του Γιώργου Κυριακού
«…Θα πω στον αέρα να μην σας πληρώνει όταν αναπνέετε. Θα
υπενθυμίσω στη γη ότι δεν σας χρωστάει τίποτα επειδή κινείται. Θα ψιθυρίσω στις
πασχαλίτσες, στις παρδαλοτσικλιτάρες, στα Χριστούγεννα και στο λιόγερμα να σας
αποφεύγουν. Θα κουβεντιάσω με το Σαρωνικό Κόλπο να μην σας δανείζει τις μπογιές
του. Κι ύστερα από αυτά τα ολίγα θα σας περιμένω με τις μορταδέλες μου
κρυμμένος μέσα σ’ ένα κουτί με ψηφοδέλτια». του Γιώργου Προστοπαρόν, «Κεντρική
Επιτροπή των αληθινών θυμών», Αίγινα 2010
Πάει καιρός, σχεδόν 4 χρόνια, που η πρώτη αναφορά της σχεδίας (στ’ ανοιχτά της Αίγινας) για τις Βίλες Πισίνες της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΒΙ.ΠΙ.ΡΙΖ.Α) προκάλεσε θυμηδία. Δικαίως. Μέχρι τότε μιλούσαμε για πλούσιους συντηρητικούς, δεξιούς, λαμόγια, ανθρώπους της show biz, δημοσιογράφους της κακιάς ώρας, ανθρώπους του Κοσκωτά, ντεκλασέ αστούς που διατηρούσαν βίλες και πισίνες στην Αίγινα. Η Αίγινα με την αριστερά, άλλωστε, συνδεόταν με τις περιβόητες Φυλακές της, όπου εγκλείστηκαν χιλιάδες αγωνιστές-κομμουνιστές κρατούμενοι από το μεσοπόλεμο μέχρι και τη μεταπολίτευση όπως ο Γιάννης Σερίφης που φυλακίστηκαν κατόπιν σκευωριών που τους έστησαν. Για την αριστερά, η Αίγινα ήταν τόπος εκτελέσεων από το 1948 με την πιο μαφιόζικη δολοφονία κρατουμένων μετά την εκτέλεση του υπουργού Λαδά. Για την αριστερά, η Αίγινα είναι η απόδραση του μεγάλου επαναστάτη Άρη Βελουχιώτη. Για την αριστερά, η Αίγινα είναι οι χιλιάδες ανθρώπων που είχαν τον άνθρωπό τους να υποφέρει, να εκτελείται, να κάνει απεργία πείνας, να αγωνίζεται μέσα στη φυλακή, να τιμωρείται επειδή αγωνίστηκε για να διώξει το ζυγό από τη χώρα του. Για την αριστερά, η Αίγινα είναι ο τόπος ελάχιστων και μετρημένων στα δάχτυλα αριστερών που μπόρεσαν και επιβίωσαν σε πολύ δύσκολες συνθήκες, χάρη στο ηθικό τους μεγαλείο και στη συμπαράσταση του απλού κόσμου που δεν «σήκωνε» την απάνθρωπη πολιτική διώξεων. Πού να περιμένει κανείς ότι η Αίγινα, στην οποία ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν ανύπαρκτος, θα γινόταν πολύ γνωστή, όχι λόγω κάποιων αγώνων για την αριστερά και την πρόοδο αλλά για το γεγονός ότι κάποια μέλη της κυβέρνησης (όχι όλοι όσοι ακούστηκαν όπως, π.χ ο Θοδωρής Δρίτσας ο οποίος είναι μια σεμνή φιγούρα) έχουν τις βίλες τους με πισίνα στην Αίγινα. Και μάλιστα για το γεγονός ότι η συμφωνία για το κυβερνητικό σχήμα κλείστηκε στο νησί, μακριά από τις επίσημες διαδικασίες της παράταξης που σήμερα διοικεί τη χώρα. Τι μεγαλείο για την Αίγινα! Πιθανόν να κόψουμε μερικές χιλιάδες εισιτήρια παραπάνω κι αν προσθέσουμε και μερικές χιλιάδες καπουτσίνους και φρέντους, μερικές χιλιάδες τηγανητά καλαμαράκια, μερικές χιλιάδες διαμελισμένα χταποδάκια, και κάτι εκατοντάδες συναγρίδες για εξευγενισμένα στομάχια και κλείσιμο περισσότερων δωματίων, η Αίγινα από μνημείο των αγώνων για την φυλακισμένη και δολοφονημένη αριστερά, μετατρέπεται σε ησυχαστήριο της αριστερής μας κυβέρνησης.
Πάει καιρός, σχεδόν 4 χρόνια, που η πρώτη αναφορά της σχεδίας (στ’ ανοιχτά της Αίγινας) για τις Βίλες Πισίνες της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΒΙ.ΠΙ.ΡΙΖ.Α) προκάλεσε θυμηδία. Δικαίως. Μέχρι τότε μιλούσαμε για πλούσιους συντηρητικούς, δεξιούς, λαμόγια, ανθρώπους της show biz, δημοσιογράφους της κακιάς ώρας, ανθρώπους του Κοσκωτά, ντεκλασέ αστούς που διατηρούσαν βίλες και πισίνες στην Αίγινα. Η Αίγινα με την αριστερά, άλλωστε, συνδεόταν με τις περιβόητες Φυλακές της, όπου εγκλείστηκαν χιλιάδες αγωνιστές-κομμουνιστές κρατούμενοι από το μεσοπόλεμο μέχρι και τη μεταπολίτευση όπως ο Γιάννης Σερίφης που φυλακίστηκαν κατόπιν σκευωριών που τους έστησαν. Για την αριστερά, η Αίγινα ήταν τόπος εκτελέσεων από το 1948 με την πιο μαφιόζικη δολοφονία κρατουμένων μετά την εκτέλεση του υπουργού Λαδά. Για την αριστερά, η Αίγινα είναι η απόδραση του μεγάλου επαναστάτη Άρη Βελουχιώτη. Για την αριστερά, η Αίγινα είναι οι χιλιάδες ανθρώπων που είχαν τον άνθρωπό τους να υποφέρει, να εκτελείται, να κάνει απεργία πείνας, να αγωνίζεται μέσα στη φυλακή, να τιμωρείται επειδή αγωνίστηκε για να διώξει το ζυγό από τη χώρα του. Για την αριστερά, η Αίγινα είναι ο τόπος ελάχιστων και μετρημένων στα δάχτυλα αριστερών που μπόρεσαν και επιβίωσαν σε πολύ δύσκολες συνθήκες, χάρη στο ηθικό τους μεγαλείο και στη συμπαράσταση του απλού κόσμου που δεν «σήκωνε» την απάνθρωπη πολιτική διώξεων. Πού να περιμένει κανείς ότι η Αίγινα, στην οποία ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν ανύπαρκτος, θα γινόταν πολύ γνωστή, όχι λόγω κάποιων αγώνων για την αριστερά και την πρόοδο αλλά για το γεγονός ότι κάποια μέλη της κυβέρνησης (όχι όλοι όσοι ακούστηκαν όπως, π.χ ο Θοδωρής Δρίτσας ο οποίος είναι μια σεμνή φιγούρα) έχουν τις βίλες τους με πισίνα στην Αίγινα. Και μάλιστα για το γεγονός ότι η συμφωνία για το κυβερνητικό σχήμα κλείστηκε στο νησί, μακριά από τις επίσημες διαδικασίες της παράταξης που σήμερα διοικεί τη χώρα. Τι μεγαλείο για την Αίγινα! Πιθανόν να κόψουμε μερικές χιλιάδες εισιτήρια παραπάνω κι αν προσθέσουμε και μερικές χιλιάδες καπουτσίνους και φρέντους, μερικές χιλιάδες τηγανητά καλαμαράκια, μερικές χιλιάδες διαμελισμένα χταποδάκια, και κάτι εκατοντάδες συναγρίδες για εξευγενισμένα στομάχια και κλείσιμο περισσότερων δωματίων, η Αίγινα από μνημείο των αγώνων για την φυλακισμένη και δολοφονημένη αριστερά, μετατρέπεται σε ησυχαστήριο της αριστερής μας κυβέρνησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου