Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014


Έχει ο Θεός…

του Γιώργου Κυριακού

Το ακούς συχνά χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι συγκεκριμένο. Το λένε καθημερινοί άνθρωποι και ειδικά οι άνθρωποι οι οποίοι στις δύσκολες περιστάσεις της κατοχής και της μεταπολεμικής Ελλάδας, μπόρεσαν με τον κόπο τους να ζήσουν, να θρέψουν τα παιδιά τους, να τα μεγαλώσουν, να τους χτίσουν σπίτι, να προσέχουν τα εγγόνια τους και να
ταΐζουν ολόκληρες οικογένειες. Εκεί, όταν ακούς το «έχει ο Θεός», έχει μια σημασία, γιατί στο λένε άνθρωποι που έχουν φάει στη μάπα τη φτώχεια, τον πόνο, στη στέρηση, την καταφρόνια, την αλαζονεία της κάθε εξουσίας και αντιστάθηκαν με τον τρόπο που ήξεραν: να εργάζονται σαν τα σκυλιά, να αξιοποιούν κάθε τετραγωνικό γης και να αφήνουν παρακαταθήκη στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους, τους καρπούς των κόπων τους. Αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να λένε «έχει ο Θεός» γιατί αυτοί τον γνωρίζουν. Είναι γείτονάς τους.
Οι Άλλοι δεν το έχουν αυτό το δικαίωμα. Οι θρησκευτικοί καθοδηγητές ανυποψίαστων πιστών που τους πιπιλάνε τα μυαλά ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας, οι μεσίτες Χριστέμποροι που επιδιώκουν να πείσουν ότι οι γονυκλισίες θα σώσουν και η πως αντίσταση είναι αμαρτία, οι θεόσταλτοι ινστρούχτορες που λένε ότι μόνο η προσευχή θα ξαναφέρει ευημερία στη χώρα, οι με χορτάτες κοιλιές που ευλογούν το πλήθος λέγοντας «έχει ο Θεός», απλά κοροϊδεύουν. Παίζουν στο παιχνίδι της κρίσης εξασφαλισμένοι ότι αυτοί ήδη τη γλιτώνουν στην επίγεια ζωή. Έτσι κι αλλιώς, Αυτοί είναι που δεν περιμένουν τίποτε από τον παράδεισο. Δικαίως και οι πιο υποψιασμένοι αναφωνούν: «ο Θεός έχει, εμείς δεν έχουμε».
Μ’ αυτούς που λένε και τα δυο, είμαστε δίπλα. Μαζί με τους καταφρονεμένους, τους εύπιστους, τους διωγμένους της ζωής, τους στερημένους, τους πονεμένους. Αυτούς που είναι οι κομπάρσοι στις βασιλόπιτες των χορτάτων, κάποια νούμερα φιλανθρωπικών συσσιτίων και εύκολοι θιασώτες σ’ όποιον τους πετάξει ένα κόκαλο.
Για τους Άλλους, είμαστε στο απέναντι χαράκωμα.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: