Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ




   Το παραμύθι είναι μια πολύ γνωστή και αγαπητή συνήθεια όλων των λαών του κόσμου. Ο πιο κλασικός του ορισμός είναι αυτός που το ορίζει ως " Λαϊκή η και έντεχνη φανταστική διήγηση υπερφυσικών πράξεων , θαυμαστών ιστοριών που δεν προβάλλονται ως αληθινές και αποσκοπούν στην τέρψη των ακροατών ".   Στην πορεία του χρόνου το παραμύθι χρησιμοποιήθηκε για πολλούς λόγους. Οι λαοί από αρχαιοτάτων χρόνων ανέπτυξαν ιστορίες που έλεγαν στα παιδιά του όταν μικρά για να κοιμηθούν και να γλυτώσουν από αυτά, και όταν αυτά μεγάλωναν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.
   Όμως και οι μεγάλοι δεν πήγαν πίσω. Στα αρχαία λοιπόν χρόνια το κράτος πήγαινε καλά όταν οι βασιλιάδες και οι ευγενείς περνούσανε καλά και κονομάγανε αρκετά. ¨Όταν δεν συνέβαινε αυτό θεωρούσαν καλό και χρήσιμο να στήνουν πολέμους στους οποίους φυσικά δεν πολεμούσαν αυτοί. Είχαν δούλους, μισθοφόρους, απλούς πολίτες που τους έστελναν στον πόλεμο να σκοτωθούν για τα δικά τους συμφέροντα. ¨Όμως πάντα υπήρχε ένα πρόβλημα. ¨Ένας στρατός που πολεμάει για πράγματα που δεν τον αφορούν χρειάζεται κίνητρο. Και πως μπορούσαν αλλιώς να αποκτήσουν κίνητρο αυτοί οι πένητες της κοινωνίας αν δεν δούλευε το παραμύθι; Στην συγκεκριμένη περίπτωση το παραμύθι μίλαγε για  ένδοξους προγόνους , για ιδανικά της φυλής , για υπεράσπιση πατρίων εδαφών που φυσικά ανήκαν στους προύχοντες. Και έτσι τους αμόλαγαν στον πόλεμο. Κι αν αυτοί έχαναν την ζωή τους μικρό το κακό αν κερδίζαμε αφού τους δίναμε μιά εύφημη μνεία και κανα  οικοπεδάκι στους απογόνους και όλα μέλι γάλα. Αν πάλι χάναμε την κοπάναγαμε για αλλού και ας τους να κουρεύονται, μέχρι να βρούμε την ευκαιρία να επανακάμψουμε και να ηγηθούμε του απελευθερωτικού αγώνα.
   Στην σύγχρονη πολιτική η επιστήμη πλέον του παραμυθιού έχει γίνει βασικό εργαλείο της. Επειδή έχουμε περάσει από την εποχή της μοναρχίας σε αυτήν της ολιγαρχίας οι σύγχρονοι ευγενείς μας γεμίζουν παραμύθι για να αποσπάσουν την ψήφο μας.  Υποτίθεται ότι όλοι αυτοί ενδιαφέρονται για το καλό μας όμως αντί να προτάξουν αυτό το καλό και να δουν πως τα συμφέροντα των παραμυθιασμένων οπαδών θα μπορούν αν εξυπηρετηθούν καλύτερα, προτιμούν να επιλέξουν πρώτα το δικό τους καλό. Δηλαδή να πάρουν την γλυκιά  καρέκλα  και μετά βλέπουμε. Τα συμφέροντα των αρχόντων προηγούνται αυτών των υπηκόων τους. Για να δουλέψει του καθενός  το παραμύθι υπάρχει μια βασική προϋπόθεση . Να έχει ανακηρυχθεί επίσημος παραμυθάς με νωπή λαϊκή εντολή.  Οι οπαδοί λοιπόν που πλέον ακούν το παραμύθι από την σύγχρονη γιαγιά, την τηλεόραση, σαν μάθημα υπνοπαιδείας, γρήγορα τσιμπάνε το δόλωμα και το σκηνικό είναι έτοιμο. Είναι έτοιμοι να πέσουν στην μάχη για τον παλιό ή τον καινούργιο  άρχοντα και να δώσουν  και το αίμα τους γι αυτό. Οι μεν μας παραμυθιάζουν ότι θα χρεοκοπήσουμε , οι άλλοι ότι θα μας σώσουν και από κοντά  και οι ξένοι, άλλοτε ως σωτήρες και άλλοτε ως κάτι περίεργοι τύποι που για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο μας ζηλεύουν και μας μισούν, αλλά πάντα υποχρεωμένοι να μας πληρώνουν χάριν των αρχαίων προγόνων μας. Να πούμε εδώ ότι ποτέ δεν καταφέραμε να εκτιμήσουμε σωστά τις προθέσεις των ξένων απέναντι μας και οι δύο πιο πρόσφατες εθνικές περιπέτειες οφείλονται εν πολλοίς και σε αυτή την λανθασμένη εκτίμηση -και μιλάω για την μικρασιατική καταστροφή και τον εμφύλιο πόλεμο-  γιατί απλά στο δικό μας παραμύθι οι άλλοι δεν πρέπει να έχουν άποψη.  
   Τα παραμύθια όμως έχουν ένα ελάττωμα. έχουν τέλος. Και την επόμενη ημέρα των εκλογών  θα ξυπνήσουμε χωρίς παραμύθι. Και θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την σκληρή πραγματικότητα. Και επειδή τα παραμύθια προσφέρονται για τις κρύες μέρες του χειμώνα και επειδή η ημερομηνία των εκλογών δεν προσφέρεται για εκδρομή μήπως θα έπρεπε να βρεθούμε και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί  το άσμα του αοιδού που λέει  ότι  " το ντέρμπι είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο", γύρω από το τζάκι λέγοντας κανένα καλό παραμύθι; 

                                                                                                             Α.Κ. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: