Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ


Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥ
Αν νομίζετε πως οι πρώτοι χαρταετοί δημιουργήθηκαν για διασκέδαση είστε γελασμένοι.
Οι εφαρμογές τους ήταν ποικίλες και άκρως ενδιαφέρουσες.
Η ιστορία των χαρταετών ξεκινά περίπου το 200 π.Χ. στην Ασία. Σύμφωνα με γραπτά που διασώθηκαν, κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν, ένας στρατηγός χρησιμοποίησε τον χαρταετό κατά έναν πολύ έξυπνο τρόπο. Κάποια στιγμή έπρεπε να καταλάβει με τον στρατό του ένα παλάτι. Για να το καταφέρει αποφάσισε να σκάψει ένα τούνελ.
Για τον ακριβή υπολογισμό του μήκους του τούνελ ακολούθησε το παρακάτω τέχνασμα: Σήκωσε στον αέρα έναν χαρταετό έχοντας την άκρη του νήματος στο σημείο που ξεκινούσε το τούνελ και τον χαρταετό τον ίδιο να υπερίπταται πάνω από το παλάτι. Με την χρήση απλών γεωμετρικών υπολογισμών μπόρεσε να υπολογίσει με ακρίβεια το μήκος.
Στην Ευρώπη ο χαρταετός κάνει την εμφάνισή του όχι νωρίτερα από το 1400 μ.Χ. από Ευρωπαίους εξερευνητές που επέστρεψαν από την Ασία. Καθώς αρχίζουν να εξοικειώνονται μαζί του «ξεπηδούν» και δεκάδες ιδέες χρήσης του.
Το 1749 ο Σκωτσέζος μετεωρολόγος Alexander Wilson χρησιμοποίησε χαρταετούς για να ανυψώσει θερμόμετρα μέχρι το ύψος των 3000 ποδιών για να καταγράψει τις θερμοκρασιακές μεταβολές σε μεγάλο υψόμετρο.
Και μετά τρία χρόνια αργότερα, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πλέον σε όλους πείραμα με τον χαρταετό για να αποδείξει ότι οι αστραπές δεν είναι τίποτε άλλο παρά στατικός ηλεκτρισμός. Ο σερ George Cayley πειραματίστηκε με χαρταετό κατά τα έτη 1799 – 1809 στην προσπάθειά του να κατασκευάσει μια μηχανή που θα είναι ικανή να μεταφέρει ανθρώπους στον αέρα. Το 1853 με τα πειράματά του πέτυχε να πετάξει το πρώτο ανεμοπλάνο ικανό να σηκώσει το βάρος ενός από τους υπηρέτες του σε μια πτήση που κράτησε περίπου 40 δευτερόλεπτα.
Το 1833 ένας βρετανός μετεωρολόγος, ο E.D. Archibald άρχισε να χρησιμοποιεί χαρταετούς για να ανυψώνει ανεμόμετρα ώστε να καταγράφει την ταχύτητα των ανέμων σε διάφορα υψόμετρα. Το 1887 ο Archibald άρχισε να τραβάει αεροφωτογραφίες με την χρήση χαρταετών, μια πρακτική που ακόμα και σήμερα εφαρμόζεται.
Το τέλος του 19ου αιώνα βρίσκει τους χαρταετούς να θεωρούνται σοβαρό επιστημονικό εργαλείο και αρχίζουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη μηχανικών πτητικών μηχανών βαρύτερων του αέρα. Κατά την διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων οι χαρταετοί χρησιμοποιήθηκαν σαν συσκευές παρατήρησης.
Το πεδίο οράσεως των γερμανικών υποβρυχίων στο επίπεδο της θάλασσας περιοριζόταν στα 8χιλιόμετρα. Όταν όμως ανύψωναν έναν παρατηρητή στα 400 πόδια, τότε το πεδίο οράσεως αυξανότανε στα 40 χιλιόμετρα.
Οι χαρταετοί προσέλκυσαν το ενδιαφέρον ξανά στην δεκαετία του 1950 και 1960, όταν ο Francis Rogallo δημιούργησε έναν απόλυτα ευέλικτο χαρταετό χωρίς την χρήση άκαμπτων δοκών. Αντί για δοκούς, αυτό το είδος χαρταετού χρησιμοποιεί τον αέρα να τον κρατά ανοικτό και να διατηρεί το σχήμα του.
Το «φτερό του Rogallo» δεν χρησιμοποιείται πλέον σαν χαρταετός, έχει βρει πληθώρα εφαρμογών από τον αμερικανικό στρατό και είναι η βάση κατασκευής για ανεμόπτερα, ή υπέρ-ελαφρά αεροσκάφη.
Ύστερα από όλα τα παραπάνω, πραγματικά η έκφραση «πετάει χαρταετό» παίρνει άλλη διάσταση!

Δεν υπάρχουν σχόλια: