Από τις Βρυξέλες στη Λιγέα της

 Αίγινας, διαμέσου Αθήνας

του Γιώργου Κυριακού

Μια άνευ προηγουμένου γεωγραφική επέκταση της Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών επιχειρείται σε συνδυασμό με την απλούστευση των διαδικασιών έγκρισης. Όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα «Το Βήμα» στις 14-02-014: «το Ελληνικό Δημόσιο θα μπορεί να παραχωρεί δωρεάν τη χρήση υδάτινων εκτάσεων, σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, προκειμένου να εγκατασταθεί σε αυτές πρωτότυπη καλλιέργεια υδρόβιων οργανισμών. Η παραχώρηση θα ισχύει για τρία χρόνια (με δυνατότητα παράτασης ενός επιπλέον έτους) και θα αφορά έκταση μέχρι δέκα στρέμματα. Αν η επένδυση κριθεί επιτυχής, μετά τα τέσσερα χρόνια θα μπορεί να παραχωρείται για άλλα 20 έτη στον ίδιο φορέα, με την καταβολή μισθώματος». Θα μπορούνε, δηλαδή, ιδιώτες, για τέσσερα χρόνια χωρίς να πληρώνουν το παραμικρό ποσό στο δημόσιο, να δοκιμάζουν επενδυτικά σχέδια σε «υδάτινες εκτάσεις». Με την εισροή του ποσού των 6.5 δισεκατομμυρίων ευρώ χρηματοδότησής τους θα μπορεί ο τυχοδιωκτικός αυτός κλάδος της οικονομίας να χτίζει δωρεάν τις επιχειρήσεις του σε κλειστούς κόλπους, λιμνοθάλασσες και λίμνες. Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης της νέας κατοχικής κυβέρνησης Τσαυτάρης, είναι σαφής ως προς τους στόχους του: «Επιχειρούμε να δημιουργήσουμε ασφαλές και απλοποιημένο πλαίσιο για την ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών, που αποτελούν έναν από τους κορυφαίους κλάδους εξαγωγικής δραστηριότητας και πάνω στους οποίους μπορεί να πατήσει η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας»-ανάπτυξη όπως την εννοούν για όλες τις επενδύσεις που θα σώσουν τη χώρα: εργασιακή δουλεία, καταστροφή του περιβάλλοντος, καταστροφή της παράκτιας αλιείας.

Κουνώντας τα ευρώ σε όλους τους κρατικούς γραφειοκράτες και τις διορισμένες βδέλλες που απομυζούν το δημόσιο μέσα στο δημόσιο, διακανονίζει και την εισβολή όλων αυτών στο ψητό, με το άλλοθι της ενίσχυσης του δημόσιας επιχειρηματικής ανάπτυξης: «Χωρίς αντάλλαγμα θα παραχωρούνται υδάτινες εκτάσεις και σε υπηρεσίες του Δημοσίου, των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, των Περιφερειών και των δήμων, καθώς και σε δημόσια Πανεπιστημιακά ή Ερευνητικά Ιδρύματα, για ερευνητικούς σκοπούς και για χρονικό διάστημα έως πέντε έτη». Πεδίο δόξης λαμπρόν για πανεπιστημιακούς, για περιφερειάρχες, δημάρχους και συμβούλους που επιθυμούν να συμπληρώσουν το πενιχρό τους εισόδημα και να συνεργαστούν για το καλό του κλάδου. Άλλωστε οι διαδικασίες που κάποτε «κούραζαν» τους επενδυτές μειώνονται: «το νομοσχέδιο προωθεί απλούστευση των διαδικασιών και θεσμοθετεί υπηρεσία μιας στάσης για την αδειοδότηση των μονάδων υδατοκαλλιέργειας».

Αυτά βέβαια δεν αποτελούν καινοτομίες ενός υπαλλήλου του Σαμαρά αλλά προεικόνισμα εφαρμογών των αποικιακών αποφάσεων της ΕΕ για την καταστροφή της εγχώριας αλιείας. Η Επιτροπή των Περιφερειώνγνωμοδοτώντας στην 104η σύνοδο ολομέλειας στις 28-29 Νοεμβρίου 2013 (NAT-V-031) και με γενικό τίτλο «Στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές για τη βιώσιμη ανάπτυξη της υδατοκαλλιέργειας στην ΕΕ», «τονίζει ότι η παραγωγή από υδατοκαλλιέργειες θα πρέπει να θεωρείται στρατηγικής σημασίας …προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι μελλοντικές προκλήσεις στους τομείς των τροφίμων, των φυσικών πόρων και της περιφερειακής ανάπτυξης… να χρηματοδοτείται και να προωθείται επαρκώς, ώστε να καταστεί μια ισχυρή εναλλακτική λύση στην παραδοσιακή αλιεία … να υπάρχει αναφορά στη σημασία της αξιοποίησης των υφάλμυρων υδάτων (κοιλάδες και λιμνοθάλασσες), τα οποία μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην κοινωνικοοικονομική κατάσταση, σε περίοδο κρίσης, καθώς και στην αύξηση της παραγωγής προϊόντων υδατοκαλλιέργειας της ΕΕ… εκφράζει την έντονη ανησυχία της για το γεγονός ότι η Ευρώπη, η οποία κατείχε ηγετική θέση στην παραγωγή εκτρεφόμενων ιχθύων, χρειάζεται τώρα να εισάγει πάνω από το 60% των προϊόντων υδατοκαλλιέργειας, ενώ είναι απόλυτα ικανή να παράγει την τροφή αυτή στο έδαφος της Ένωσης… εκφράζει τη λύπη της για την απουσία αναφοράς στο ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι τοπικές και οι περιφερειακές αρχές στην προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης της υδατοκαλλιέργειας, προωθώντας, για παράδειγμα, τη γνώση για τα προϊόντα υδατοκαλλιέργειας με προγράμματα ενημέρωσης στα σχολεία και παροτρύνοντας την κατανάλωση τοπικών και εποχιακών προϊόντων …» και προτείνει: «α)τη μείωση των διοικητικών επιβαρύνσεων β)τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε χώρο και ύδατα γ)την αύξηση της ανταγωνιστικότητας».

Αυτό είναι το πολιτικό περιβάλλον στο οποίο δίδεται η έγκριση της εγκατάστασης ιχθυοκαλλιέργειας στη Λιγέα της Πέρδικας. Καταστροφή της θάλασσας και καταστροφή της παράκτιας αλιείας. Εμείς εδώ στην Αίγινα τι λέμε;