων , ήταν αφενός η κατά κεντρική πολιτική επιλογή ενίσχυση των αστικών κέντρων , η αστυφιλία όπως έχουμε συνηθίσει να την ονομάζουμε αφετέρου το μεγάλο κίνημα εσωτερικής μετανάστευσης που ακολούθησε το τέλος της εμφύλιας σύρραξης του 1946-1949. Παρ΄ όλα αυτά, στο μέτρο του δυνατού που της αναλογούσε, η κοινότητα και ο μικρός δήμος επιτελούσαν σημαντικό έργο στην οργάνωση της περιφέρειας. Ειδικότερα για τους κατοίκους νησιών αλλά και απομονωμένων ορεινών περιοχών , με τη πλειοψηφία του γεωγραφικού ανάγλυφου της χώρας μας να χαρακτηρίζεται από αυτές τις ιδιομορφίες, πάντα ήταν ο κοινοτάρχης αυτός ο οποίος θα μπορούσε να βοηθήσει στο ξεπέρασμα κεντρικών γραφειοκρατικών εμποδίων, στη διατήρηση σε ένα στοιχειώδες λειτουργικό επίπεδο των δρόμων και των υδάτινων ροών για παράδειγμα, στη διεκδίκηση καλύτερων όρων στην εκπαίδευση της περιοχής ακόμη και την διεκδίκηση ενός προσωρινού ή ενός αγροτικού ιατρού. Λειτουργούσε ουσιαστικά ως το μακρύ χέρι της τοπικής , μικρής και απομακρυσμένης από τα κέντρα εξουσίας, κοινότητας. Οι όποιες ενστάσεις   σχετικά με τη σύνδεση και τη λειτουργία των κοινοταρχών και δημάρχων με κατεστημένα κομματικά σχήματα και ο ενδεχόμενος ρόλος τους ως τοπικού κομματάρχη προφανώς και μπορούν να συζητηθούν, ουδόλως όμως μπορούν να αλλάξουν τη δυναμική που κουβαλούσε ο μικρός και αποκεντρωμένος χαρακτήρας της ΤΑ.
Τα τελευταία χρόνια η κεντρική εξουσία αποφάσισε ότι το συγκεκριμένο μοντέλο ήταν μη λειτουργικό και κυρίως αντιοικονομικό.
Μη λειτουργικό γιατί προτιμούσε να ασκεί έναν όλο και περισσότερο συγκεντρωτικό πολιτικό έλεγχο σε κάθε δομή της χώρας και αντιοικονομικό μιας και στο φαντασιακό της κυριαρχούσε το νεοφιλελεύθερο μοντέλο και όχι η και οικονομική και παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας. Στο πλαίσιο αυτό επιχειρήθηκε και η πρώτη διοικητική μεταρρύθμιση η γνωστή και ως Καποδίστριας. Κατ΄ αυτήν περιορίστηκε ο αρχικός αριθμός των 6.000 περίπου δήμων και κοινοτήτων σε 1060 με ένα μεγάλο μέρος της περιφέρειας να αποστερείται πλέον των όποιων αυτοδιοικητικών και λειτουργικών δικαιωμάτων είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Επί της ουσίας  ο Καποδίστριας δεν μπόρεσε να επιλύσει βασικά ζητήματα για την ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας και της υπαίθρου ιδιαίτερα. Η απομείωση των διοικητικών λειτουργιών (τοπικές υπηρεσίες κ.α) οδήγησε στην σταδιακή ελάττωση του πληθυσμού της περιφέρειας μιας και  πλέον η εξυπηρέτηση των κατοίκων (από ένα πιστοποιητικό γέννησης μέχρι τη στήριξη της απασχόλησης) μεταφέρθηκε μακρύτερα από τον τόπο διαμονής.
Η μέριμνα για την προστασία του αστικού, αγροτικού και φυσικού περιβάλλοντος πέρασε  από τα χέρια των τοπικών κοινωνιών (Δήμων ή Κοινοτήτων) σε κεντρικότερους και πιο απομακρυσμένους οργανισμούς. Ενώ μέχρι τότε η κάθε Κοινότητα και Δήμος είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και καθήκον στη συντήρηση, φύλαξη και ανάπτυξη των υπαρχουσών δομών (υδρευτικοί και αρδευτικοί οδοί, πυρασφάλεια, καθαριότητα, τοπικό οδικό δίκτυο κ.λ.π.) τώρα τούτο το ανέλαβε ο κεντρικός Δήμος ο οποίος όμως έχει και τις προτεραιότητές του (και οι οποίες σαφώς συνδέονται ευθέως και με τον αριθμό των ψηφοφόρων), με αποτέλεσμα μικρές οικιστικές κοινότητες (άρα και με λίγους κατοίκους) να κατέχουν τις τελευταίες θέσεις στην όποια εξυπηρέτηση.
Βασικότατο έλλειμμα παρουσιάσθηκε και στην πολιτική λειτουργία των τοπικών κοινωνιών.
Παλαιότερα ο κάτοικος των μικρών Δήμων και των Κοινοτήτων της υπαίθρου συναντούσε τον τοπικό Δήμαρχο ή Κοινοτάρχη ακόμα και στον δρόμο μπορώντας έτσι να του διαμαρτυρηθεί ή και να τον ελέγξει. Η παρουσία στα τοπικά συμβούλια ήταν ευκολότερη άρα και ο δημόσιος έλεγχος συχνότερος. Η τοπική αυτοδιοίκηση λειτουργούσε, με τις όποιες ελλείψεις της, περισσότερο. Μπορούμε να φανταστούμε πόσο πιο δύσκολες γίνονται οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, λειτουργίες και παρεμβάσεις σε Δήμους των 50.000, 100.000 ή και 200.000 κατοίκων.
Είναι γνωστά τα τραγικά αποτελέσματα των μεγάλων πυρκαγιών του 2007. Ένα μεγάλο μέρος της χώρας, με την Πελοπόννησο να κατέχει τα θλιβερά πρωτεία, κυριολεκτικά έγινε έρμαιο των πυρκαγιών με τις φωτιές να φτάνουν ακόμη και σε πλατείες χωριών ή ενδεικτικά ακόμη και σε νεκροταφεία ! Το συγκεκριμένο δραματικό γεγονός είχε να κάνει όχι μόνο με την ερημοποίηση της υπαίθρου ή των ορεινών περιοχών αλλά και με τη διοικητική αποδόμηση στην οποία οδηγήθηκε η χώρα μετά τον Καποδίστρια. Η καθαριότητα μικρών οικιστικών περιοχών δεν μπορούσε να είναι προτεραιότητα απομακρυσμένων διοικητικών αρχών. Ένας κοινοτάρχης όμως, ακόμη και για λόγους στενού μικροκομματικού συμφέροντος, δεν θα μπορούσε να αφήσει το νεκροταφείο της μικρής περιοχής που έλεγχε χωρίς αποψίλωση και καθαρισμό. Αυτό είναι ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό, πιστεύουμε, παράδειγμα για την μετά Καποδίστρια περίοδο.
Ακόμη χειρότερα έγιναν τα πράγματα με τον κατ΄ επίφαση Καλλικράτη. Επήλθε κατάργηση των κοινοτήτων (κατ΄ εξοχήν παραδοσιακός, πολιτικός και πολιτιστικός τρόπος οργάνωσης του Ελληνικού χώρου) καθώς και επιπλέον μείωση των οργανισμών ΤΑ από τους 1060 στους 330.
Μη βιαστούν κάποιοι να πουν ότι αυτό αποτελούσε επιταγή της ευρωπαϊκής ένωσης ή διευρυμένη έστω εφαρμογή στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Μια προσεκτική ανάλυση των ευρωπαϊκών δεδομένων, μας οδηγεί στα αντίθετα ακριβώς συμπεράσματα. Χώρες με τον ίδιο πληθυσμό με τον πληθυσμό της χώρας μας, όπως είναι η Ουγγαρία και η Τσεχία έχουν,  η μεν πρώτη τριπλάσιους από τους τότε υπάρχοντες Δήμους στην Ελλάδα (3.175 συγκεκριμένα), η δε δεύτερη εξαπλάσιους (δηλαδή 6.249) και με μέσο όρο κατοίκων ανά Δήμο, κατά πολύ μικρότερο, (3.212 και 1.634 αντίστοιχα) κατοίκους ανά Δήμο. Ακόμα και στις χώρες του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκουμε αντίστοιχα παραδείγματα. Γερμανία 12.200 περίπου Δήμοι με 6.800 κατοίκους ανά Δήμο. Ισπανία 8.111 με 5.036 κατοίκους. Ιταλία 8.100 Δήμοι και μέσο όρο 7.049. Για το τέλος θα αναφέρουμε τη Γαλλία η οποία με εξαπλάσιο πληθυσμό της Ελλάδος, έχει 36.683 ΟΤΑ και μέσο όρο μόλις 1.686 κάτοικους ανά Δήμο. Τέλος, αλλά όχι ελάχιστο, αναφέρουμε ότι στο σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία έχει 50 φορές παραπάνω πληθυσμό από τη χώρα μας, έχει αντίστοιχα 90 φορές περισσότερους Δήμους με μέσο όρο περίπου 5.400 κάτοικους ανά Δήμο.
Πως λοιπόν σε αυτές τις χώρες το μικρό μέγεθος μπορεί  και λειτουργεί; Πως λοιπόν σε αυτές τις χώρες είναι δυνατόν οι κάτοικοι να γνωρίζουν το Δημοτικό Συμβούλιο ακόμα και προσωπικά και στην Ελλάδα θα πρέπει να το μαθαίνουμε μια φορά ανά τετραετία και να το συναντούμε μόνο από τηλεοράσεως;
Όμως ο Γολγοθάς της ΤΑ έπρεπε να συνεχιστεί.
Στις 30 Απριλίου του 2010 ο τότε πρωθυπουργός Γ.Α. Παπανδρέου ανακοίνωσε την πρόσδεση της χώρας   στο μηχανισμό της τρόικας και την υπαγωγή της σε καθεστώς μνημονίου, τριών μέχρι σήμερα  για να είμαστε ακριβείς. Η καταστροφή της ΤΑ συνεχιζόταν, σε οικονομικό, διοικητικό και κοινωνικό επίπεδο.
Όσον αφορά το πρώτο κατά τα πρώτα χρόνια εφαρμογής του μνημονίου τα στοιχεία μιλούν μόνα τους:
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ε.Ε., η Ελλάδα παρουσιάζει το τρίτο μικρότερο ποσοστό του ΑΕΠ ως προς τις συνολικές της δαπάνες. Με άλλα λόγια η ΤΑ είναι στη 3η θέση για να παίρνει τα λιγότερα χρήματα. Συγκεκριμένα, το 2009 οι συνολικές δαπάνες της Τ.Α. στην Ελλάδα αντιστοιχούσαν στο 3,1% του ΑΕΠ και μετά να ακολουθούν η Κύπρος με τις δαπάνες για την Τ.Α. στο 2,1% του ΑΕΠ και η Μάλτα με τις δαπάνες για την Τ.Α. στο 0,6% του ΑΕΠ. Σε τελείως άλλη κατεύθυνση βρίσκεται η Δανία με τις δαπάνες για την Τ.Α. να συνιστούν το 37,4% του ΑΕΠ και η Σουηδία με το αντίστοιχο ποσοστό να είναι 26,3% του ΑΕΠ.
Σε ότι αφορά το δανειακό βάρος των τοπικών Αρχών, οι ελληνικοί δήμοι παρουσιάζουν το μικρότερο ποσοστό δανειακού βάρους στην ευρωπαϊκή τοπική αυτοδιοίκηση, με εξαίρεση τη Μάλτα. Στην Ελλάδα το χρέος της Τ.Α. ανέρχεται σε 1,7 δισ. Ευρώ (ποσοστό 0,7%) όταν στη Μάλτα το χρέος είναι μηδενικό. Αντιθέτως, το μεγαλύτερο ποσοστό χρέους παρουσιάζεται στο Βέλγιο, με το χρέος των τοπικών αρχών να ανέρχεται στο 8,8% του χρέους της χώρας (30,4 δισ. ευρώ) και στην Ιταλία ποσοστό 8,1% (127,3 δισ. ευρώ).
Ας δούμε τις μειώσεις που υπέστη η ΤΑ:
Κατά τα χρόνια 2009 έως 2012 σύμφωνα με τα στοιχεία της ΚΕΔΕ έχει αφαιρεθεί το 60% των εσόδων της αυτοδιοίκησης από κρατικές επιχορηγήσεις
 Συγκεκριμένα, από 3.692.500.000 ευρώ το 2009 μειώθηκαν σε 1.794.007.304 το 2012. Στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνεται μείωση 38% στα χρήματα που δίνονται για έργα (ΣΑΤΑ). Από 847, 500 εκατ. ευρώ το 2009 η ΣΑΤΑ έχει μειωθεί σε 320 εκατ. ευρώ το 2012.
Όσον αφορά το διοικητικό/ λειτουργικό τα ΝΠΔΔ και τα ΝΠΙΔ μειώθηκαν από 5.880 σε 1.138 με το ίδιο δυσμενές κλίμα να ισχύει και για τα στοιχεία για τους εργαζόμενους
Το διάστημα 2010-2011 αποχώρησαν 4.839 εργαζόμενοι από την τοπική αυτοδιοίκηση, κυρίως λόγω συνταξιοδότησης. Επιπλέον 12.292 εργαζόμενοι μεταφέρθηκαν με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων, που προέκυψε από την κατάργηση των Νομαρχιών. Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που ανακοινώθηκαν κατ΄απαίτηση της τρόικας και στο πλαίσιο της κινητικότητας προβλέπονται άλλες 5500 απολύσεις από την ΤΑ.
Δυστυχώς οδηγούμαστε σε ένα αμφίβολο μέλλον του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Παπακωνσταντίνου έλεγε πριν δυο χρόνια ότι η αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να λειτουργεί με επιχορήγηση κάτω από 3,8 δις ενώ στον προϋπολογισμό του 2012 ήταν εγγεγραμμένα 2,4 δις (να σημειωθεί ότι το 2011 δόθηκαν 3,526 δις).
Άλλα μέτρα που ίσχυσαν τη χρονιά που μας πέρασε:
Α. Μείωση κατά 50 % των συμβασιούχων                                                                                          Β. Μείωση των μισθών κατά 10% όλων των αιρετών (Περιφερειαρχών, Δημάρχων, συμβούλων κ.λ.π.)                                                                                                                                   Γ. Μείωση των αντιδημάρχων (με ερωτηματικό αν θα παραμείνουν στις θέσεις τους και δεν θα πληρώνονται)                                                                                                                                      Δ. Μείωση της ΣΑΤΑ εξαιτίας της μείωσης των κονδυλίων του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων.                                                                                                                                               Ε. και σημαντικότερο προωθούνται  ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών και προκρίνονται   προσλήψεις με συμβάσεις   σε διάφορες υπηρεσίες των δήμων μόνο με την λογική των ανταποδοτικών.    
Τα συγκεκριμένα επεισόδια είναι ένα μικρό μέρος μόνο τη αναταραχής που επικρατεί τους τελευταίους μήνες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τα τρία τελευταία χρόνια του μνημονίου η κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους μειώθηκε όπως είπαμε κατά 60% με την κυβέρνηση να προαναγγέλλει μέσα στον Αύγουστο επιπλέον περικοπές κατά 30%. Είναι αυτονόητο ότι οι μειώσεις αυτές οδηγούν με δραματικό τρόπο στην κατάρρευση της λειτουργίας των δήμων και κατ’ επέκταση του κοινωνικού ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την ταυτόχρονη αδυναμία πληρωμής μισθών και υποχρεώσεων  να είναι πλέον πραγματικότητα.
Όπως  χαρακτηριστικά αναφέρει ο πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής της ΚΕΔΕ Δ.Τσιαντής, η σημερινή υποχρηματοδότηση θα οδηγήσει μετά τον Οκτώβριο τους μισούς περίπου δήμους (περίπου 160) σε καθεστώς άμεσου προβλήματος ρευστότητας για το επόμενο χρονικό διάστημα. Ανάμεσά τους μάλιστα με τέσσερις από τους πέντε μεγάλους : Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πάτρας και Λάρισας.
Ο ένας μετά τον άλλον οι δήμοι βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα χρεοκοπίας. Ήδη επτά δήμοι δεν κατόρθωσαν να καταβάλλουν μισθούς τον Σεπτέμβριο. Την αρχή έκανε ο δήμος Περάματος και ακολούθησαν οι δήμοι Τήλου, Αίγινας, Τρικκαίων, Καρδίτσας, Καισαριανής και Αχαρνών. Ο τελευταίος μάλιστα έβαλε στις 21 Σεπτεμβρίου λουκέτο λόγω της δεινής οικονομικής του κατάστασης. Άσχετα αν ξεπεράστηκε προσωρινά το πρόβλημα αυτό, ουσιαστικά είναι το πρώτο επίσημο λουκέτο που μπαίνει σε δήμο της  χώρας. 
Τέλος αλλά καθόλου ελάχιστο είναι το πολιτικό μέρος του προβλήματος και αυτό έχει να κάνει με τις κυριαρχικές τάσεις αλλά και πρακτικές της Γερμανικής επεκτατικής πολιτικής.
Σε μια χώρα που πλέον είναι ξεκάθαρο παρά ποτέ ότι έχει καταστεί μια αποικία χρέους, με μια πολιτική ηγεσία ανίκανη να ασκήσει μια ανεξάρτητη εθνική πολιτική, να προγραμματίσει μια ουσιαστική όσο και αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση, να υλοποιήσει μια κοινωνικά δίκαιη πολιτική αλλά πρόθυμη να υλοποιήσει τις αποφάσεις και εξωφρενικές απαιτήσεις των επικυρίαρχων η ΤΑ δεν μπορεί παρά να υποστεί τα επίχειρα μιας τέτοιας κατεύθυνσης.
Συγκεκριμένα:
Στις 5 Μαρτίου του 2010 η Καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ υπογράφει συμφωνία με τον τότε πρωθυπουργό, τον αλήστου μνήμης Γ. Παπανδρέου περί εντατικοποίησης των φιλικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Σε εφαρμογή αυτής της συμφωνίας κάτω από άμεση γερμανική εποπτεία περνούσαν 12 ελληνικοί δήμοι, δυο αιρετές περιφέρειες και μια αποκεντρωμένη διοίκηση. Κάτω όμως από τον ψευδεπίγραφο τίτλο των φιλικών σχέσεων κρύβεται η προσπάθεια της Γερμανίας να ελέγξει την ΤΑ της χώρας μας με κύριο αλλά όχι αποκλειστικό αντικείμενο να εκμεταλλευτεί «τα απορρίμματα, το νερό και την ενέργεια» όπως δήλωσε ο γνωστός γερμανός επιτετραμμένος εν είδει γκαουλάιτερ, Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ από τη μια αλλά και να εξάγει/ πουλήσει παρωχημένη, ήδη στη κεντρική Ευρώπη, τεχνολογία και τεχνογνωσία. Με απλά λόγια και μέσω συμβάσεων και συμφωνιών να αφαιρεθεί ο έλεγχος και η εκμετάλλευση σημαντικών πόρων για την ΤΑ και από την άλλη να πληρώσουμε για να αγοράσουμε ότι δεν τους χρειάζεται πλέον και έχουν για πέταμα. Και δαρμένοι και χρεωμένοι που λέει ο λαός.   
Όπως είναι ίσως γνωστό ένα από τα πρώτα πράγματα τα οποία αποφάσισαν να ελέγξουν οι γερμανικές αρχές κατοχής στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1941 ήταν η δημόσια διοίκηση γενικότερα και η τοπική αυτοδιοίκηση με ιδιαίτερη στόχευση. Όσοι δήμαρχοι και κοινοτάρχες, που στο σύνολό τους είχαν διοριστεί από το δικτάτορα Μεταξά, δέχτηκαν τη συνεργασία με τις γερμανικές αρχές κατοχής, παρέμειναν στο πόστο τους. Όσοι, ελάχιστοι, παραιτήθηκαν αντικαταστάθηκαν από δημόσιους υπάλληλους τους οποίους διόρισαν οι γερμανοί. Έτσι οι επίσημες αρχές της τοπικής αυτοδιοίκησης ελέγχονταν άμεσα με σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών του κατακτητή. Η εξυπηρέτηση αυτή περιελάμβανε την εξασφάλιση σε συνεργασία με τις γερμανικές οικονομικές υπηρεσίες, αγροτικών προϊόντων, πρώτων υλών, ημικατεργασμένων βιομηχανικών προϊόντων, μεταφορικών μέσων και εξαρτημάτων ή μηχανών που έβγαζε τότε η Ελλάδα, είτε με επίταξη είτε με εξαγορά με κατοχικό πληθωριστικό χρήμα.
Ο Χέρμαν Νοϊμπάχερ ο ανάλογος Φούχτελ της κατοχής, εφάρμοσε αποτελεσματικά τη διαδικασία «Ντεγκρίγκες». Σύμφωνα με αυτή τη διαδικασία από τη μια πλευρά οι τιμές των προϊόντων που εισάγονταν στην Ελλάδα από τη Γερμανία μεθοδικά ανέβαιναν, ενώ από την άλλη οι τιμές των εμπορευμάτων που εξάγονταν από την Ελλάδα (αγροτικά προϊόντα και πρώτες ύλες σε σημαντικό βαθμό) σταδιακά μειώνονταν. Έτσι στις αρχές του 1943 είχε δημιουργηθεί ένα ενεργητικό υπέρ των Γερμανών στο διακρατικό ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών που δημιουργήθηκε ενισχύοντας περαιτέρω την πίεση για εξαγωγές που είχε τόσο ανάγκη η Γερμανία στον πόλεμο τον οποίο διεξήγαγε.
Ο δικός μας Χανς Φούχτελ έχει ελαφρώς διαφοροποιημένο ρόλο. Στο στόχο του, μέσω του ελέγχου των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης της χώρας μας, έχουν μπει η διαχείριση των οικιακών απορριμμάτων, η αξιοποίηση (βλέπε εκποίηση) της ακίνητης περιουσίας των δήμων, η συνεργασία σε τουριστικό επίπεδο (βλέπε ιαματικές  πηγές, παραλίες), κοινωνικά αγαθά που σκοπεύουν να δώσουν σε χέρια ιδιωτών (βλέπε νερό, ρεύμα κλπ) ακόμη και ο ορυκτός πλούτος της χώρας μέσω του ελέγχου των περιφερειών όπως είναι οι σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Ένα επιχείρημα, σαθρό στο περιεχόμενό του, το οποίο μετέρχονται οι πρόθυμοι για την συνεργασία (βλέπε υποταγή) των δήμων και περιφερειών με τον επίτροπο της γερμανικής κυβέρνησης είναι η κακή οικονομική κατάσταση των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και ο υπερβολικός δανεισμός τους, ένα γεγονός το οποίο, κατ’ αυτούς, τους καθιστά ευάλωτους.
Όμως :
Η πραγματικότητα λέει ότι οι ελληνικοί ΟΤΑ ήταν το 2011 οι λιγότερο χρεωμένοι σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία που απέστειλε ο επίτροπος των οικονομικών Όλι Ρεν στον έλληνα ευρωβουλευτή Νίκο Χουντή απαντώντας σε σχετική ερώτηση το Νοέμβριο του 2012. Σύμφωνα με τον πίνακα που ανακοίνωσε ο Ρεν τα υψηλότερα ποσοστά χρέους των ΟΤΑ επί του ΑΕΠ το 2011 παρουσιάζουν η Ιταλία και οι Κάτω Χώρες με ποσοστό 8,6%. Ακολουθούν η Γαλλία με χρέος 8,4%, η Δανία με 7,3%, η Σουηδία με 7%. Οι χώρες με το μικρότερο χρέος της τοπικής αυτοδιοίκησης μεταξύ των 27 είναι η Ελλάδα με ποσοστά 0,9% του ΑΕΠ και η Μάλτα με χρέος 0,1%.  Και σε όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογιστεί η ραγδαία μείωση του ΑΕΠ της χώρας μας από το 2009 και μετά.
Προς τι όμως η σπουδή  πέρα από την υιοθέτηση νεοφιλελεύθερων επιλογών και η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων στη χώρα μας στο πεδίο της τοπικής αυτοδιοίκησης και συγκεκριμένα η «υποχρεωτική συνεργασία» με τη γερμανική αντίστοιχη; Την απάντηση ίσως δίνει η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι γερμανικοί ΟΤΑ. Σε άρθρο της το Νοέμβριο του 2011 η γερμανική Taggesspiegel του Βερολίνου με τον ειρωνικό τίτλο «Γίναμε Ελλάδα» παρουσιάζει την υπερχρέωση πολλών οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης στη Γερμανία. Γράφει η συγκεκριμένη εφημερίδα «Στους περισσότερους δήμους η κατάσταση είναι οικτρή, μάλιστα ο ένας στους τρεις δήμους δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετήσει τα χρέη του. Η «Αθήνα» βρίσκεται παντού σε κάθε (γερμανική) περιφέρεια. Και όταν οι τράπεζες θα αρχίσουν να κάνουν δικά τους ράνκινγκ για την παροχή δανείων στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπως γίνεται εδώ και πολύ καιρό για τα κρατικά ομόλογα, τότε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, τα κρατίδια και οι δήμοι θα πρέπει να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να συζητήσουν για ένα νέο καθεστώς χρηματοδότησης, το οποίο δεν θα μετακυλύει στους δήμους και στις περιφέρειες την υλοποίηση κεντρικών αποφάσεων χωρίς να ενδιαφέρεται για τη χρηματοδότησή τους και επιπλέον θα τις καθιστά ανεξάρτητες από τις διακυμάνσεις του οικονομικού κύκλου».
Για να το πούμε απλά οι περισσότεροι δήμοι (αλλά και κρατίδια) είναι στο χείλος της χρεοκοπίας. Μπορούν να ακολουθήσουν δύο δρόμους: Ο ένας είναι η χρηματοδότηση από την κεντρική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, πράγμα το οποίο σημαίνει αύξηση του δημόσιου χρέους και ελλείμματος και κατά συνέπεια τον κίνδυνο υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας της Γερμανίας, ο άλλος είναι η δανειοδότηση από τις τράπεζες μέσω της νέας ρύθμισης των δανείων που έχουν από αυτές. Σε αυτή την περίπτωση οι εμπράγματες εγγυήσεις πχ ακίνητη περιουσία, είναι ήδη εξαντλημένες. Έχουν ήδη υποθηκεύσει τα πάντα μέχρι και τα φορολογικά έσοδα  της επόμενης δεκαετίας. Με αυτό ως δεδομένο χρειάζονται νέα περιουσιακά στοιχεία είτε δικά τους είτε τη διαχείριση άλλων κι εδώ ακριβώς μπαίνει η συνεργασία (βλέπε εκμετάλλευση) με τις περιφέρειες και τους δήμους της Ελλάδας).
Το σενάριο αυτό έχει ξαναπαιχτεί. Για όσους πιστεύουν ότι η συνεργασία μπορεί να είναι ισότιμη και να στηριχτεί στον αμοιβαίο σεβασμό αρκεί να θυμηθούμε το τι ακριβώς υπέστη η Ανατολική Γερμανία όταν ενοποιήθηκε με τη Δυτική. Η ισότιμη συνεργασία και ο αμοιβαίος σεβασμός προς τους αδελφούς ανατολικογερμανούς είχε ως αποτέλεσμα τη συστηματική αποδιοργάνωση της οικονομικής παραγωγής του ανατολικού πλέον τμήματος της Γερμανίας, την αφαίμαξη κάθε πλουτοπαραγωγικού στοιχείου της και τη ραγδαία φτωχοποίηση των κατοίκων της. Με ένα μεγάλο ποσοστό ανεργίας, συντριπτικά μεγαλύτερο αυτό της Δυτικής, και με αμοιβές στο μεγαλύτερο μέρος τους κάτω των 400 ευρώ (7,4 εκατομμύρια εργαζομένων αναφέρουν οι γερμανικές στατιστικές για το 2010).
Όποιος ελπίζει στο καλύτερο αποτέλεσμα της συνεργασίας γερμανικών και ελληνικών ΟΤΑ πλανάται πλάνην οικτράν.
Πόσο εύκολο όμως είναι να περάσει μια τέτοια συνεργασία;
Η συντριπτική πλειοψηφία των εκλεγμένων αιρετών ανήκει είτε στη Ν. Δημοκρατία είτε στο ΠΑΣΟΚ, κατ’ εξοχήν κόμματα μνημονιακά, οπότε λογικό είναι οι τοπικοί άρχοντες αυτών των κομμάτων να υιοθετούν, κατ’ επιλογήν, την εφαρμογή αυτής της πολιτικής.
Εξήντα Έλληνες δήμαρχοι και περιφερειάρχες και πολλοί ακόμα δημοτικοί παράγοντες συμμετείχαν στην 4η ελληνογερμανική συνέλευση δημάρχων που διεξήχθη στη Νυρεμβέργη το διήμερο 22 και 23 Οκτωβρίου. Η Ντόιτσε Βέλλε στο Δελτίο Τύπου που δημοσίευσε πανηγυρίζει «ενώ τον περασμένο χρόνο ακόμη, στην 3η Συνέλευση στη Θεσσαλονίκη, ο αριθμός των Ελλήνων δημάρχων δεν έφτανε ούτε τους 20, τώρα στον κατάλογο συμμετοχής της συνέλευσης αναγραφόταν τα ονόματα 60 δημάρχων και αντιδημάρχων, περιφερειαρχών» συνοδευόμενους από τους υπουργούς Γιάννη Μιχελάκη και Αθανάσιο Τσαφτάρη, εκπροσώπους υπουργείων και υπηρεσιών, αλλά και από τρία μελή του Αναπτυξιακού Τομέα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αναφέρει η Ντόιτσε Βέλλε. Παρακάτω το Δελτίο Τύπου συνεχίζει στον ίδιο τόνο «οι ενδοιασμοί, καχυποψίες αλλά και η άγνοια έχουν σε μεγάλο βαθμό ξεπεραστεί.» Και πώς να μην πανηγυρίζουν οι Γερμανοί, όταν παρά όλα όσα έχουν επιβάλλει στην Ελλάδα συνεργάζονται μαζί τους εκατοντάδες δημοτικοί άρχοντες;
Θυμόμαστε όλοι το 3ο συνέδριο «Ελληνογερμανικής Συνεργασίας» που διεξήχθη πέρυσι στα πλαίσια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Το θυμόμαστε όχι μόνο για τη σφοδρή αντίδραση των εργαζομένων κατά του προσώπου του Χανς Φούχτελ και τις καταγγελίες της ΠΟΕ ΟΤΑ για την «χρυσή συμφωνία κυβέρνησης και ορισμένων δημάρχων για την εκχώρησης της αποκομιδής του σκουπιδιών σε ιδιώτες». Το θυμόμαστε εξίσου για αυτά τα οποία με θράσος ο Φούχτελ εξέφρασε. Ο γερμανός τοπάρχης ανακάλυψε «μελέτες και έρευνες που έδειξαν ότι για εργασίες όσον αφορά την τοπική  αυτοδιοίκηση απαιτούνται 3.000 εργαζόμενοι στην Ελλάδα, ενώ στη Γερμανία η δουλειά διεκπεραιώνεται με 1.000 άτομα. Θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις και να φανούν τρόποι πως θα μειωθούν ο αριθμός τους», προαναγγέλλοντας με τον τρόπο αυτό την επιβολή, έξωθεν και άνωθεν, μαζικών απολύσεων στους δήμους . Ξεχνά όμως ότι οι δήμοι της ελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης απασχολούν μεγάλο αριθμό εργαζομένων στην καθαριότητα, στο πράσινο, στα τεχνικά συνεργεία, στις κοινωνικές υποδομές αναλαμβάνοντας με αυτό τον τρόπο την ευθύνη για κοινωνικές δραστηριότητες που τους αναλογεί σε αντίθεση με τους γερμανικούς ΟΤΑ όπου πλείστες όσες των υπηρεσιών αυτών έχουν εκχωρηθεί σε ιδιώτες, χωρίς καμία κοινωνική διάσταση στην άσκηση αυτών των υπηρεσιών και με προφανές το αυξημένο κόστος μιας και τα οικονομικά κριτήρια είναι μοναδικά και κυρίαρχα. Όχι ότι οι δήμοι της χώρας μας δεν χρειάζονται μια πιο λειτουργική και εκσυγχρονισμένη αναδιοργάνωση. Όχι ότι οι δήμοι της χώρας μας δεν παρουσιάζουν προβλήματα διαφάνειας. Εξακολουθούν όμως, παρά τα καταστροφικά αποτελέσματα της εφαρμογής δύο αποδομητικών διοικητικών μεταρρυθμίσεων (βλέπε Καποδίστριας και Καλλικράτης), να παραμένουν ως οι εγγύτεροι στον πολίτη θεσμοί δημοκρατίας και ως κατεξοχήν, εν δυνάμει πάντα, τομείς άσκησης κοινωνικής πολιτικής στις τοπικές κοινωνίες.
Ποια πεδία όμως έχουν μπει στο στόχαστρο των γερμανικών οικονομικών κύκλων;
Κατ’ αρχάς και κατ’ εξοχήν ο τομέας της διαχείρισης των απορριμμάτων.
Την αρχή έκανε η κυβέρνηση η οποία ανακοίνωσε την πρόθεσή της για την επεξεργασία σχεδίου επιβολής κεφαλικού φόρου για τα μη επεξεργασμένα οικιακά απορρίμματα που  μέσω των δήμων οδηγούνται στους ΧΥΤΑ. Για την επιβολή του σχεδίου αυτού επικαλείται για άλλη μια φορά την υιοθέτηση κοινοτικών οδηγιών. Ουσιαστικά πιέζουν τους δήμους για το διπλασιασμό των δημοτικών τελών τα οποία πληρώνουν ήδη οι πολίτες, για την υγειονομική ταφή των απορριμμάτων. Και αυτό τη στιγμή που ήδη τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται μείωση στην παραγωγή των αστικών απορριμμάτων, πράγμα το οποίο συνδέεται απευθείας με τη μείωση της κατανάλωσης. Προετοιμάζουν με αυτό τον τρόπο την κοινωνία ώστε μέσα από την αύξηση του κόστους των σκουπιδιών ανά οικογένεια να περάσουν στο επόμενο στάδιο που είναι η εκχώρηση της διαχείρισής τους από κάποιους «εθνικούς εργολάβους» σε συνεργασία με εταιρείες του εξωτερικού ή ακόμη και με αυτές καθαυτές τις εταιρείες. Εξ ου και η ανησυχία του γερμανού εντεταλμένου για το θέμα των απορριμμάτων.
Τα δύο προηγούμενα χρόνια γίναμε όλοι  μάρτυρες του βομβαρδισμού ενημέρωσης  σχετικά με τις σύγχρονες τεχνολογίες καύσης απορριμμάτων που αναπτύσσουν γερμανικές εταιρείες. Εργοστάσια «φιλικά» προς το περιβάλλον τα οποία έχουν τη δυνατότητα να εγκατασταθούν ακόμη και στο κέντρο της πρωτεύουσας, αν είναι δυνατόν, σύμφωνα με το υποτιθέμενο πρότυπο της Βιέννης. Έφτασαν μάλιστα σε σημείο να στοχεύσουν τόσο στην έκταση της ΠΥΡΚΑΛ στον Υμηττό όσο και στο πάλαι ποτέ υποτιθέμενο Μητροπολιτικό Πάρκο του Ελληνικού. Όσο και αν τα συγκεκριμένα σχέδια φαίνεται να μην μπορούν να πείσουν, οι συγκεντρώσεις που διοργανώνει ο Φούχτελ με καλεσμένους τους γερμανούς επιχειρηματίες οι οποίοι ανακαλύπτουν το Ελ Ντοράντο τους, και δημάρχους από όλη την Ελλάδα φαίνεται να είναι επιτυχείς για τους πρώτους. Ο τομέας της διαχείρισης των απορριμμάτων είναι το σημαντικότερο διακύβευμα το επόμενο χρονικό διάστημα για τους ΟΤΑ και δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε την περίπτωση της Κερατέας από τη μια πλευρά ούτε την  περίπτωση της Νάπολη από την άλλη όπου η μαφία της Ιταλίας διεκδικεί ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο στη διαχείριση των απορριμμάτων.
Στο παιχνίδι αυτό έχουν πρόθυμους συνεταίρους την dream team της εγχώριας διαπλοκής. Μεγαλοεργολάβοι, καναλάρχες, αρχιερείς της απομύζησης του Ελληνικού δημόσιου χρήματος έχουν ήδη προγραμματίσει τα επόμενα βήματά τους. Καθ΄ υπόδειξη των Γερμανών πατρόνων τους σχεδιάζουν την με 1,1 δις χρηματοδότηση της κατασκευής 4 εργοστασίων απορριμμάτων με τη Γερμανική τεχνολογία που ήδη αναφέραμε. Εκτός του ότι με τα λεφτά αυτά σύμφωνα και με μελέτη της ΠΟΕ-ΟΤΑ μπορούν να κατασκευασθούν 17 νοσοκομεία ή να ενισχυθεί το καταρρέον πλέον ΕΣΥ προκύπτει και το εξής: Στα συμβόλαια λειτουργίας των εργοστασίων αυτών προβλέπεται η σταθερή προμήθεια τους με συγκεκριμένο όγκο απορριμμάτων ώστε να εξασφαλιστεί η σταθερή και απρόσκοπτη κερδοφορία τους. Όμως: τα τελευταία χρόνια λόγω των μνημονιακών μέτρων και της σταδιακής μείωσης της καταναλωτικής ικανότητας του μέσου νοικοκυριού ο μέσος όρος απορριμμάτων που «παράγει» η ελληνική οικογένεια βαίνει σταθερά μειούμενη, φθάνοντας μάλιστα σε περιοχές ακόμη και στο 80% ! Αντί λοιπόν ένας λογικός και φιλικός προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον προγραμματισμός διαχείρισης των σκουπιδιων όπως είναι η ανακύκλωση, η κομποστοποίηση, η επαναχρησιμοποίηση επιλέγεται η κατ΄ επιταγή και προς το συμφέρον των γερμανών επικυρίαρχων συνεργασία με Γερμανικές «εξειδικευμένες» εταιρίες στον τομέα αυτό.
Άλλος σημαντικός τομέας είναι ο τομέας του τουρισμού. Αρκετοί δήμοι διαχειρίζονται υπό την ευθύνη τους τόσο αξιόλογες εγκαταστάσεις όπως είναι οι ιαματικές πηγές όσο και αυτά καθαυτά μεγάλα τμήματα του αιγιαλού της χώρας μας. Οι επιδιώξεις όμως των γερμανών επικυρίαρχων δεν σταματούν στις βλέψεις που έχουν για την ιδιωτική εκμετάλλευση των τουριστικών υποδομών της χώρας. Προχωρούν ένα βήμα παραπέρα. Σε συνάντηση που έγινε το Μάρτιο του 2013 με την υπουργό Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη ανακοινώθηκε η συνεργασία πάνω στον κλάδο της τουριστικής εκπαίδευσης. Στις δηλώσεις του ο επίτροπος και υφυπουργός Εργασίας, μην το ξεχνάμε, της Γερμανίας Φούχτελ στάθηκε στο θέμα της επαγγελματικής εκπαίδευσης ή όπως την ανέφερε δυικής εκπαίδευσης όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται. Το πρόγραμμα αυτό βασίζεται κυρίως στη στήριξη από ιδιωτικές επιχειρήσεις το οποίο λειτουργεί παράλληλα με το Υπουργείο Τουρισμού. Εστιάζοντας ακόμη περισσότερο στα πλεονεκτήματα αυτής της δυικής εκπαίδευσης υπογράμμισε ότι ο μαθητευόμενος εργάζεται,  δέχεται «κάποιες» αποδοχές ενώ ταυτόχρονα αφουγκράζεται τις τάσεις αγοράς εργασίας και μπορεί ταυτόχρονα να εργαστεί και στο εξωτερικό».
 Το σενάριο το έχουμε ξαναζήσει. Τα τελευταία τέσσερα - πέντε χρόνια υπάρχει  μια σταθερά αυξανόμενη μείωση των εργαζομένων στο τουριστικό τομέα. Διαβάζοντας τις ανακοινώσεις των συνδικαλιστικών οργάνων των ξενοδοχοϋπαλλήλων βρίσκει κανείς την καταγγελία ότι ολοένα και περισσότερο εισάγονται «εκπαιδευόμενοι» από τρίτες χώρες, κυρίως την Πολωνία, όπου έναντι πινακίου φακής υποτίθεται ότι κάνουν το εκπαιδευτικό τους, ουσιαστικά όμως υποκαθιστούν τους Έλληνες εργαζόμενους σε αυτές τις επιχειρήσεις και αποδομούν με έμμεσο ή άμεσο τρόπο τις συλλογικές συμβάσεις, τις απολαβές και όσα άλλα εργασιακά δικαιώματα, πχ ωράριο εργασίας, πλαισιώνουν τον τομέα αυτό. Η επιδίωξη είναι σαφέστατη.
Άλλος τομέας είναι ο τομέας των ορυκτών.
Τον Ιούνιο του 2012 πραγματοποιήθηκε συνάντηση του εντολοδόχου του Αντώνη Σαμαρά Γιώργου Δακή (περιφερειάρχης Δυτικής Μακεδονίας) με τον γερμανό απεσταλμένο της Καγκελαρίου Φούχτελ συνοδεία για άλλη μια φορά επιχειρηματιών γερμανικών και ελληνογερμανικών συμφερόντων. Σκοπός της συνάντησης η προώθηση στην ευρωπαϊκή επιτροπή μέσω του Φούχτελ του αιτήματος χρηματοδότησης της κατασκευής του νέου λιγνιτοηλεκτρικού σταθμού Πτολεμαΐδας. Με δεδομένο το  νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα της Ν. Δημοκρατίας, στο οποίο είναι σαφής η πρόθεσή της για πώληση της ΔΕΗ και των εργοστασίων της στα πρότυπα του αεροδρομίου, η συνάντηση με το γερμανό υπάλληλο της κυρίας Μέρκελ χαρακτηρίζεται ως η μετεκλογική εκτέλεση μιας συμφωνίας που έχει ήδη αναγγελθεί. Ακόμη χειρότερα ο περιφερειάρχης «ζήτησε παρεμβάσεις προς την κατεύθυνση της μη εφαρμογής της εξίσωσης των τιμών πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης για τη Δυτική Μακεδονία που αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών»! Κι εδώ ακριβώς προκύπτει το πολιτικό πρόβλημα που συνοδεύει την υλοποίηση  της συμφωνίας του Γ. Παπανδρέου με τη Μέρκελ. Ο Δακής απευθύνει αιτήματα όχι στην ελληνική κυβέρνηση της οποίας αρμοδιότητα είναι, αλλά σε ένα γερμανό αξιωματούχο(!) ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με το υπουργείο οικονομικών, ανάπτυξης ή υγείας της ελληνικής κυβέρνησης. Εάν αυτό δε συνιστά εθελοδουλία κατά το πρότυπο του «στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας» τι συνιστά; Εύλογο το ερώτημα: Βρισκόμαστε ήδη υπό γερμανική κατοχή και δεν το γνωρίζουμε;
 Στο ίδιο κλίμα, θερμό κατά τα άλλα, η συνάντηση του Πέτρου Τατούλη περιφερειάρχη Πελοποννήσου με τον Φούχτελ. Η συζήτηση δομήθηκε πάνω σε θέματα ανάπτυξης και συνεργασίας για την εφαρμογή ενός στρατηγικού σχεδιασμού της περιφέρειας Πελοποννήσου. Η απάντηση του Φούχτελ αποκαλυπτική. «Έχετε διάθεση, ενέργεια, προετοιμασία και ολοκληρωμένο σχέδιο κι εμείς βρισκόμαστε εδώ για να βοηθήσουμε». Όλοι όμως γνωρίζουμε το πόσο και  με ποιο τρόπο βοήθησε η γερμανική κυβέρνηση τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Και σε αυτή τη συνάντηση η απουσία εκπροσώπου της ελληνικής κυβέρνησης, όχι ότι θα διασφάλιζε ζητήματα πχ εθνικής κυριαρχίας, ήταν εμφανής. Δυστυχώς αυτή η δυνατότητα της αδιαμεσολάβητης δυνατότητας συνεργασίας κάθε τοπικού αιρετού με εξωεθνικά κέντρα κατοχυρώνεται από την διοικητική μεταρρύθμιση του Ραγκούση, την και «Καλλικράτης» επονομαζόμενη. Περιττό να αναφέρουμε ότι το ίδιο ακριβώς πλαίσιο χαρακτηρίζει κάθε συνάντηση αιρετών περιφερειαρχών και δημάρχων με τα αιτήματα των τελευταίων εν είδει «σπαρακτικής έκκλησης» να απευθύνονται απευθείας στο γερμανό επιτελάρχη, απουσία πάντα κάθε εκπροσώπησης της ελληνικής κυβέρνησης και με τα δημοτικά συμβούλια να παίζουν το ρόλο του κομπάρσου. Η διαχείριση των προβλημάτων της τοπικής αυτοδιοίκησης ολοένα και περισσότερο εκχωρούνται στον Φούχτελ.
Θα θέλαμε να συμπληρώσουμε την εισήγησή μας με ένα τελευταίο το οποίο όμως έχει τη σημασία του. Τον τελευταίο καιρό ολοένα και περισσότεροι δήμοι και περιφέρειες εκλιπαρούν ουσιαστικά για την αδελφοποίηση των οργανισμών τους με αντίστοιχους της Γερμανίας. Ήδη λίγο μετά την εγκατάστασή του το 2011 ως γκαουλάϊτερ στην Ελλάδα ο Φούχτελ είχε εκφράσει τα παράπονά του ότι μόνο τριάντα ελληνικές πόλεις έχουν αδελφοποιηθεί με γερμανικές όταν ο αντίστοιχος αριθμός των γαλλικών πόλεων είναι 2000. Δυστυχώς δεν χρειάζεται να ανησυχεί. Ήδη ο Μπουτάρης  αδελφοποίησε πέρυσι το Νοέμβριο τη Θεσσαλονίκη με την Κολωνία ενώ ο Πέτρος Τατούλης τον παρακάλεσε να μεσολαβήσει για εξεύρεση εταίρου στη Δημοκρατία της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, κρατίδιο στο οποίο εκλέγεται ο Φούχτελ.
Κλείνοντας θα θέλαμε να επισημάνουμε το εξής:
Το ιδεόγραμμα που χρησιμοποιούν οι κινέζοι για να περιγράψουν το πρόβλημα είναι ακριβώς το ίδιο που χρησιμοποιούν και για την ευκαιρία.
Η παράθεση της δύσκολης συγκυρίας και των σημαντικών προβλημάτων που ορίζει το σημερινό ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο καλείται να λειτουργήσει η ΤΑ δεν μπορούν παρά να λειτουργήσουν ως ευκαιρία αλλά και ως υποχρέωση δική μας να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε την τοπική αυτοδιοίκηση που οραματιζόμαστε.
Όλα λοιπόν τα προηγούμενα μπορούν να τεθούν ως κατ΄ αρχήν θέματα προς συζήτηση και προβληματισμό με τελικό αιτούμενο όμως την πορεία, τις δομές, την ουσία ή την διάρθρωση αυτού που αιτούμεθα ως ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΔΗΜΟ, με την αρχαιοελληνική έννοια της Εκκλησίας.
Αν μπορούσαμε να βάλουμε κάποια στοιχεία, πρωτόλεια, στον προβληματισμό μας θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν μπορεί παρά να είναι ένας Δήμος στον οποίο πάντα βαρύνουσα θέση έχει η επιλογή της αυτοθέσμισης της κοινωνίας με βάση τα ιδιαίτερα εθνικά, γλωσσικά, πολιτιστικά και όποια άλλα χαρακτηριστικά, η διατήρηση ή\και ενίσχυση της αυτονομίας του υποκειμένου, η διεκδίκηση της κοινοτικής ζωής σαν διαδικασία και σαν σκοπό.
Ταυτόχρονα το σπάσιμο της κυριαρχίας του ιδιωτικού πάνω στο δημόσιο, με την διεκδίκηση του ΔΗΜΟΥ ως κοινωνικό χώρο συνάντησης και ανταλλαγής απόψεων – σχέσεων – συναισθημάτων - δραστηριοτήτων. Ένα Δήμο που θα λειτουργεί ως αξία χρήσης και όχι ανταλλακτική αξία.
Αυτό τελικά που επιζητούμε να βιώσουμε είναι ένας Δήμος ΖΩΝΤΑΝΟ ΚΥΤΤΑΡΟ που θα καθορίζεται από την συνολική λειτουργία του, πέρα από διαχωρισμούς – κατακερματισμούς  ΕΡΓΑΣΙΑ – ΜΕΤΑΦΟΡΑ – ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ – ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
ΕΝΑ ΔΗΜΟ τελικά όπου η ζωή σ΄ αυτόν θα είναι ένα διαρκές παιχνίδι, μια διαρκής γιορτή.
Στην εξυπηρέτηση τούτου του οράματος χρειάζεται όμως να τεθούν όλοι. Χωροταξία, πολιτισμός, οικονομική ζωή, σχέση με το περιβάλλον, παιδεία, κοινωνικές σχέσεις και κυρίως η πολιτική επιλογή ή αλλιώς η επιλογή του μοντέλου του κοινοτισμού.
Γιατί η καθεαυτή λειτουργία ενός εναλλακτικού δήμου βρίσκεται μέσα στον πυρήνα αυτού που αποκαλούμε κοινοτισμό. Μάλιστα είναι και το πρωταρχικό στάδιο της δοκιμασίας αυτού του μοντέλου. Εδώ ακριβώς  ο τόπος μας έχει να μας χαρίσει την πείρα του, μιας και η χώρα μας ως κατ΄ εξοχήν κοινοτική έχει πλούσια παράδοση η οποία μπορεί να γίνει σημαντικός οδηγός και δάσκαλος.

* Ο Κώστας Σαμάντης, είναι ενεργό μέλος κινήσεων πολιτών στον Υμηττό, αρθρογράφου στη «Ρήξη» και μέλος της ΚΠ «Άρδην», με το οποίο πραγματοποίησε εισήγηση-παρουσίαση του θέματος στο «πολιτικό καφενείο» στην Αίγινα. Η εισήγηση δημοσιεύθηκε επίσης στην Σχεδία στ Ανοιχτά τη Αίγινας (Blog).

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Άπορη Μεξικάνα γεννά στο προαύλιο του νοσοκομείου  

Αυτή η νεαρή γυναίκα είναι Μεξικάνα, από την Οαχάκα. Δεν είχε να πληρώσει και το νοσοκομείο αρνήθηκε να την βοηθήσει, παρά το γεγονός ότι είναι ήταν ετοιμόγεννη!
Επί δύο ώρες ζητούσε μάταια βοήθεια. Γέννησε στο προαύλιο του νοσοκομείου μόνη και εντελώς αβοήθητη και φυσικά στο μωρό της δεν παρασχέθηκαν οι απαιτούμενες φροντίδες.

Κάτι μας θυμίζει: Στο Μεξικό η κυβέρνηση του Πένια Νέτο προχωρά σε μεταρρυθμίσεις και περικοπές στην εκπαίδευση, στις εργασιακές σχέσεις, στην υγεία...

Δημοσιεύουμε τη φωτογραφία ως ντοκουμέντο. Τη λέμε σοκαριστική όχι γιατί αποτυπώνει κάτι άσχημο ή αποκρουστικό, αλλά επειδή δείχνει πώς ένα ανάλγητο σύστημα μπορεί να μετατρέψει μια από τις πιο ιερές, ας μας επιτραπεί ο όρος, στιγμές , σε πρόβλημα, δυστυχία, αδιαφορία, απανθρωπιά…ό,τι θες)


ΣΗΜΕΙΩΣΗ του  alliaegina: Την είδηση μας την έστειλε η φίλη μας Τ.Τ.
Θα δούμε και εδώ τέτοιες τραγικές καταστάσεις;
Με το βλαμμένο που έχουμε υπουργό υγείας και την  Τρόικα πάνω από τα κεφάλια μας, ποιος μπορεί να το αποκλείσει;

Ν. Παπαϊωάννου