Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Ο ΝΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟΣ;




   Οι  φετινές δημοτικές  εκλογές έχουν αναμφίβολα πολλές ιδιαιτερότητες και  χαρακτηριστικά που δεν τα έχουμε ξανασυναντήσει τις προηγούμενες φορές.  Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν και πολλά  ευτράπελα που δημιουργούν καταστάσεις που ενώ σε άλλες συνθήκες θα ήταν αδιανόητες τώρα μας φαίνονται και φυσιολογικές . Η οργή του κόσμου που είναι μεγάλη έχει κάνει τις εκλογές ένα βουβό ποτάμι ( καμία σχέση με το κόμμα του Θεοδωράκη) που κανείς, όσο και αν κάνει τον ξύπνιο, δεν ξέρει που θα μας βγάλει.
   Την κατάσταση είναι φυσιολογικό να εκμεταλλεύονται κάποιοι πονηροί προς ίδιον όφελος. Ας δούμε λοιπόν χωρίς προκαταλήψεις κάποια αξιοπρόσεκτα από τις δικές μας  τοπικές εκλογές. Κατ΄ αρχήν η ανάγκη που έχει ο κόσμος για νέα και   άφθαρτα πρόσωπα πως  εφαρμόζεται στην πράξη; Είναι άραγε φρέσκος όποιος είναι νέος  σε ηλικία; Και ο Κασιδιάρης νέος είναι . Αραγε εκφράζει κάτι καινούργιο η κάτι που δεν μας το έχουν πεί μέχρι τώρα;  Και αν ο 45άρης είναι νέος ο 25άρης τι ακριβώς είναι ;  

  • Και τι ακριβώς παριστάνουν κάποιοι υποψήφιοι που τους ρωτάς που είναι το Κε και σου λένε τι είναι αυτό; 
  • Η κάποιοι άλλοι που το μόνο που γνωρίζουν είναι τα καφενεία της παραλίας και πέραν τούτου ουδέν; 
  • Για να μην πούμε για τίποτα πιο δύσκολα και κυρίως να μην συζητήσουμε για τα προβλήματα του δύσκολου χειμώνα μας, που κάποιοι τα περνούν  στην σιγουριά της απέναντι μεγαλούπολης.  
  • Ποιος από αυτούς γνωρίζει  τι συμβαίνει με το νερό και δεν εννοώ τα προβεβλημένα  με τα χαμένα κυβικά κλπ. αλλά π.χ.  ότι η Αίγινα πριν πολλά χρόνια είχε λυμένο το πρόβλημα υδροδότησης της με το αρχαίο υδραγωγείο που ακόμα υπάρχει και πάνω του έχουν ανοίξει δεκάδες πηγάδια πολλά εκ των οποίων έχουν γίνει γεωτρήσεις που πουλάνε νερό στον δήμο.  

     Όμως άποψη έχουν και μάλιστα  την  υπερασπίζονται και πολύ σθεναρά.
   Το νέο δεν εκφράζεται με την ηλικία. Η νοοτροπία  ο τρόπος σκέψης και η καλή γνώση των προβλημάτων  είναι αυτό που καθορίζει πώς τελικά περνάνε οι καινούργιες αντιλήψεις η σε τελική ανάλυση πως αυτές γίνονται εφαρμοσμένη πολιτική. Το ψηφοδέλτιο του Π. Κουκούλη  π.χ. θεωρεί κανείς ότι μπορεί να φέρνει κάτι νέο; Οι ίδιες παλιές αντιλήψεις που έφεραν τα 2/3 του  εκλογικού σώματος να το καταψηφίζουν την προηγούμενη φορά κυριαρχούν και τώρα και μάλιστα με μια ρεβανσιστική διάθεση να πάρουμε εκδίκηση για το κάζο του 2010 που είναι ορατή στο μάτι των στελεχών του. Θα το διαπιστώσουν ακόμη και οι υποψήφιοι του που θα μείνουν έξω από τον χορό αλλά τότε απλώς θα είναι αργά.
   Ο συνδυασμός του Δ. Μούρτζη  ενώ ξεκίνησε καλά  τελικά  με τις παλινωδίες , τις συγχωνεύσεις και τις αποχωρήσεις έχασε έδαφος.  Θα χρειαστεί πολύς κόπος να γεφυρωθούν προσωπικές φιλοδοξίες  και διαφορές που κόστισαν στην εικόνα του συνδυασμού . Πάντως θα πρέπει να πούμε ότι σε επίπεδο ουσίας ο έμπειρος πρώην δήμαρχος δεν έχει δεσμευτεί σε τίποτα  και δεν έχει δώσει καμία υπόσχεση για το τι σκέφτεται να πράξει.
   Ο Φ. Τζίτζης είναι αυτό που ακριβώς  συζητήσαμε πιο πάνω για το νέο. Ενας συντηρητικός  άνθρωπος, θεολόγος,  παλιάς κοπής πολιτικός που λόγω νοοτροπίας δεν μπορεί να  προσφέρει νέες και φρέσκες ιδέες.  Η σημερινή τραγική  κατάσταση του δήμου επιβάλλει νέους τρόπους  διοίκησης και διαχείρισης έξω από τα τετριμμένα που είναι δύσκολο  να γίνει  συνήθεια σε ανθρώπους που έχουν μάθει αλλιώς.
  Ο  συνδυασμός του Α. Ντελή , ο μόνος  - πλην ΚΚΕ -  που έχει σαφή κομματική στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ  έχει κάνει ένα κεφαλαιώδες λάθος. Τόσα χρόνια υποστήριζε και σωστά ανθρώπους ανεξάρτητους για να υπηρετήσουν την τοπική αυτοδιοίκηση  στην βάση της προσωπικής τους αξίας , αγάπης και ικανότητας  για την προκοπή του τόπου. Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι είναι προ των πυλών της εξουσίας  ξέχασε τα περί ακομμάτιστης αυτοδιοίκησης και μετέτρεψε τις δημοτικές εκλογές σε δημοψήφισμα για την αποδόμηση της κυβερνητικής σταθερότητας. Αυτό πολιτικά μπορεί να είναι λογικό όμως εκτιμώ πως είναι πολύ δύσκολο να πείσεις ανθρώπους που σε στήριζαν τόσα χρόνια με αυτή την λογική, να την αλλάξουν γιατί εσύ θέλεις καρέκλα εξουσίας. Υπάρχουν βέβαια,  και οι πρώην Πασόκοι που έχουν εισρεύσει κατά χιλιάδες στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως αυτοί έτσι κι αλλιώς πάντα ήταν κινούμενη άμμος και όχι σταθερό πολιτικό ακροατήριο.  Από πλευράς θέσεων και εδώ δεν ακούμε τίποτα συνταρακτικό προφανώς  κινούμενοι στο γενικότερο πλαίσιο να μην χαλάσουμε το χατίρι κανενός.
    Και  βέβαια ο συνδυασμός του ΚΚΕ με τις γνωστές και παγιωμένες απόψεις που τον κάνουν μια πολύ ξεκάθαρη επιλογή για όσους πιστεύουν και ασπάζονται τις θέσεις  του κόμματος ωστόσο τον δυσκολεύει αρκετά στην προσέλκυση νέων ψηφοφόρων . 
    Συμπερασματικά λοιπόν το νέο δεν είναι ούτε υπόθεση προσώπων ούτε υπόθεση ηλικίας. Είναι μια ανάγκη που πηγάζει από τα όσα  έγιναν τα τελευταία χρόνια και πως αυτοί που παριστάνουν τους αρχηγούς αντιλαμβάνονται αυτή την ανάγκη. Οι παλιές πολιτικές κατέρρευσαν  και κανείς δεν συζητάει  για νέες, κανείς δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον και όλοι κοιτούν να σώσουν τα – λάθρα πολλές φορές -κεκτημένα του παρελθόντος.  Είναι πολύ εύκολο να κατακεραυνώνεις την Μέρκελ να της στέλνεις μούντζες; και κατάρες  και να εφαρμόζεις τις ίδιες λανθασμένες πολιτικές που μας οδήγησαν ως εδώ. Ας λοιπόν αποφασίσουμε ότι πρέπει πρώτα να διαχειριστούμε εμείς σωστά τα του οίκου μας με νέες, φρέσκες, σύγχρονες και πρακτικές λύσεις και μετά  τα βάζουμε και με τους υπόλοιπους.  Αυτό είναι πραγματικά νέο και το όποιος το φέρει  σίγουρα θα αλλάξει την ιστορία.

                                                            Απόστολος Κασελούρης

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

ΔΗΜΟΤΙΚΑ - ΓΚΑΛΟΠ

ΔΗΜΟΤΙΚΑ –ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΓΚΑΛΟΠ

Μια στο καρφί και μια …όπου δη



Εγώ καλά παντρεύτηκα,  λέει, ας κλαίει όποιος με πήρε και μ΄ αφήνει σύξυλο, στο τόπο. Νευρικό γέλιο μέχρι εξαντλήσεως των …αποθεμάτων μου. Δεν ήταν μόνο η ευρηματικότητα και σοφία αυτής της ελληνικής παροιμίας, ήταν και ο θεατρικός σχεδόν τρόπος παρουσίασης της και η έκφραση του πρόσωπου της γιαγιάς. Πλήρης αιφνιδιασμός μου, σε μια συνηθισμένη συζήτηση περί εκλογών, εκείνη άρχισε τη συζήτηση και συμμετείχα με τα γνωστά τετριμμένα  Έτσι άρχισε την  απάντηση της στην χιλιοειπωμένη ερώτηση για τον μεγάλο αριθμό των κοψοχέρηδων, μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, που οφείλεται αυτό κλπ κλπ. Ξεφυλλίζοντας αργότερα στο σπίτι μια επιλογή από ελληνικές παροιμίες, το νευρικό καλά κρατούσε σε όλο τον δρόμο της επιστροφής, μου ήρθε η ιδέα να βρεθεί ένας τρόπος αξιοποίησης τους, ειδικά αυτή την περίοδο. Μια ιδέα ήταν να αφιερώνω κάθε μέρα και από μια στον αγαπημένο μου υποψήφιο, όπως ας πούμε το «όποιος καμαρώνει για αφεντιά πρέπει κι αφέντης νάναι» κλπ. Απέρριψα γρήγορα την ιδέα γιατί ούτε οι παροιμίες  μου φτάνουν και  σκέφτηκα πως είναι καλύτερα χωρίς ονόματα να δούμε το γενικό κλίμα πως διαμορφώνεται, αλλά κυρίως πως το εισπράττουμε σαν πολίτες.
Έτσι πρόεκυψε το παρακάτω ερωτηματολόγιο, σαν ένα μικρό γκάλοπ. Σε τελευταία ανάλυση θα μας μείνει η ευρηματικότητα και η σοφία της  λαϊκής μας παράδοσης . Στις περισσότερης ερωτήσεις οδηγούμαστε από τις ίδιες τις παροιμίες, χωρίς παραπέρα αξιώσεις.

1. Στη τρέχουσα δημοτική περίοδο, συχνά πυκνά γίνεται επίκληση πως η κεντρική διοίκηση, το κράτος, ευθύνεται για πληθώρα προβλημάτων;
Α)  Ισχύει
Β)  Του κουτσοδόντη παξιμάδι του τυχαίνει

2. Νομίζετε πως οι προτεραιότητες των υποψήφιων  είναι :
Α) Σωστές
Β) Αλλού με τρίβεις Δέσποινα κι αλλού εγώ ποναω

3. Πιστεύετε πως ο αγωγός σύνδεσης με την ΕΥΔΑΠ :
Α) Θα έρθει
Β) Καράβι που αργεί να 'ρθει, σκατά είναι φορτωμένο.

4. Υπάρχουν φαινόμενα ιδιοποίησης της θέσης ευθύνης;
Α) Όχι
Β) Βρήκε ο γύφτος βούτυρο κι άρχισε ν' αλείφει και τον κώλο του.

5. Πιστεύετε πως οι υποψήφιοι είναι ο εαυτός τους, όπως παρουσιάζονται προεκλογικά ή είστε γάτες;
Α) Είναι ο εαυτός τους
Β) Κι αλευρωμένος να 'ναι ο ποντικός, η γάτα τον γνωρίζει.

6. Υπάρχει σε πολλούς η πεποίθηση πως το πολιτικό σύστημα απωθεί ή εξοστρακίζει ανθρώπους που δεν εντάσσονται στις τεχνικές της εξουσίας:
Α) Δεν ισχύει
Β) Όταν ψοφήσουν τ' άλογα, έχουν τιμή τα γαϊδούρια.

7. Οι εκλεγέντες είναι συνεπείς ή αλλάζουν ρότα;
Α) Συνεπέστατοι
Β) Εγώ καλά παντρεύτηκα κι ας κλαίει όποιος με πήρε.

8. Έχετε σκεφτεί να μη ψηφίσετε γιατί δεν σας κάνει κανένας:
Α) Όχι ψηφίζω πάντα
Β) Κάλλιο χήρα κακομοίρα, παρά κακοπαντρεμένη.

9. Η θέση ευθύνης δίνει άξια στον κατέχοντα ή το αντίθετο;
Α) Η θέση ευθύνης
Β) Όποιος καμαρώνει γι' αφεντιά, πρέπει κι αφέντης να 'ναι.

10. Επειδή οι περισσότεροι δεν είναι από παρθενογένεση, έχουν μια ιστορία, είναι πειστικοί πως έχουν αλλάξει;
Α) Είναι πειστικοί
Β) Παλιό μουλάρι καινούργια περπατησιά δε βγάνει.

11. Οι δράσεις συγχρονίζονται με τις ανάγκες ή εν ευθέτω χρόνο;
Α) Συγχρονίζονται
Β) Βαστάτε Τούρκοι το λαγό να κατουρήσει ο σκύλος. 

12. Από κάθε συνδυασμό εκλέγονται συνήθως οι ικανότεροι;
Α) Βεβαίως
Β) Ξυπνήσανε τα τούβλα και σφυράνε από τις τρύπες.

13. Βαθύ Ποτάμι Κρότο δεν Κάνει. Αυτό δικό σας να το κάνετε ότι θέλετε. Και ότι άλλο λαϊκής παράδοσης σας έρθει στο νου και μας κάνετε την τιμή να μας το στείλετε, μετά χαράς να το αναρτήσουμε

Είναι περιττό να πω τι απάντησα, στο γκάλοπ μου ! Όχι, πως όχι;
Εντάξει, να μετρήσω μια στιγμή….
Αποτέλεσμα: Φουλ του Β.

10 παρά κάτι – καλή σας νύχτα


Νικήτας Παπαϊωάννου

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ – ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
Μια στο καρφί και μια …όπου δη

Η δεύτερη συνέντευξη του κ. Κουκούλη στο  Aegina Portal***, φανέρωσε πόσο υπερτιμημένος είναι ώστε να μπορεί να σηκώσει στις πλάτες του μια ολόκληρη Αίγινα. Ταυτόχρονα έδωσε το μέτρο του πόσο υπερφίαλα τα πιο  προβεβλημένα στελέχη του αυτοπαρουσιάζονται ως οι άνθρωποι που τα ξέρουν και τα κάνουν όλα, εμάς ξέρετε εμάς εμπιστεύεστε, σαν την πασίγνωστη διαφήμιση της χλωρίνης KLINEX. Όταν όμως παύουν οι μονόλογοι της αυταρέσκειας και όπως ο αρχηγός αναγκάζεται να απαντήσει επί συγκεκριμένου τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Ας  δούμε όμως τι απάντησε σε ερωτήσεις του Portal (εικόνα 1). 
Μίλησε λοιπόν για ….Οικονομίες Κλίμακας (*) απαντώντας στο πως θα μειώσει τις σπατάλες και πως θα βρει νέους πόρους. Για να μη αφήσει δε περιθώρια παρερμηνειών έγινε σαφής λέγοντας πως
1.      Το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος στον δήμο (φωτισμός, δημοτικά κτήρια και σχολεία, αντλιοστάσια) ανέρχεται στις 300.000 ευρώ το χρόνο. Θα μειώσει κατά 10% το κόστος ανάβοντας τα φώτα στους δρόμους  αργότερα και σβήνοντας τα νωρίτερα και θα εξοικονομήσει έτσι 30.000 ευρώ το χρόνο. 
2.      Για νέους πόρους που έχει ανάγκη ο δήμος, θα επαναφέρει την ελεγχόμενη στάθμευση, η οποία θα αποφέρει έσοδα 60.000 ευρώ ετησίως. 
    Από αυτά που είπε ο κ. Κουκούλης συνάγεται και ο ορισμός του ανωτέρω οικονομικού όρου. Οικονομίες κλίμακας λοιπόν, γιατί θα το βρούμε μπροστά μας μετά τις εκλογές ανεξαρτήτως αποτελέσματος, σημαίνει ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε και η κατσίκα. Με πόση σοβαροφάνεια μπορεί κανείς να λέει τέτοιες κοινοτυπίες και να τις αναγάγει σε επίπεδο πολιτικής αναγκαιότητας και δράσης.
Για νέους πόρους, πλέον προφανώς των όποιων κρατικών επιδοτήσεων και ευρωπαϊκών προγραμμάτων για να το ξεκαθαρίζουμε, πρώτον πρέπει να διασφαλιστεί πως εισπράττονται οι ήδη θεσμοθετημένοι και δεύτερο μπορεί να εξεταστούν περιπτώσεις αντίστοιχες και άλλες, αυτής του Ιδρύματος Παναγίας της Τήνου**, που δίνει στο δήμο το 10% των εισπράξεων του σε ετήσια βάση εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Να θυμίσουμε εδώ, πως πρώτος που έβαλε ζήτημα ενίσχυσης του δήμου από τον θρησκευτικό τουρισμό ήταν ο Χρήστος Αξιώτης, Δήμαρχος Αίγινας την περίοδο 1976-1978. Φυσικά υπάρχουν και οι πόροι του λιμενικού ταμείου και περιέργως πως κάνεις δεν ασχολείται με αυτούς. Το λιμενικό ταμείο είναι στο απυρόβλητο γιατί θα είναι το λάφυρο του νικητή ; 
Σε μια τέτοια λοιπόν διαδικασία έλεγχου και δημιουργίας πόρων, τα 60.000 ευρώ της ελεγχόμενης στάθμευσης, που στοχεύει η κίνηση ευθύνης, φαντάζουν σταγόνα στον ωκεανό. Το δεύτερο είναι ο περιορισμός των δαπανών και της σπατάλης στο ρεύμα σε συνδυασμό με την ερώτηση του  Portal για τις απώλειες στο δίκτυο ύδρευσης. Είναι παράλογο σε τέτοιες συνθήκες να διεκδικείς σύνδεση με το δίκτυο ύδρευσης της Αττικής και να μη έχεις αναπτύξει πολιτικές εξοικονόμησης νερού, πολιτικές ενίσχυσης των υδατικών αποθεμάτων του νησιού και πολιτικές αντιμετώπισης των απωλειών. Αλλά ας μείνουμε μόνο στις  δαπάνες – σπατάλες-απώλειες. Λέει ο κ. Κουκούλης πως είναι κοινή πεποίθηση όλων των διαχειριστών νερού, πως δεν υπάρχουν απώλειες ή άλλα δεινά, αλλά πως φταίει η παλαιότητα των υδρομέτρων των καταναλωτών που δεν μετράνε σωστά το νερό που έρχεται σπίτι μας. Έχουμε πολλές φορές αναφέρει το παράδειγμα της Κοζάνης που αντιμετώπισε παρόμοια προβλήματα απωλειών επιτυχώς, με συγκεκριμένους τρόπους και διαδικασίες και όχι με τις πεποιθήσεις τους. Δεύτερον δεν αληθεύει πως  είναι κοινή πεποίθηση όλων των διαχειριστών παρά μόνο δική του και του κ. Πτερούδη και μάλιστα πρόσφατη πεποίθηση για στο πρόσφατο παρελθόν έλεγαν άλλα, όπως θα δούμε στη συνέχεια.
α) Οι τελευταίοι διαχειριστές-αντιδήμαρχοι ύδρευσης έχουν κατά καιρούς πει πως υπάρχουν περιπτώσεις που παραλαμβάνουμε νερό με το …μάτι και όχι με τους μετρητές. Σε μια δε περίπτωση που αρνήθηκε ο διαχειριστής, ο κ. Η. Μπέσης, τέτοια παραλαβή προειδοποιήθηκε από τον προμηθευτή «να δείτε τι έχετε να πάθετε» και το είδαμε και πάθαμε, αλλά δεν μάθαμε (ομιλία Μπέση στο δημοτικό συμβούλιο).
β) Ο έτερος των διαχειριστών αντιδήμαρχος κ. Μαρμαρινός στην πρόσφατη ζημιά στο Λεόντι, μόλις ένα μήνα πριν, είπε πως το δίκτυο έχει αμαρτίες, δεν θα τις φορτωθεί αυτός και πως υπάρχει κίνδυνος Βαθύ και Κυψέλη να μείνουν χωρίς νερό.  Μερικούς μόλις μήνες πριν, σε δημοτικό συμβούλιο είχε δηλώσει πως εκτός της παλαιότητας των ρολογιών, μεγάλο μέρος νερού κλέβεται με παράνομες συνδέσεις τύπου By Pass,  απώλειες στο δίκτυο και λάθος μετρήσεις στις εισροές από γεωτρήσεις και υδρομεταφορές στις δεξαμενές του δήμου.
γ) Προφανώς εδώ δεν έχουμε ταυτότητα πεποιθήσεων και είναι περίεργο πως την επικαλείται ο κ. Κουκούλης. Αυτή η διαφορά πεποιθήσεων από την μεν αντιπεριφέρεια αντιμετωπίζεται με προσφυγή στη δικαιοσύνη για δικαστική διερεύνηση και εμείς εδώ αρνούμαστε να προβούμε σε τεχνική διερεύνηση της τεράστιας απώλειας ή ιδιοποίησης πόρων που ίσως προκύπτει. Απλά μειώνουμε τις δαπάνες - σπατάλες με τον περιορισμό του φωτισμού, που έτσι κι αλλιώς έχει τα χάλια του.  
δ) Πριν όμως Πτερούδης και Κουκούλης αποκτήσουν αυτές τις  πεποιθήσεις, ο κ. Κουκούλης εισηγήθηκε μελέτη στο δήμο το 2008 και υπερψηφίστηκε από Κουκούλη, Μούρτζη, Πτερούδη και Σακκιώτη που έλεγε (απόφαση δημοτικού συμβουλίου 142/2008. σελ. 5 παρ.4) :
«Δήμαρχος Π. Κουκούλης : Ο δήμος λόγω των προβλημάτων που παρουσιάζουν οι αγωγοί, δαπανά ετησίως σημαντικά ποσά σε αποκαταστάσεις, ενώ ταυτόχρονα χάνονται άσκοπα μεγάλες ποσότητες πόσιμου νερού, εξ αιτίας των διαρροών που υπάρχουν στο δίκτυο».
Οπότε και ανακύπτει το φιλοσοφικό ερώτημα τι γίνεται ή τι κρύβεται  όταν υπάρχει χάος μεταξύ των πεποιθήσεων μας και της πραγματικότητας. Ιδού τέλος πάντων ένα επί πλέον πεδίο δόξης, πέραν του φωτισμού, για την αντιμετώπιση της σπατάλης, τουλάχιστον.
(Σημείωση Στην ίδια μελέτη αναφέρεται πως το δίκτυο της πόλης είναι από αμιαντοσωλήνες, είναι καρκινογόνο και πρέπει να αντικατασταθεί (εικόνα 2). 
Σε αυτό το δίκτυο θέλουν να ρίξουν γάργαρο νεράκι από ΕΥΔΑΠ για τον …εμπλουτισμό του με ίνες αμιάντου).

Και με αυτά και αυτά, φτάνει και η ώρα της ανάπτυξης
AP Ποιοι είναι οι τομείς που θα εστιάσετε στο θέμα της ανάπτυξης
ΠΚ : Χρειαζόμαστε δυο βασικούς καταστατικούς χάρτες Το ένα είναι το γενικό πολεοδομικό σχέδιο που επιβάλλεται να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό και το άλλο είναι ένα Τοπικό Σχέδιο Ανάπτυξης. Να αναθέσουμε σε ειδικούς και με την συμμέτοχη όλων των πολιτών, να δούμε που  μπορεί και που θέλουμε να πάει η Αίγινα τα επόμενα χρόνια. Έχουμε δυνατότητες πρωτογενούς παράγωγης ; Να τις διερευνήσουμε και να τις ενισχύσουμε. 
Με πλήρη σαφήνεια δηλώνεται εδώ πως δεν έχει πρόγραμμα για το που πρέπει και μπορεί να πάει το νησί. Αυτό θα το δουν μετά τις εκλογές, όπως και την αγροτική παραγωγή που θα την αναθέσει σε ειδικούς.  Πάντως η Κίνηση Ευθύνης δεν ξέρει αν υπάρχουν δυνατότητες πρωτογενούς παραγωγής, θα της το πουν μετά στ αυτί. Ξέρει όμως όπως θα δούμε ποιο κάτω πως έχουμε περαιτέρω δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης με τον ιατρικό τουρισμό για παράδειγμα
Η επιλογή όμως πρωτογενούς παραγωγής είναι πολιτική απόφαση. Οι ειδικοί θα προτείνουν υποδομές, αρδευτικά έργα, εμπλουτισμό υδροφόρου ορίζοντα και συγκράτησης του εξ ουρανού νερού, μελέτη εδαφών  που ήδη έχει γίνει στην Αίγινα με  ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, για το τι σηκώνει κάθε περιοχή κλπ. Αυτή την επιλογή την έχει απόρριψη η κίνηση ευθύνης και για να το κρύψει το παραπέμπει σε ειδικούς. Ποιο ειδικοί από τις ανάγκες των ανθρώπων ποιοι είναι; Στα δυο φυλλάδια της παράταξης που έχουν κυκλοφορήσει η λέξη Γεωργία δεν εμφανίζεται πουθενά και αν εμφανιστεί σε επόμενο θα είναι το όνομα κάποιας υποψήφιου
ΠΚ : Έχουμε δυνατότητες τουριστικές: Να τις διερευνήσουμε και να δούμε τι άλλο συμβαίνει……… Ένα ακόμα με αυτή την προσπάθεια επανεκκίνησης όλης της χώρας  συζητιέται πολύ πρόσφατα το θέμα Ιατρικός τουρισμός και μπαίνει πάλι το ερώτημα αν μπορούμε και εμείς να συμμετάσχουμε σε αυτόν τον ευρύτερο σχεδιασμό; Εκεί λοιπόν χρειάζεται και εγρήγορση και ικανότητα και διεκδίκηση.
Εδώ απλά να πούμε, για να ευθυμήσουμε κιόλας τελειώνοντας,  πως είναι σαν να κλέβει εκκλησιές. Αυτό είναι το θαυματουργό έργο του Σάκη και του βλαμμένου που έχουμε υπουργό υγείας, δεν χρειάζεται περαιτέρω προσπάθεια. Το δημόσιο σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει και στην Αίγινα. Όλοι οι Αιγινήτες τρέχουμε στα νοσοκομεία της Αθήνας, ιατρικός τουρισμός στο φόρτε τους.
Λιμενικό Ταμείο : Ποιος υποψήφιος θα μιλήσει πρώτος;
Νικήτας Παπαϊωάννου
(*) Οικονομίες κλίμακας είναι ένας όρος των οικονομικών, που αναφέρεται στην μείωση του κόστους που επιτυγχάνει μια επιχείρηση αυξάνοντας την ποσότητα του παραγόμενου προϊόντος και χαρακτηρίζει την παραγωγή ενός οποιουδήποτε προϊόντος (Wikipedia).
(**) Στον οικονομικό απολογισμό του Ιδρύματος, διαπιστώνουμε ότι το 2011  το Ίδρυμα έδωσε :  
Στον Δήμο Τήνου, 306.968 ευρώ. Διέθεσε δε πάνω από 1.000.000 ευρώ  σε σχολικές επιτροπές, νοσήλια απόρων, οικονομική ενίσχυση απόρων, υποτροφίες σε σπουδαστές, γηροκομεία κλπ. της Τήνου. Εκεί η Παναγιά βάζει το χεράκι της. Εδώ υπάρχει περίπτωση;


Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ


Μια στο καρφί και μια …όπου δη

  • Εντάξει μη τα θέλουμε και όλα δικά μας. Έφερε λίγο κοκκινόχωμα από Αφρική. Όμως η Αφρική μας έχει στείλει  και ένα άλλο καλούδι,  τον Νίκο τον Πτερούδη, που θα σώσει ή μη σώσει – δεν το έχω διαλευκάνει ακόμα - την Αίγινα από τα βάσανα της ! 

  • Τα μεγάλα και τρανά έργα, γήπεδο – κυβερνείο – μητρόπολη  -κυματοθραύστης κλπ  είναι σύμβολα εξουσίας γι αυτό τα βάζουν πρώτη προτεραιότητα.  

  • Επί της ουσίας δεν μπορούν (ή καλύτερα αδιαφορούν) να μοιράσουν δυο γαϊδάρων άχυρα ή ότι απασχολεί και καίει τον κόσμο τέλος πάντων. Ακόμα δεν έχουν λύσει το θέμα με τα οικόσιτα για παράδειγμα. Τόσο περίπλοκο ζήτημα είναι. Ενώ είναι πολύ απλό. Αν είναι για πουλερικά μετράς τα πόδια, διαιρείς δια δυο και βρίσκεις πόσες κότες και πάπιες είναι. Προσθέτεις όμως μια ακόμα, τον δήμαρχο. Είναι άλλου επιπέδου πάπια.
Αν πάλι είναι ζωντανά, κουνέλια - κατσίκια - βόδια που λέει ο λόγος, τότε διαιρείς δια 4. Τόσο απλό. Και τα βόδια το ξέρουν.

  • Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μετά μια 10ετια διεκδικεί τον δήμο ο Μουρτζης. Ίσως γιατί θεωρεί γνώριμο το τοπίο. Όπως τα άφησε έτσι θα τα βρει, στα ίδια χάλια. Άσε που θυμώνει όπως λέει, γιατί η Αίγινα έχει 30 χρόνια τα ίδια προβλήματα. Δεν βρέθηκε ρε παιδί μου ένας άνθρωπος να τα λύσει, να μη θυμώνει ο Μουρτζης.
Καλά ήταν τόσο χάλια η θητεία του στη δημαρχία, που ούτε ο ίδιος θέλει να τη θυμάται ;

  • Ενώ ο Κουκουλης έχει σοβαρούς  λόγους  και για αυτό έθεσε υποψηφιότητα, όπως λέει  στις 3/7/2013 στο ΔΑΝΑΗ:.
Σ’ ένα παλιό σοφό κείμενο βρήκα ακόμη έναν λόγο για τη συμμετοχή μου. Σε κάποιο σημείο ο Σωκράτης (στη Πολιτεία του Πλάτωνα) αναφέρεται στους άξιους ανθρώπους και την εξουσία και λέει: Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο, οι άξιοι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την εξουσία ούτε για τα χρήματα ούτε για τη δόξα.  ……Πρέπει λοιπόν να υπάρχει κάποιος αναγκασμός γι’ αυτούς και κάποια τιμωρία προκειμένου να θελήσουν να ασκήσουν εξουσία […..] και η πιο μεγάλη τιμωρία εδώ είναι να τον εξουσιάζει κάποιος χειρότερός του, αφού ο ίδιος δεν θα έχει τη διάθεση να κυβερνά.
·        Θυμίζει η όχι το “Ποινην Eκτεiω” του Πολύδωρα και κάτι ακόμα χειρότερο. Κατεβαίνει υποψήφιος λέει, γιατί όλοι οι άλλοι είναι – (είσαστε, είμαστε) χειρότεροι από αυτόν και δεν θα υποστεί τέτοια τιμωρία. Τους το έριξε έτσι στα μούτρα, σε ένα πολυπληθές ακροατήριο και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Θέλω να πιστεύω πως οι παρευρισκόμενοι ήταν  ο  μηχανισμός στήριξης του και οι  υποψήφιου του δημοτικοί σύμβουλοι, όποτε λογικά το αποδέχτηκαν. Την εξουσία θέλουν να πάρουν οι άνθρωποι, αντέχουν ένα φτύσιμο, μη σου πω και δυο. Θέλω να πιστεύω πως δεν υπήρχαν πολίτες ανάμεσα τους.  
·        Μια από τις αιτίες σύγκρουσης μεταξύ Αθηναϊκής Δημοκρατίας  και του Αιγινήτικου Αριστοκρατικού Πολιτεύματος, ήταν αυτή η διάφορα στο πολίτευμα. Τώρα που η Αθηναϊκή Δημοκρατία έγινε ….αριστοκρατική, ο κ. Κουκούλης θεωρεί πως έφτασε η ώρα να την εγκαθιδρύσει και στην …Αίγινα;
·        Αν αυτοί που κυβερνούν, σέβονται του κανόνες, δρουν ομαδικά και αξιοκρατικά, τότε ο λαός κυβερνιέται εύκολα, λέει υποψήφιος του Κουκουλη, στο δεύτερο φυλλάδιο που κυκλοφόρησε η παράταξη του. Όποτε λαέ μην ανησυχείς,  έψαχνες για κυβερνήτη έτσι δεν είναι, να που τον βρήκες. Κατά μια άλλη εκδοχή “Μωρέ που τους βρήκαμε όλους αυτούς”. Τρελαίνομαι να κυβερνηθώ εύκολα και να με κυβερνήσει ο Νίκος ο Σάνσης.
·        Λέει ο κ. Σάνσης σε πρόσφατο άρθρο του για το νερό: Έτσι συμπερασματικά φτάνουμε το κόστος νερού  41 m3  για μεν την  ΕΥΔΑΠ να φθάνει τα  27,96 ευρώ και το αντίστοιχο της Αίγινας να φθάνει τα  120,78 ευρώ.   Δηλαδή διαιρούμενες η αξία του 2ου  με την αξία του 1ου ,η αξία του νερού της Αίγινας για τα 41m3 είναι ακριβότερο από της ΕΥΔΑΠ κατά 332% !!!!! 
Και στη συνέχεια ζητεί την συνδρομή του Αγίου και την βοήθεια του για να αντιμετωπιστεί η …ακρίβεια στο νερό. Αν εκλεγείτε κ. Σανση έχετε κάτι πιο απτό και συγκεκριμένο, αλλιώς να πάμε σε παπά, έχει μεγαλύτερη πέραση στον Άγιο. Τι την χρειαζόμαστε τη δημοτική αρχή, να μας προτρέπει σε λατανίες;
·        Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε και τα θετικά του κ. Κουκουλη. Κάνοντας λοιπόν την αυτοκριτική του για το τι έφταιξε και έχασε τις εκλογές από τον Σακκιώτη, λέει: Παναγιωτης Κουκουλης :  «Μπορεί ακόμα να έφταιξε και το ότι δεν ήμουν τόσο διαχυτικός, όσο πιθανόν θα με ήθελε ο κόσμος» δήλωνε τον Οκτώβριο του 2013 στο Saronic Magazine. Αυτοκριτική ….ουσίας και σε ….βάθος. Καλά για Δήμαρχο ψάχνουμε ή για τη Τζιοκοντα;
·        Στο κατόπι και οι υποψήφιοι σύμβουλοι του. Αποφασίσαμε να ζήσουμε στην Αίγινα, λέει η κ. Χ. Στάμου, <<ωστόσο ζούμε σε μια Αίγινα κάπως διαφορετική από ότι τη θέλαμε  και την περιμέναμε να είναι>>. Κυρία μου, τι να πω, πολύ στενοχωριέμαι για αυτό που σας συνέβη.  Αν δε κατάλαβα καλά αυτό, λέει, οφείλεται στον τρόπο σκέψης μας, με αποτέλεσμα μονό το 5% του πληθυσμού,  να φτάνει σε υψηλή επίπεδα επιτυχίας. Θα μας αλλάξει λοιπόν τη σκέψη, (κάτι σαν γκουρού από την Ινδία ίσως;) και θα δείτε που αμέσως τα ποσοστά θα σκαρφαλώσουν μέχρι και σε κολόνα της ΔΕΗ.
Γιατί όμως κάτι μου λέει πως οι άνθρωποι εδώ κ. Στάμου, το κυρίως μέλημα μας δεν είναι τα υψηλά επίπεδα επιτυχίας, αλλά απλά διεκδικούμε την ευτυχία μας και το ίδιο απλά  διεκδικούμε τη ζωή μας.
·        Και ο Μούρτζης έχει ωραίο χαμόγελο - ίσως και καλύτερο, στο Τιτίνα, για λίγες μόνο εμφανίσεις. Η παλιά επιτυχία σε επανέκδοση σε έγχρωμη επεξεργασία και Dolby Surround. Είσοδος δωρεάν, πληρώνετε στην έξοδο, μετά  την κάλπη.    
·        Λιμενικό Ταμείο : Ποιος υποψήφιος θα μιλήσει πρώτος;

Νικήτας Παπαϊωάννου

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΕΛΑΣΤΙΚΟ ΤΑΠΗΤΑ ΣΤΙΒΟΥ

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΕΔΙΑ ΣΤ΄ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ (1)

Τι σημαίνει αποικία;
Ας διαβάσουμε το ανακοινωθέν του Αντιπεριφερειάρχη Νήσων Αττικής, Δημήτρη Κατσικάρη που «δουλεύει για τους πολίτες των Περιφερειακής Ενότητας Νήσων» όπως διατείνεται: «Κατά την χθεσινή Συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής, εγκρίθηκαν εννέα (9) προγραμματικές συμβάσεις χρηματοδότησης έργων στην Περιφερειακή Ενότητα Νήσων. Επίσης δημοπρατήθηκαν επιτυχώς δύο (2) νέα έργα για την Αίγινα». Ας διαβάσουμε το ποια είναι αυτά τα έργα κι αν αποτελούν καίριας και ζωτικής σημασίας στη δεδομένη συγκυρία που ζούμε: 1. «ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΛΟΟΤΑΠΗΤΑ ΚΑΙ ΕΛΑΣΤΙΚΟΥ ΤΑΠΗΤΑ ΣΤΙΒΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΓΗΠΕΔΟ ΑΙΓΙΝΑΣ Προϋπολογισμός: 1.000.000 ευρώ». Δηλαδή 1.000.000 ευρώ που θα επενδυθούν για ένα γήπεδο. Ας δούμε και τις λεπτομέρειες:«Με το έργο αυτό πρόκειται να γίνει η αντικατάσταση του τεχνητού χλοοτάπητα στον αγωνιστικό χώρο του Δημοτικού γηπέδου της Αίγινας και εγκατάσταση νέου ελαστικού τάπητα στον στίβο περιμετρικά του αγωνιστικού χώρου. Παράλληλα θα κατασκευαστεί δίκτυο απορροής ομβρίων με γραμμική τοποθέτηση καναλιών μεταξύ αγωνιστικού χώρου και στίβου, κυρίως για την απομάκρυνση των ομβρίων του ελαστικού τάπητα, ο οποίος δεν είναι υδροπερατός». Να διώχνονται δηλαδή τα νερά (πού;) για να μην χαλάσουν τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου. Σημειώστε τον αριθμό: 1.000.000 ευρώ για τη διεκπεραίωση μιας δραστηριότητας που κάθε άλλο από παραγωγική είναι και θα μπορούσε να πραγματοποιείται με μηδενικό κόστος αφού πρόκειται για ένα γεγονός που αφορά στην ευχαρίστηση ανθρώπων που παίζουν και ανθρώπων που τους βλέπουν να παίζουν. Ποιοι οι λόγοι της επένδυσης; Ο πρώτος λόγος που δεν επενδύεται το χρήμα στην κατεύθυνση των υποδομών είναι η υπονόμευση κάθε έννοιας υποδομής των κοινοτήτων προς όφελος της αγοράς. Ο δεύτερος λόγος είναι η επένδυση σε ένα τομέα που αφορά στο θέαμα. Από κει βγαίνουν παραδοσιακά ψήφοι. Ποδόσφαιρο και άγιος ο Θεός. Να μαζεύονται οι φτωχοί να βγάζουν το άχτι τους. Να μαζεύονται και οι παράγοντες να επενδύουν στην διαφήμισή τους. Να γίνονται γνωστοί στην αγορά, να αυξήσουν τα κέρδη τους, τη δημοτικότητά τους και με την πιθανότητα της ανέλιξης σε μια κατηγορία ανώτερη της ομάδας να βρεθούν και οι χορηγοί και τα χρήματα που θα ξεπλυθούν.
Δηλαδή να μην φροντίσουμε το γήπεδο; θα ρωτήσει κάποιος. Βεβαίως, και μαρούλια να φυτέψουμε για να πατούν οι ποδοσφαιριστές του. Όμως για να δούμε λίγο πιο διεισδυτικά:
1.000.000 για υποδομές του Δήμου που θα αφήσουν ένα εισόδημα στο Δήμο από εργασίες που θα αναλάβει ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου;
1.000.000 για να χρηματοδοτηθεί ένας Α αριθμός κατοίκων για να φτιάξει στέρνες και να εργαστούν οικοδόμοι από τον τόπο ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου;
1.000.000 για να χτιστούν οι ξερολιθιές και φράγματα ανάσχεσης των όμβριων υδάτων και να εργαστούν οικοδόμοι από τον τόπο μας ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου;
1.000.000 για να γίνουν άλλα 10 γηπεδάκια σε όλα τα χωριά και να παίζουν μπάλα οι πιτσιρικάδες με τους τρελαμένους γονείς τους και να εργαστούν από τον τόπο μας ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου;
1.000.000 για την αγορά 2-3 θαλάσσιων ταξί για τα επείγοντα περιστατικά, για να μην ξεφραγκιάζεται ο κόσμος πληρώνοντας 400άρια, να εργάζονται κάποιοι και να μένει και ένα μικρό κέρδος για τα λειτουργικά έξοδα ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου; 
1.000.000 για την ενίσχυση σε υποδομές των ψαράδων του τόπου μας που υποφέρουν και λιμοκτονούν ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου;
1.000.000 για τη δημιουργία ενός κοινωνικού ιατρείου και φαρμακείου ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου;
1.000.000 για την αλλαγή των αμιαντοσωλήνων ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου;
1.000.000 για την επένδυση σε ένα αγροτικό συνεταιρισμό νέων αγροτών ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου;
1.000.000 για να χρηματοδοτηθούν μικρά έργα στην περιφέρεια της Αίγινας ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου;
1.000.000 για να αγοραστούν 2 μικρά λεωφορεία που θα εξυπηρετούν του κατοίκους του νησιού όλη μέρα και θα εργαστούν κάποιοι συμπολίτες μας ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου;
1.000.000 για να φτιαχτούν υποδομές για την διάθεση τοπικών προϊόντων ή 1.000.000 για τον ελαστικό τάπητα του γηπέδου;
Ο κατάλογος των ομοειδών ερωτημάτων είναι ατελείωτος και μπορεί να κρατήσει μέχρι το πρωί. Το βασικό ερώτημα είναι: επιθυμούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια ή να χειροκροτάμε κάθε Κυριακή έναν «ελαστικό τάπητα γηπέδου» και το «δίκτυο απορροής ομβρίων»;

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

ΑΙΓΙΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ - ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ;

ΝΕΡΟ: ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ

<<......πως θα καταστήσουμε τις κοινότητες μας αυτόνομες σε ενέργεια, νερό, διατροφή, οικονομία ώστε να ξεπεράσουμε και την επόμενη παγκόσμια κρίση;
Όταν ήδη σήμερα υπάρχουν αυτόνομα νησιά στον κόσμο, γιατί η Αίγινα δεν προσπαθεί να τα μιμηθεί και να μάθει από αυτά;
Το να διοργανώνουμε φιέστες μια φορά το χρόνο, χωρίς να αναπτύσσουμε τις υποδομές του νησιού τον υπόλοιπο χρόνο, δεν βοηθάει σε τίποτα το νησί....... >> ( Ηλίας Μεσσίνας, άρθρο στα Νέα Πειραιά και Σαρωνικού, 10 Σεπτεμβρίου του 2010) *

Επειδή λίγο απέχει να χαρακτηριστεί κανείς ...αμαρτωλός αν αμφισβητεί την προβαλλόμενη από  υποψήφιους πολιτική τους, ως τεχνοκρατικό μονόδρομο, συνεχίζουμε σήμερα με δυο κατ εξοχήν τεχνοκράτες, αλλά με κοινωνικές και οικολογικές ευαισθησίες και κυρίως ανησυχίες για το μέλλον.
Αξίζει να σημειωθεί πως αυτά ειπώθηκαν είτε σε περίοδο του <<τεχνοκρατικού θαύματος>>   από τον κ. Μεσσίνα ή σε ανύποπτο προεκλογικά χρόνο, από τον κ. Βαρουφάκη στο Aegina First. 

Στα επόμενα   άρθρα του κ. Η. Μεσσίνα, για την εγκατάλειψη κάθε προσπάθειας να κάνουμε κάτι στον τόπο μας και όλα να τα περιμένουμε απ έξω,  γιατί πρέπει, <<πριν μιλήσουμε για αγωγό (και τώρα δεν είναι αργά),   να ασχοληθούμε με πολιτικές εξοικονόμησης του νερού>>, επισημαίνουμε : 

<<Οι παλιοί ήξεραν να χρησιμοποιούν το νερό με σύνεση και οικονομία, ήξεραν να χτίσουν 
στέρνα στο σπίτι τους, ήξεραν να αξιοποιήσουν τα πηγάδια και τις φυσικές σουβάλες 
που υπήρχαν (και υπάρχουν) στην Αίγινα, ήξεραν να αξιοποιήσουν κάθε τετραγωνικό 
γης με πεζούλες και σοδειές που αντέχουν στην ξηρασία>>**

<<Κάνω έκκληση λοιπόν προς την δημοτική αρχή , όπως (πολύ σωστά) νοικοκυρεύετε τα οικονομικά του δήμου και όλες τι άλλες υπηρεσίες, ας μπει οργάνωση και στο νερό. Άμεση κατάρτιση συνολικού χάρτη διαχείρισης των υδατικών πόρων της Αίγινας.........>> ***
... και  μια μόνο μικρή παρένθεση. Απόσπασμα από συνέντευξη του Γιάννη Βαρουφάκη στον Γ. Καλόφωνο το 2012, στο Aegina First ****


<<Γιώργος Καλόφωνος: Άρα, μήπως εδώ θα έπρεπε και η στρατηγική, που έχει χαραχθεί σε μια εποχή πριν από την κρίση, να συνδεθεί δηλαδή με ένα υποθαλάσσιο αγωγό η Αίγινα με την ΕΥΔΑΠ, μήπως θα έπρεπε να αναθεωρηθεί μπροστά σε αυτά που έρχονται; 
Γιάννης Βαρουφάκης : Όλα πρέπει να αναθεωρηθούν.
Γιώργος Καλόφωνος: Μήπως θα έπρεπε π.χ. να διερευνηθεί και πάλι το θέμα της αφαλάτωσης, που ξαναακούγεται τελευταία, ή κάτι άλλο…
Γιάννης Βαρουφάκης : Το θέμα με την αφαλάτωση είναι ότι είναι περιβαλλοντοκτόνο για λόγους που είναι γνωστοί. Δεν χρειάζεται να τους συζητήσουμε. Αυτό που σίγουρα πρέπει να διερευνηθεί είναι δύο πράγματα, πολύ σημαντικά για την Αίγινα. Πρώτον δεν βλέπω –ίσως να υπάρχει και να μην το ξέρω– αλλά δεν βλέπω προσπάθειες αντίστοιχες με αυτές που έχουν γίνει σε νησιά όπως στη Νάξο, στην Πάρο για την εκμετάλλευση, όσο γίνεται καλύτερα, όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά, της βροχής. 
Γιώργος Καλόφωνος: Τον εμπλουτισμό του…
Γιάννης Βαρουφάκης :του υδροφόρου ορίζοντα, αυτό που έκανε και ο Μανώλης ο Γλέζος στην Απείρανθο της Νάξου κ.λπ.
Γιώργος Καλόφωνος: Είχε γίνει μια προσπάθεια και στην Αίγινα, αλλά νομίζω ότι εγκαταλείφθηκε.
Γιάννης Βαρουφάκης : Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να γίνει στην Αίγινα, γιατί η Αίγινα έχει βροχή το χειμώνα και όλη καταλήγει στην θάλασσα, τελικά>>
Δυο μέρες λοιπόν χωρίς υδροφόρες και τινάζουμε τα πέταλα.
Μια βλάβη στη ΔΕΗ και σαπίζουν τα ψυγεία μας.
Μήπως δεν φταίνε μόνο οι άλλοι αλλά και οι επιλογές μας. 
Το δίλημμα η ΑΓΩΓΟΣ ή ΠΑΠΑΛΑ ΝΕΡΟ, σε ποιον απευθύνεται; 

Και εν τέλει ποιον τιμωρούμε αν όχι τους εαυτούς μας, πέφτοντας μέσα στην παγίδα- τρύπα  που μόνοι μας ανοίγουμε; 
Πολλές από αυτές τις επισημάνσεις και προτροπές σε ώτα μη ακουόντων, των δημοτικών αρχών, επιβεβαιώνονται τώρα με οδυνηρό τρόπο;


Αν είναι  να βάλουμε τάξη στο νησί, ας βάλουμε και στη  διαχείριση του πολυτιμότερου αγαθού που (δεν) έχουμε : ΤΟ ΝΕΡΟ  (Ηλίας Μεσσίνας)

Γιώργος Καλόφωνος: Η στρατηγική, που έχει χαραχθεί σε μια εποχή πριν από την κρίση, να συνδεθεί δηλαδή με ένα υποθαλάσσιο αγωγό η Αίγινα με την ΕΥΔΑΠ, μήπως θα έπρεπε να αναθεωρηθεί μπροστά σε αυτά που έρχονται;
Γιάννης Βαρουφάκης : Όλα πρέπει να αναθεωρηθούν.

Και όλα αυτά πρέπει να τεθούν κάτω από κοινωνικό έλεγχο πριν είναι πολύ αργά για την Αίγινα.

Νικήτας Παπαϊωάννου
* Μπλακ άουτ και Οικολογία        http://www.yvelia.com/amarchitects/articles/nea_saronikou/133_black_out.pdf
** Εξοικονόμηση Νερού, πριν Μιλήσουμε για Αγωγούς
http://www.yvelia.com/amarchitects/articles/nea_saronikou/105_water_pauker.pdf
*** Το Νερό...ποιο Νερό;
http://www.yvelia.com/amarchitects/articles/nea_saronikou/57_water.pdf
**** Γιάννης Βαρουφάκης Η Αίγινα στην Εποχή της Κρίσης
http://aeginafirst.wordpress.com/2012/09/04/gianis-varoufakis-i-aigina/

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ


Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

ΚΥΜΑΤΟΘΡΑΥΣΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΧΤΕΣ, ΜΕΣ ΣΤΗΣ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗΝ 

....ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ, ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΤΕΡΟΥΔΗΣ*, 

ΝΑ ΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΣΩΣΤΕΣ  ΕΠΙΛΟΓΕΣ 


<<Aeginalight: “Ένα άλλο που σας προσάπτουν άσπονδοι φίλοι κι εχθροί είναι μια εμμονή στο ζήτημα του κυματοθραύστη.

Π. Κουκούλης:“Δεν έχω καμιά εμμονή . Αλλά το ζήτημα του λιμανιού πρέπει να το δούμε πολύ προσεκτικά. Η προηγούμενη μελέτη για το Λεόντι ανεβάζει το κόστος σε πάνω από 30 εκατομμύρια, που σημαίνει ότι είναι πρακτικά ανέφικτη. Ο κυματοθραύστης φαινόταν μια απλή κι εύκολη λύση....... *>>


Δηλαδή  είπανε απο το ΕΣΠΑ πως 27.000.000 για αγωγό δίνουμε, 30.000.000 για 
Λιμάνι στο Λεόντι δεν δίνουμε; Εχει ...προηγούμενα με την Αίγινα το ΕΣΠΑ;

.....ΣΥΝΕΧΕΙΑ στο AEGINANEWS, με την συνέντευξη του Καπετάν Κώστα Ηλία, 2 ΟΚΤ 2011, στην Β. Τράπαλη

Νικήτας Παπαϊωάννου
* Από συνεντεύξεις τους στο AeginaLight, Μαρτ/Απριλ 2014

Μεσ στης  Φουρτούνας τον Καιρό
Ας πάρουμε το καλό σενάριο, ότι η Ελλάδα δεν είναι υπό πλήρη διάλυση και κατάρρευση, κι επομένως έχει νόημα να κουβεντιάζουμε διάφορα μεγαλόπνοα για το μέλλον της (μας). Με την ίδια προχειρότητα και κοντοφθαλμισμό θα συνεχίσουμε να κάνουμε στη χώρα αυτή ό, τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι;  Ο λόγος για την προτεινόμενη κατασκευή κυματοθραύστη, από ογκόλιθους, μήκους 580 μ. και ύψους 2 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο του αρχαίου λιμανιού του νησιού, κοινώς από την παραλία της Αύρας περίπου θα ξεκινάει για να καταλήξει ανοιχτά στο φανάρι του Αη – Νικόλα. Ένα τερατώδες κατασκεύασμα, προφανέστατα πανάκριβο, με αμφίβολα αποτελέσματα ως προς τον υποτιθέμενο λόγο ύπαρξής του: την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας στους δύσκολους για το λιμάνι καιρούς. Οι υπέρμαχοι της πρότασης, (ανάμεσα τους η δημοτική αρχή, το Λιμενικό Ταμείο κι ο μελετητής του έργου κ. Ανδριάνης,) έχουν τα επιχειρήματά τους, κυρίως ότι έως και ανθρώπινες ζωές κινδυνεύουν να χάνονται επειδή δεν μπορεί να δέσει κάποιες φορές το καράβι, κι η προστασία ενός κυματοθραύστη θα έλυνε πολλά προβλήματα, τόσο για τους ντόπιους, όσο και για την ανάπτυξη του νησιού. Από την άλλη, κυκλοφόρησαν χαρτιά για υπογραφές, με πρωτοβουλία σοβαρών φορέων και ανθρώπων, που επισήμαιναν ότι μια τέτοια λύση θα προκαλέσει σωρεία καταστροφών: στην οικολογία, την αισθητική και την ιστορική σημασία του τοπίου. Κάποιοι, είναι και το επαναστατικό πνεύμα των ημερών στη μέση,  υπέγραφαν, πιθανόν άκριτα, κάποιοι άλλοι, εξίσου άκριτα, αντέλεγαν, «Μα, αν λέμε σε όλα όχι, δε θα γίνει ποτέ τίποτα σ’ αυτόν τον τόπο.» Που είναι ένα ζήτημα κι αυτό. Γιατί πέρα από αισθητικές και οικολογικές ή ιστορικές ανησυχίες, το γεγονός παραμένει ότι το νησί με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα από άποψη δρομολογίων σε όλη την επικράτεια δε διαθέτει ένα λιμάνι της προκοπής. Ψάξαμε τον πιο αρμόδιο να μας βγάλει από το δίλημμα, έναν άνθρωπο που έφαγε τη ζωή του στη θάλασσα, που ξέρει τους καιρούς και τα αποτελέσματά τους σαν το μικρό του δαχτυλάκι, που πήγε τραβώντας κουπί μέχρι τα Κύθηρα –  κι ήταν μικρή η βάρκα, μόλις 6 μέτρα.
Ο Κώστας Ηλίας, γεννημένος στις 29 Αυγούστου του 1926, ανήκει στη γενιά που ξόδεψε και την τελευταία στάλα του ιδρώτα της για την επιβίωση. 14 χρονών παιδί ήταν στο ταξίδι με τα κουπιά στα Κύθηρα, το 1941, κι η 6μετρη βάρκα μετέφερε εκτός από τον ίδιο άλλα δύο άτομα, τον καπετάνιο και το συνέταιρο . Λαθρεμπόριο έκαναν, σύκα, χαρούπια και λάδια, για να έχει ο κοσμάκης να φάει. Γερμανικό μπλόκο τους εντόπισε από τη στεριά όταν περνούσαν στ’ ανοιχτά του Άη Πελαγία, και τους φώναξαν να βγουν στην ακτή. Προς τα κάτω τους κυνήγησε μια γερμανική νηοπομπή αλλά κατάφεραν να ξεφύγουν.  Στο Τσιρίγο, όπου είχαν οι Ιταλοί την ευθύνη, τους πιάνουν και τους πάνε στο κρατητήριο. Εκείνον τον κράτησαν λιγότερο από τους άλλους, τρεις μέρες μόνο, γιατί ήταν ο πιο πιτσιρικάς, και του έδιναν όσο τον είχαν εκεί καμιά σφαλιάρα για να μιλήσει. Μετά τον άφησαν, κι επέστρεψε στη βάρκα να περιμένει τους συνταξιδιώτες του για να φύγουν. Τις μέρες που μεσολάβησαν μέχρι την πολυπόθητη απελευθέρωση του καπετάνιου και του συνέταιρου, το 14χρονο αγόρι, μόνο σε μια βάρκα στο Τσιρίγο, δεχόταν την ελεημοσύνη των Ιταλών κατακτητών. Οι Ιταλοί έκαναν καθημερινά συσσίτιο που μοίραζαν στα παιδιά και τους φτωχούς του νησιού. Έβαλαν και τον Κώστα Ηλία στη λίστα τους, και μια μέρα του πήγαν νοστιμότατο κρέας κοκκινιστό, μα κάποιος του σφύριξε πως ήταν γάτα – τις μαγείρευαν τις γάτες οι Ιταλοί – και πήρε το πιάτο του με ό, τι είχε απομείνει, να το πετάξει θάλασσα.
Γύρισε από τα Κύθηρα, ξαναταξίδεψε, έφαγε πάνω από μισό αιώνα στις θάλασσες, λένε πως ξέρει τα καλύτερα ψαροτόπια στην περιοχή, τα έχει δει όλα στη ζωή του, κι ακόμα και σήμερα, που τα μάτια του τον έχουν προδώσει, βλέπει καλύτερα από τον καθένα μας τι πρόκειται να συμβεί με τον περιβόητο κυματοθραύστη. «Πόσο θα είναι οι μπούκες;» ζητάει να μάθει. «170 μέτρα από τον Άη – Νικόλα και 140  από την Κολώνα; Όποιος το πρότεινε αυτό, πρέπει να έρθει το κάρο να τον πάει στο τρελοκομείο. Με τέτοιο άνοιγμα, θα μπαίνει ο καιρός ζωντανός μέσα, το αντιμάμαλο θα σαρώνει τα πάντα. Ένας ψαράς που τον πιάνει πουνέντες στις Λαούσες μπορεί να γυρίσει κόστα – κόστα, αλλά πρέπει να πάει πάρα πολύ ανοιχτά για να μπει με το αντιμάμαλο του γαρμπή, κι αυτόν τον άνεμο είναι που δεν πιάνει η προβλήτα σας. Τα καράβια δε θα μπορούν να στρίψουν για να μπούνε μέσα. Ο γαρμπής είναι πολύ πιο επικίνδυνος από τον πουνέντε, με γαρμπή έχει βουλιάξει μέσα στο λιμάνι καράβι μαζί με τα αυτοκίνητα που κουβαλούσε και ένα φορτηγό.  Τίποτα, όπως μου τα λες, πολλά λεφτά χωρίς αποτέλεσμα.»
Κι η παραλία της Αύρας, τα αρχαία στο βυθό της, τι θα απογίνουν;
«Αυτά ξέχνα τα. Η Αύρα θα γίνει βουρκάρι. Και οι μόλοι οι αρχαίοι, τώρα τι να σου πω; Πρώτα από όλα δεν θα αφήνουν στα σκάφη περιθώρια να τιμονάρουν για να δέσουνε.»
Μιλάμε στο Tropics, το πάλαι ποτέ καφενείο των καραντινιωτών, που λέγονταν έτσι γιατί η περιοχή όλη γύρω από το αρχοντικό του Βογιατζή λεγόταν – και ήταν – η Καραντίνα. Καραντίνα για τους ναυτικούς, που έρχονταν χωρίς κανείς να ξέρει τι θα φέρουνε μαζί τους.Ένας ολόκληρος κόσμος με όλη την πείρα του και τη σοφία του στα χέρια μας.
ΠΗΓΗ : http://www.aeginanews.gr/featured/5132/

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Η δολοφονία του ψαρά

Η δολοφονία του ψαρά

Του Γιώργου Κυριακού
Αίγινα 15 Απριλίου 2014

…Ο Δαρβίνος το έχει διατυπώσει καλύτερα από όλους μας: Δεν επιβιώνει πάντα ο ισχυρότερος η ο ευφυέστερος. Επιβιώνει αυτός που έχει τη μεγαλύτερη ικανότητα προσαρμογής. Για αυτό η στήριξη των επιχειρήσεων στη διαδικασία της έρευνας και της καινοτομίας είναι δεδομένη και απαραίτητη. Αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσουμε να κερδίσουμε τις μάχες που δίνουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Η περίοδος του προστατευτισμού έχει παρέλθει. Τα εμπορικά σύνορα έχουν πέσει. Πρέπει να επιλέξουμε τι θέλουμε και τι μπορούμε να παράγουμε για να επιβιώσουμε. Το μέλλον βρίσκεται στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας και κυρίως στον εντοπισμό του συγκριτικού μας πλεονεκτήματος που θα μας κάνει ξεχωριστούς στην παγκοσμιοποιημένη αγορά… (1)
Μαρία  Δαμανάκη, Ομιλία στην Παγκόσμια Εβδομάδα Επιχειρηματικότητας με θέμα «Επιχειρηματικότητα και Γαλάζια Ανάπτυξη» 16-11-2012

Η γαλάζια οικονομία και οι ΚΑλΠικες διακηρύξεις της
Η ελληνική αλιεία, ως ένας σημαντικός τομέας της πρωτογενούς παραγωγής σπάνια βρίσκεται στην επικαιρότητα, παρόλο που η ελληνική ακτογραμμή έχει τη δέκατη θέση στην παγκόσμια κατάταξη, έχοντας μερικών χιλιάδων χρόνων εμπειρία στις τεχνικές αλίευσης, ναυσιπλοΐας και τεχνολογίας σκαφών. Η κρίση που απειλεί την ελληνική αλιεία είναι συναρμοσμένη στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο που αφορά στον πρωτογενή τομέα έλκοντας την καταγωγή της στο ιδιαίτερο περιβάλλον υπονόμευσης της παραγωγικής δραστηριότητας της χώρας από τη μεταπολεμική περίοδο και ύστερα.  Η τρέχουσα επικαιρότητα που καθορίζεται από την ατζέντα της επιτρόπου Αλιείας τεκμαίρεται του οικολογικού κινδύνου για τον αφανισμό πληθυσμών των ψαριών και ιδιαίτερα του ερυθρού τόνου, όπως και της καταστροφής της θαλάσσιας χλωρίδας και μάλιστα για μια κλειστή θάλασσα όπως αυτή της Μεσογείου. Αυτό γίνεται δυνατό εκ μέρους της μεγαλειότητάς της με την παραπλανητική εξομοίωση -ως «παραδοσιακής»- της παράκτιας αλιείας με τη μεγάλου δυναμικού αλιεία, της οποίας οι στόλοι διακρίνονται για τις δυνατότητες υπεραλίευσης και αφανισμού του υποθαλασσίου πλούτου. Οι νέες γνωμοδοτήσεις, οδηγίες και αποφάσεις εκ μέρους της ΕΕ, πλέον τοποθετούν την υδατοκαλλιέργεια έχοντας και άλλες τέσσερις στοχεύσεις για τη «γαλάζια οικονομία» (εξόρυξη βυθού, βιοτεχνολογία, θαλάσσια ΑΠΕ, θαλάσσιος τουρισμός) (2), στη θέση της «παραδοσιακής» αλιείας, ενός ιστορικού κλάδου που «παραδοσιακά» περιπλεκόταν σε ένα αδιάσπαστο και ισόρροπο γίγνεσθαι οικονομικών, ηθικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών αναφορών. Οι καταστροφικές συνέπειες αυτών των επιλογών είναι αντίστοιχα ένας θεμελιώδης όρος για τη διαρκή επέκταση του κεφαλαίου τόσο στην ίδια την Κοινωνία όσο και στη Φύση. Ακριβώς πάνω σ’ αυτές τις δυο θεμελιώδεις αναφορές επενδύει στο ζήτημα της αλιευτικής πολιτικής, ο υπερεθνικός πυλώνας της ΕΕ, σε μια χώρα που εάν την αποσυνθέσεις «στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι» (3). Και βρισκόμαστε μάλλον κατά τη διάρκεια της αποσύνθεσης, οι συνέπειες της οποίας είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθούν το πόσο καταστροφικές είναι, ακόμα και με την πιο αισιόδοξη  ματιά. Όταν δεν θα έχεις πια ούτε μια ελιά, ούτε ένα αμπέλι, ούτε ένα καράβι…
Υδατοκαλλιέργειες: Η εξαγγελλόμενη αειφορία ως βιομηχανία παραγωγής ψαριών
Η εποχή χαρακτηρίζεται από τομές που αφορούν και στην αλιεία, τομές οι οποίες ταυτίζονται με τη συνολική δυστοπία που περιγράφεται με την καταστροφή κάθε δυνατότητας παραγωγής της τροφής. Στο πλαίσιο λοιπόν της προοπτικής ελέγχου της διατροφής αλλά και της παραγωγής από τους επιχειρηματίες και την οικονομία της Αγοράς, οι ευρωπαίοι πολίτες στηρίζουν εδώ και μια τριακονταετία την επιδοτούμενη βιομηχανία παραγωγής ψαριού σε υδατοκαλλιέργειες. ΟΙ ελληνικές κυβερνήσεις από τη δεκαετία του ’80 σε μικρούς κόλπους υποδέχτηκαν και προώθησαν τις χρηματοδοτημένες υδατοκαλλιέργειες κυρίως αυτές που ασχολήθηκαν με την παραγωγή τσιπούρας και λαυρακιού.  Οι επιπτώσεις τους στο περιβάλλον καθώς και στις εργασιακές σχέσεις λόγω της αποκεντρωμένης τους δραστηριότητας ήταν εξ ολοκλήρου αρνητικές. Η καταστροφή παραλιών σε σχετικά αβαθείς κόλπους, με φαινόμενα όπως υπερτροφισμός και η μόλυνση των υδάτων, η καταστροφή του βυθού αλλά και φαινόμενα που αποδείχθηκαν ακόμα και στις αίθουσες του δικαστηρίου όπως η χρήση της φορμόλης που εντοπίστηκε σε υδατοκαλλιέργεια του Πόρου, σε συνδυασμό με την αισχρή εκμετάλλευση σύγχρονων σκλάβων από πάμφτωχες χώρες ήταν η πραγματικότητα της λειτουργίας της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας. Και πράγματι η Ελλάδα μέχρι και το 2013 που η Τουρκία μπήκε δυναμικά (4), ήταν παγκόσμια εξαγωγική δύναμη στον κλάδο αυτό και κατείχε πρωτιά στην Ευρώπη. Τα πράγματα όμως άλλαξαν δραματικά από την κήρυξη της κρίσης και μετά, λόγω ρευστότητας. Όμως ήδη από την περσινή χρονιά ξεκίνησε η εκστρατεία της ΕΕ για τη «γαλάζια οικονομία», τη «γαλάζια ανάπτυξη» όπως και την υπαγωγή εντός του ίδιου πλαισίου προγραμματισμού συρρίκνωσης της αλιείας, άρα και ανάδειξης του τομέα των υδατοκαλλιεργειών (5).
Στις 4-11-2011, μια εβδομάδα πριν την παραίτηση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου υπογράφτηκε παράνομα (6) η Κοινή Υπουργική Απόφαση για το Χωροταξικό των Υδατοκαλλιεργειών. Η διαδικασία ήταν πολύ εσπευσμένη με την προοπτική απορρόφησης κονδυλίων (7) για τις υδατοκαλλιέργειες. ‘Ήταν η περίοδος που φάνηκε έντονα η προοπτική να ανοίξει τη βεντάλια του, το ζήτημα των υδατοκαλλιεργειών. Η κοινή υπουργική απόφαση καθόριζε περιοχές ανάπτυξης υδατοκαλλιεργειών «εντός των οποίων θεσμοθετούνται εν καιρώ με Προεδρικό Διάταγμα Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ)» αλλά μέχρι αυτού, οι περιοχές με συγκέντρωση μονάδων υδατοκαλλιέργειας χαρακτηρίζονται ως «Περιοχές Άτυπης Συγκέντρωσης Μονάδων (ΠΑΣΜ)». Οι μονάδες που ανήκουν σε ΠΑΣΜ, εντός τριών ετών από τη δημοσίευση της ΚΥΑ και «εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις για δημιουργία ΠΟΑΥ, οφείλουν να καταθέσουν αίτημα καθορισμού ΠΟΑΥ». Όσες έχουν εγκατασταθεί σε περιοχές πάνω από «διαπιστωμένα λιβάδια ποσειδωνίας ή άλλα προστατευόμενα ενδιαιτήματα για τα οποία προκύπτει ανάγκη απόλυτης προστασίας» δεν απομακρύνονται, αλλά παραμένουν μέχρι να λήξει η άδειά τους, γεγονός άγνωστο αφού δεν έχει ακόμα χαρτογραφηθεί ο βυθός. Για τη χωροθέτηση νέων μονάδων τίθεται όριο μόνον 1.000 μέτρων από τουριστική μονάδα ή εγκατάσταση και από τα όρια οικισμού, απόσταση η οποία μειώνεται σε 500 μέτρα «εφόσον δεν υπάρχει οπτική επαφή». Σε κλειστούς κόλπους ή στενούς θαλάσσιους διαύλους η απόσταση γίνεται 1.500 μέτρα (8).
Μέσα στην τριετία από τότε, υπήρξαν προβλήματα απορροφητικότητας αφού υπήρξαν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες οι οποίες δεν ευνοούσαν την εισαγωγή ζεστού χρήματος. Από τη μια η κρίση ρευστότητας από πλευράς Τραπεζών (9) κι από την άλλη η βραχύβια αλλά ουσιαστική δράση της «Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Φορέων Περιοχών που θίγονται από την ανάπτυξη της Υδατοκαλλιέργειας» (10) η οποία τόσο περιφερειακά όσο και σε πολιτικό επίπεδο απαιτούσε την απόσυρση του Χωροταξικού, αναχαίτισαν σε ένα μεγάλο βαθμό τη δίψα αυτού του αδίστακτου κλάδου για κέρδη. Παράδειγμα αποτελεί η επιχείρηση «ΔΙΑΣ» του Γεωργιανού επενδυτή Κάχκα Μπεντουκίντζε που κηρύσσει πτώχευση εκβιάζοντας ουσιαστικά για χρηματοδότηση από τις Τράπεζες (11). Έτσι μέσα στους τελευταίους μήνες υπήρξαν σοβαρές εξελίξεις που σχετίζονται τόσο με τις πάγιες οδηγίες της ΕΕ για τη «γαλάζια ανάπτυξη» που δίνουν ένα ηγεμονικό ρόλο στις υδατοκαλλιέργειες όσο και με την αντίστοιχη λογική του Χατζηαβάτη υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Και πράγματι ο τελάλης της ελλαδίτισσας κομισάριου Αλιείας, ανακοινώνει Σχέδιο Νόμου για fast-track διαδικασίες έγκρισης εγκατάστασης των ιχθυοκαλλιεργειών ευθυγραμμισμένος με το πνεύμα των Βρυξελών και των αφεντικών του κλάδου που προβλέπουν 6,5 δις ευρώ για τη «γαλάζια ανάπτυξη» . Το νέο επιχειρησιακό πρόγραμμα για την Αλιεία και οι νέοι στόχοι της ΚΑλΠ είναι αυτό που απασχολεί τα μυαλά του υπουργού και των αφεντικών του κλάδου προκειμένου να εφαρμόσουν προτάσεις εναλλακτικές προς την καθυστερημένη «παραδοσιακή αλιεία». Τόσο η Δαμανάκη όσο και ο υπουργός Τσαυτάρης έχουν αποδυθεί σε αγώνες ταχύτητας προκειμένου να συμβάλουν στην αναπαραγωγή ενός παρασιτικού-καταναλωτικού μοντέλου εξαρτημένης οικονομίας που αγγίζει τα όρια της αποικιοποίησης και της πολιτικής κηδεμονίας, που αγγίζει τα όρια της επέμβασης, δια μέσου εκβιασμών: ευρωπαϊκό χρήμα ή θάνατος-επενδύσεις ή θάνατος. Έτσι σε συνάντησή του υπουργού με εκπροσώπους του κλάδου των υδατοκαλλιεργητών όπως π.χ. με τον Α. Μπελλέ της εταιρίας Νηρέας, ζήτησε την «άμεση στήριξη των τραπεζών για την εξασφάλιση της βιωσιμότητάς του, υπογραμμίζοντας την οικονομική, περιβαλλοντική και εξαγωγική διάσταση του κλάδου, όπως και τη διάσταση της απασχόλησης» (12). Η κοινή γραμμή πλεύσης της ελλαδίτισσας κομισάριου ΕΕ και του ελλαδίτη υπουργού ΑΑ&Τ αφορά α)στη στήριξη των μεταρρυθμίσεων που υπαγορεύονται από τον Τρόικα ως μονόδρομου για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα β)σε οικολογικά συμπεράσματα περί προστασίας του θαλάσσιου πλούτου και ανάσχεσης της υπεραλίευσης, γ)στην προώθηση του τομέα των υδατοκαλλιεργειών που θα αντικαταστήσουν τη δήθεν καταστροφική «παραδοσιακή αλιεία» στην οποία συγχωνεύεται εντέχνως τόσο η μικρού δυναμικού παράκτια αλιεία με τα καταστροφικά αποτελέσματα της μεσαίου αλλά κυρίως της μεγάλου δυναμικού υπεράκτιας αλιείας δ)στην προώθηση της γαλάζιας ανάπτυξης με τομείς εξειδικευμένης τεχνολογίας, υψηλών απαιτήσεων και κόστους. Στόχος τους η συρρίκνωση της υπάρχουσας δυνατότητας παραγωγής της χώρας μέσω της αποδυνάμωσης της αλιείας και ιδιαίτερα της παράκτιας αλιείας και ο προσανατολισμός στις υδατοκαλλιέργειες ως πυλώνας εξαγωγών και απορρόφησης κονδυλίων από το επιχειρησιακό πρόγραμμα 2014-2020. Η ολοφάνερη αδυναμία υπεράσπισης ενός κλάδου που έθρεψε για χιλιάδες χρόνια την κοινωνία με ψάρι, ερμηνεύεται πλέον με τον μονόδρομο της οριστικής περιθωριοποίησής του σε μια ημιερασιτεχνική ανασφαλής για τη επιβίωση απασχόληση.
Οι τελευταίες εξελίξεις που αφορούν στην προώθηση των υδατοκαλλιεργειών έλαβαν χώρα στην Αθήνα, στην ημερίδα για την «ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ 2014-2020» στις 31 του Μάρτη (13). Στη συνάντηση αυτή που διοργάνωσε το Υπουργείο ΑΑΤ και στην οποία συμμετείχε η Δαμανάκη (όπως και η κυρία Γερουλάνου) παρουσιάστηκε το σχέδιο Νόμου το οποίο στοχεύει: α)στη γενική εφαρμογή των οδηγιών της ΕΕ όσον αφορά στις κατευθύνσεις που προαναφέρθηκαν β)στη θεσμοθέτηση Εθνικού Συμβουλίου Υδατοκαλλιεργειών το οποίο θα «γνωμοδοτεί» για το μερίδιο προφανώς της πίτας αλλά και για τη νομιμοποίηση ζωνών υδατοκαλλιέργειας στο πλαίσιο ενός ελαστικού χωροταξικού γ)στη δωρεάν παραχώρηση υδάτινων εκτάσεων εκ μέρους του δημοσίου για την ανάπτυξη υδατοκαλλιεργειών με το πρόσχημα του «πειραματικού» δ)στην χρηματοδότηση 97 επενδυτικών σχεδίων υδατοκαλλιέργειας και στην προσπάθεια για επέκταση του κλάδου ε)στην πιλοτική σχεδίαση και παράδοση περιοχών στην Πιερία και στην Εύβοια στο πλαίσιο των «περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών» για τους επιχειρηματίες του κλάδου στ)στη χρηματοδότηση για τη μεταποίηση των προϊόντων. Τέλος, μιας και μιλούσε στους εκπροσώπους του κλάδου αναφέρθηκε και στις δυνατότητες και αδυναμίες δανειοδότησης από τις τράπεζες προτρέποντάς τους «να βοηθήσουν για να βοηθηθούν». Και η χρηματοδότηση και η δανειοδότηση. Και το μαχαίρι και το πεπόνι. Η όλη εξέλιξη δείχνει ότι στην αποικία χρέους που ζούμε, η αποικιακή κυβέρνηση απεργάζεται την περεταίρω εξάρτηση και κηδεμονία της χώρας απεμπολώντας κάθε έννοια στήριξης των παραγωγικών δυνατοτήτων της. Και συγκεκριμένα της αλιείας.

Η μοιραία καταστροφή του ψαρά και του θαλάσσιου περιβάλλοντος προς όφελος της «γαλάζιας ανάπτυξης»
Οι διαρκείς αλλαγές στοχεύουν την παράκτια αλιεία και στον περιορισμό της προς όφελος της υδατοκαλλιέργειας. Ο στόχος αυτός που πραγματοποιείται με την πρόφαση της προστασίας του θαλάσσιου πλούτου και της βιωσιμότητας, περνά πάνω από το πτώμα του μικρού ψαρά ενοχοποιώντας τον, με όχημα την ιδεολογική απάτη που προαναφέρθηκε, ως υπευθύνου για την υπεραλίευση. Έτσι με το επιχειρησιακό πρόγραμμα της ΕΕ της προηγούμενης περιόδου και το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης της αλιείας 2007-2013 (14) είχαν τεθεί οι στόχοι: α)της μείωσης του «πολυπληθούς» «αλιευτικού στόλου ο οποίος αποτελείται κυρίως από μικρά σκάφη, μικρότερα των 12 μέτρων και είναι μεγάλης ηλικίας» χρεώνοντας στην παράκτια αλιεία τη μείωση «των ιχθυοαποθεμάτων τα τελευταία είκοσι χρόνια». Σύμφωνα με την Υ.Α. 123/29.12.2010 με θέμα τη «μόνιμη παύση αλιευτικών δραστηριοτήτων» οφείλουν να καταστραφούν με τη γνωστή αποζημίωση, 1700 σκάφη μέχρι τη λήξη του 2013. β)της στήριξης των υδατοκαλλιεργειών ως κλάδου «που συμβάλει στην κάλυψη των αναγκών της εγχώριας και κοινοτικής αγοράς αλά και στη μείωση του αρνητικού εμπορικού ισοζυγίου της χώρας κυρίως μέσω των εξαγωγικών δραστηριοτήτων του (κατέχει τη 2η θέση στο εξαγωγικό εμπόριο στην κατηγορία Τρόφιμα)» γ)του ελέγχου της αλιευτικής δραστηριότητας γεγονός που σημαίνει όλα τα οικονομικά επιβαρυντικά μέτρα που καθιστούν την παράκτια αλιεία αδύνατη. Έτσι στο πλαίσιο της προστασίας της θάλασσας και των ιχθυοαποθεμάτων εισβάλλει ο «μεγάλος αδελφός» που θα υπερασπίζει δήθεν τη θάλασσα από τον «κακό» «παραδοσιακό» ψαρά. Συστήματα ελέγχου πανάκριβα που σήμερα τα χρεώνουν στους μικρούς αλιείς συνεχίζουν τα μέτρα περιορισμού και εμποδίων των τελευταίων 30 χρόνων. Αντίστοιχα, ακριβά συστήματα που έχουν ήδη τα κεντρικά λιμεναρχεία για τις παραβάσεις από τις τράτες, «δεν λειτουργούν» όπως καταγγέλλουν τα τελευταία χρόνια οι παράκτιοι αλιείς.
Από αυτήν την καταστροφική πολιτική «έχουν διαλυθεί μέχρι σήμερα, 979 αλιευτικά σκάφη, συνολικής Δημόσιας Δαπάνης 61.745.352,00€, ενώ αναμένεται, μέχρι τέλος του έτους να λήξει η τεθείσα ημερομηνία υλοποίησης της διάλυσης, ώστε να προσδιοριστεί το αδιάθετο υπόλοιπο του προϋπολογισμού του Μέτρου το οποίο και θα διατεθεί για νέα πρόσκληση …προκειμένου να εκδοθεί νέα πρόσκληση για υποβολή αιτήσεων πρέπει πρώτα να εγκριθεί από την Επιτροπή Παρακολούθησης νέο Εθνικό Σχέδιο Παροπλισμού».(15). Επίσης κατά παράβαση του Ευρωπαϊκού Κανονισμού για τις μηχανότρατες το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων αποφάσισε να παρεκκλίνει από την ελάχιστη απόσταση του 1,5 ναυτικού μιλίου από την ακτή για τη χρήση διχτυού τράτας βυθού που ορίζει ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 1967/2006 «σχετικά με τα μέτρα διαχείρισης για τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στη Μεσόγειο Θάλασσα», μειώνοντας την απόσταση στο 1 ναυτικό μίλι (16). Αντίστοιχα μια υπουργική απόφαση του Υπουργείου θαλασσίων Νήσων και Αλιείας την επικαιροποιεί το Μάιο του 2011 (17). Η αργοπορία της εφαρμογής ενός λογικού κανονισμού –ο οποίος τελικά εφαρμόζεται από φέτος ως «Σχέδιο Διαχείρισης για τη διενέργεια αλιείας με το αλιευτικό εργαλείο δίχτυ τράτας βυθού» (Εφημερίδα της Κυβέρνησης (Αρ. Φύλλου 58 /  16 Ιανουαρίου 2014) είναι χαρακτηριστικό της σύμπραξης των μηχανισμών της κυβέρνησης με τη μεσαία και μεγάλη αλιεία που επιδίδονται έτσι και αλλιώς σε παράνομο ψάρεμα χωρίς να ελέγχονται.
Σύμφωνα με την ήδη κατηργημένη σύμφωνα με το νόμο 4015/2011 «Συνομοσπονδία Αλιέων Ελλάδας» που μετατράπηκε σε «Πανελλήνια Ένωση Πλοιοκτητών Παράκτιων Επαγγελματικών Αλιευτικών Σκαφών» τα προβλήματα της παράκτιας αλιείας και της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος είναι τα εξής (18): «…Ευρωπαϊκοί κανονισμοί και οδηγίες δομούνται και καλούνται τα κράτη μέλη να τους εφαρμόσουν χωρίς επί της ουσίας οι άμεσα ενδιαφερόμενοι να συμμετέχουν στη χάραξή τους και για το λόγο αυτό οι αλιείς δεν μπόρεσαν να τους αποδεχτούν. Ένα άλλο δεδομένο μάλιστα είναι ότι οι μηχανισμοί έλεγχου της εφαρμογής στη χώρα μας, τουλάχιστον, είναι ένας μηχανισμός στην υπηρεσία των μεγάλων οικονομικών αλλά και κομματικών συμφερόντων που εξυπηρετεί υμετέρους, θυσιάζοντας με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο την ήδη εξασθενημένη από τις παρεκκλίσεις και τους πολιτικούς συμβιβασμούς ΚΑλΠ αλλά και το μέλλον ενός από τους μεγαλύτερους αλιευτικούς κλάδους, από πλευράς εργατικού δυναμικού και σκαφών με αδρανή αλιευτικά εργαλεία,  της Ε.Ε. Είναι γεγονός ότι διάφορα λόμπυ στηρίζουν τη δυναμική αλιεία σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και σε εθνικό χωρίς να υπολογίζουν το κοινωνικό, το πολιτικό αλλά και το περιβαλλοντικό κόστος. Τα προστατευόμενα οικοσυστήματα στη χώρα μας είναι αχαρτογράφητα για να μην μπορούν να εφαρμοστούν οι Ευρωπαϊκοί Κανονισμοί που αφορούν περιορισμούς των συρόμενων εργαλείων και των γρι γρι, παρότι επανειλημμένα έχουν γίνει προτάσεις από τη Σ.Α.Ε για τη χαρτογράφηση τους. Παρόλα αυτά όμως στα διαχειριστικά σχέδια, που υπεβλήθησαν το προηγούμενο διάστημα στην Ε.Ε για το γρι γρι, η προηγούμενη πολιτική ηγεσία με αποκλειστική της ευθύνη ψευδώς ενημέρωσε την Ε.Ε λέγοντας ότι είναι χαρτογραφημένα ενώ αντιθέτων υπάρχει έγγραφο του ΥΠΕΧΩΔΕ που διαβεβαιώνει το αντίθετο. Ενώ υπάρχει μελέτη για τους συρόμενους από αγκυροβολημένο σκάφος γρύπους, η προηγούμενη πολιτική ηγεσία διέθεσε μεγάλο ποσό για να γίνει νέα μελέτη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα κάποιων για να υποβάλλουν διαχειριστικό σχέδιο. Σημειωτέον ότι η μελέτη αυτή είναι σε πλήρη αντίθεση με τη μελέτη την προηγούμενη που έγινε το 2001 για το ίδιο εργαλείο. Ρίχνοντας μια ματιά στη μέχρι σήμερα ΚΑλΠ στη χώρα μας μόνο ένα συμπέρασμα βγαίνει. Ότι ποτέ μέχρι σήμερα δεν εφαρμόστηκε κάτι που είχε σχέση με απόσταση από την ακτή και βάθη, για τα συρόμενα αλιευτικά εργαλεία και τα γρι γρι, την απαγόρευση για την αλιεία και την εμπορία υπομεγεθών, τα προστατευόμενα ενδιαιτήματα, τα επίπεδα αναφοράς της εθνικής χωρητικότητας και ιπποδύναμης κλπ. Η δομή που είναι επιφορτισμένη με την ευθύνη ελέγχου της εφαρμογής της ΚΑλΠ το μόνο που κάνει είναι να συγκαλύπτει τις παράνομες αλιευτικές δραστηριότητες και να εφευρίσκει προσχήματα ώστε να μην εφαρμόζει την ΚΑλΠ. Το Δορυφορικό Σύστημα Παρακολούθησης Στίγματος Αλιευτικών Σκαφών έχει καταρρεύσει. Δεν επιβάλλονται ποινές παρά μόνο σε ελάχιστους οι οποίοι δεν διαθέτουν προσβάσεις. Σε μεγάλο ποσοστό γίνεται δολιοφθορά στο σύστημα ή κάποια δεν λειτουργούν ή το σύστημα δίνει στίγμα σε άλλη περιοχή ενώ το σκάφος βρίσκεται σε άλλη περιοχή χωρίς  να γίνονται οι απαραίτητοι έλεγχοι και χωρίς να επιβάλλονται οι εκ του νόμου προβλεπόμενες κυρώσεις και να απαγορεύεται ο απόπλους. Τα στοιχεία που ζητούνται από τους συλλογικούς φορείς και που αφορούν παράνομη αλιευτική δραστηριότητα δεν χορηγούνται με το πρόσχημα των προσωπικών δεδομένων. Οι υπηρεσίες αυτές ανοιχτά και προκλητικά συγκαλύπτουν τις παράνομες αλιευτικές δραστηριότητες και είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό διαβρωμένες. Όλα αυτά βέβαια για ένα λόγο. Η πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων ήταν μια. Κάτω τα χέρια από τα γρι γρι και τις τράτες…» Στη συνέχεια της εισήγησης τονίζονται τα εξής σημαντικά: «…Στο πρόβλημα της πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας η Επιτροπή έχει μια εντελώς λαθεμένη προσέγγιση. Θεωρεί ότι η αλιευτική ικανότητα έχει να κάνει με τον αριθμό των  σκάφων, με τις ημέρες παραμονής στη θάλασσα, με την χωρητικότητα και την ιπποδύναμη. Αυτό είναι βασικό λάθος και σαν συνέπεια αυτού έρχονται και τα υπόλοιπα. Η αλιευτική ικανότητα ενός σκάφους έχει να κάνει με αυτήν καθαυτή την δυναμική των αλιευτικών εργαλείων που χρησιμοποιεί και σε αυτή την βάση θα πρέπει να οριστεί η αλιευτική ικανότητα. Αυτό όμως προϋποθέτει σύγκρουση με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τουλάχιστον μέχρι σήμερα και από πλευράς Ε.Ε αλλά και από πλευράς κρατών – μελών. Δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση. Ο αριθμός των πολλών σκαφών στη μικρή παράκτια αλιεία αναφέρεται σε μικρά σκάφη, σε μεγάλη κοινωνική βάση με πλέον επιλεκτικά αλιευτικά εργαλεία που τις περισσότερες ημέρες του χειμώνα δεν εργάζονται λόγω των καιρικών φαινομένων, με κινητήρες που δεν είναι ενεργοβόροι, και με μικρή σχετικά παραμονή στη θάλασσα μόνο για λόγους οικονομίας. Όλοι γνωρίζουν ότι καμία χώρα της Ε.Ε δεν έχει εφαρμόσει τη σχέση 1 προς 1 στους κινητήρες. Όμως κανείς δεν μιλάει δίνοντας το δικαίωμα της εξάρτησης σε μια λαθεμένη πολιτική.

Η πρόταση για μεταβιβάσιμα αλιευτικά δικαιώματα είναι η πλέον επικίνδυνη πρόταση γιατί θα συγκεντρωθούν τεράστια δικαιώματα σε λίγους και θα εμβολιστεί η κοινωνική βάση της μικρής παράκτιας αλιείας. Αυτό ισοδυναμεί με καταστροφή των παράκτιων περιοχών και της αλιείας μικρής κλίμακας.
Εστίαση πολιτικών στόχων. Οι Ε.Κ και οι οδηγίες δεν συνθέτονται στην τελική τους μορφή με βάση τα επιστημονικά δεδομένα. Ξεκινούν με αυτά και με σοβαρές διαπιστώσεις, αλλά στην πορεία για την υπογραφή τους μέχρι το Συμβούλιο Υπουργών αλλοιώνονται με πολιτικούς συμβιβασμούς, παρεκκλίσεις και παρεμβάσεις, προκειμένω να εξυπηρετηθούν τα μεγάλα συμφέροντα για την αλιεία (ναυάγια συμβουλίου Υπουργών για σχέδιο 589-αλιεία τόνου κλπ). Όλα τα πιο πάνω οδηγούν σε αποπροσανατολισμό από το βασικό στόχο που είναι η διατήρηση των υπηρεσιών των οικοσυστημάτων και η σωστή κατανομή των ωφελειών τους προς τον άνθρωπο. Προς την κατεύθυνση αυτή μόνο μια πολιτική κοινωνικά δίκαιη και φιλικά προσκείμενη στο φυσικό περιβάλλον θα μπορούσε να αποδώσει τα επιθυμητά. Φυσικά αυτή η πολιτική πρέπει να είναι προϊόν συμμετοχικής διαδικασίας για να γίνει αποδεκτή και φυσικά να είναι εύκολα ελέγξιμη.
Λήψη αποφάσεων. Μόνο με την ουσιαστική εμπλοκή των ενδιαφερομένων οι αποφάσεις οι οποίες λαμβάνονται θα είναι ουσιαστικές. Το RAC και η Συμβουλευτική Επιτροπή Αλιείας και Υδατοκαλλιέργειας δεν έχουν και τόσο καθαρό ρόλο. Δεν συμμετέχουν σε αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των ενδιαφερομένων αλλά μόνο λίγοι  που έχουν σαν σκοπό των έλεγχό τους. Γι’ αυτό και οι διοικήσεις δεν είναι εκλεγμένες.
Ανάληψη ευθυνών από τον κλάδο. Μόνο με την ουσιαστική παρουσία των οργανώσεων των αλιέων και την πολύπλευρη στήριξή τους, οικονομική-κοινωνική και πολιτική, θα είναι δυνατόν ο κλάδος να αναλάβει πραγματική ευθύνη για οτιδήποτε έχει σχέση με αυτόν. Υπάρχει ουσιαστική έλλειψη δομών ελέγχου και για αυτό το λόγο πρέπει να δημιουργηθεί αλιειοφυλακή η οποία θα είναι η μόνη αρμόδια να ασχολείται με τα ζητήματα.
Διαφοροποιημένο καθεστώς προστασίας μικρής παράκτιας αλιείας. Σε όλα τα report της Ε.Ε τονίζεται η μεγάλη σημασία της μικρής παράκτιας αλιείας αλλά μέχρι σήμερα ελάχιστα έχουν γίνει προς αυτήν την κατεύθυνση. Τα χρηματοδοτικά μέσα χρησιμοποιήθηκαν για τη συρρίκνωση της μικρής παράκτιας αλιείας (6000 περίπου σκάφη παράκτια αποσύρθηκαν)…» (19).
Είναι ολοφάνερο ότι η οριστική καταστροφή της ψαροσύνης, όπως συνήθιζαν να λένε οι παλιοί την ψαρική τέχνη, εννοώντας όμως ένα ασύλληπτο για μας μικρό και μεγάλο σύμπαν, δίπλα στην καταστροφή του γεωργού, του κτηνοτρόφου, του τεχνίτη, του παραγωγού, πρέπει να μας βρει αντίπαλους. Οι αλιείς την τελευταία περίοδο κινητοποιήθηκαν με συλλαλητήρια (20) όπως αυτό στις 2 του φετινού Απρίλη στην Αθήνα, προσπαθώντας μόνοι-κατάμονοι, όπως και κάθε κλάδος στον κατακερματισμένο κόσμο μας, να αντιμετωπίσουν τη «γαλάζια ανάπτυξη» που θα τους στείλει μαζικά στη φτωχοκτονία. Πρέπει να αντισταθούμε. Μαζί τους!

Γιώργος Κυριακού, Αίγινα

(1) Ομιλία της Μαρίας Δαμανάκη στην Παγκόσμια Εβδομάδα Επιχειρηματικότητας με θέμα «Επιχειρηματικότητα και Γαλάζια Ανάπτυξη» 16-11- 2012 http://www.damanaki.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1429:-------l---r&catid=44:2010-02-17-17-38-24&Itemid=54
(2)Ομιλία της Επιτρόπου Μαρίας Δαμανάκη στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου του Ελληνικού Κοινοβουλίου με θέμα: «Γαλάζια ανάπτυξη: Χτίζοντας τη Γαλάζια Οικονομία»  στις 17-3-2014 http://www.damanaki.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1550:-l-r&catid=44:2010-02-17-17-38-24&Itemid=54
(3)«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις». Οδυσσέας Ελύτης, «Μικρός Ναυτίλος»
(4)«Καθημερινή-ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ» 23-10-2013, «Η Ελλάδα χάνει από την Τουρκία την πρωτιά στις ιχθυοκαλλιέργειες» http://www.kathimerini.gr/57326/article/oikonomia/epixeirhseis/h-ellada-xanei-apo-thn-toyrkia-thn-prwtia-stis-ix8yokalliergeies
(5)Αλιεία και Υδατοκαλλιέργειες. Πλέον η παράλληλη αναφορά των δυο τομέων σε κάθε υποδομή και υπηρεσία αποτελεί το ιδεολογικό επίτευγμα της ΕΕ σε βάρος του πρώτου, της αλιείας.
(6)…Η έγκριση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης με το περιεχόμενο του Χωροταξικού συνοδεύτηκε και από το πραξικόπημα της κατάργησης του Αρμόδιου Οργάνου, του Εθνικού Συμβουλίου Χωροταξικού και Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης, το οποίο, παρά τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία, ουδέποτε γνωμοδότησε… «Η Αυγή» 18-12-2011 http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=658846
(7) Να ληφθεί υπόψη ότι είμαστε υπόλογοι στη κοινότητα και ο χρόνος που έπρεπε να έχει θεσμοθετηθεί ο χωροταξικός σχεδιασμός είχε λήξει από τον Ιούνιο. Άρα η χώρα μας θα στερούνταν των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων που προβλέπονταν για τις υδατοκαλλιέργειες από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα για την Αλιεία… «Ερωτήσεις-Απαντήσεις σχετικά με το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις Υδατοκαλλιέργειες», Δελτίο Τύπου 16-12-2011, Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής http://www.ypeka.gr/Default.aspx?tabid=389&sni[524]=1465&language=el-GR
(8) Εφημερίς της Κυβερνήσεως Α.Φ 2505/4-11-2011 τ. Β
(9)Οι τιμές προβλέπεται ότι θα συνεχίζουν να υποχωρούν, γεγονός που θα επιδεινώσει την ήδη άσχημη οικονομική κατάσταση αρκετών ελληνικών εταιρειών του κλάδου. Για τον λόγο αυτό στη σύσκεψη που έγινε πριν από μερικές ημέρες στο ΥΠΑΝ, οι εκπρόσωποι των εταιρειών ζήτησαν από τις τράπεζες άμεση «ένεση ρευστότητας» 20 εκατ. ευρώ. Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, οι εταιρείες ζητούν από τις τράπεζες να αξιοποιήσουν ουσιαστικά τον θεσμό του CRO (Chief Restructuring Officer) με στελέχη επιλογής τους, οι οποίοι θα ελέγχουν την υλοποίηση των επιχειρηματικών σχεδίων και την αναδιάρθρωση των δανείων… «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» 15-03-2014 http://www.kathimerini.gr/758250/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/anhsyxia-stis-ix8yokalliergeies-apo-thn-anapty3h-toy-kladoy-sthn-toyrkia
(11)…με δεδομένη την πίστη του στο μέλλον της εταιρείας, το Διοικητικό Συμβούλιο εξακολουθεί να επιθυμεί την επίτευξη συμφωνίας αναδιάρθρωσης με τις τράπεζες και τους λοιπούς πιστωτές της, καθώς η προοπτική αυτή αποτελεί τη μοναδική βιώσιμη και μακρόπνοη λύση στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο, το οποίο αντιμετωπίζει η ΔΙΑΣ. Προκειμένου να διευκολύνει αυτές τις συζητήσεις και να έχει παράλληλα το όφελος της προστασίας έναντι των πιστωτών της, το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας αποφάσισε να υποβάλλει αίτηση πτώχευσης λόγω επαπειλούμενης αδυναμίας κάλυψης των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών της ώστε να ληφθούν άμεσα προστατευτικά μέτρα υπέρ της εταιρείας... «ΤΟ ΒΗΜΑ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ», 27-3-2014 http://www.tovima.gr/finance/finance-business/article/?aid=580987
(12) Αθήνα, 13 Μαρτίου 2014, ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥπΑΑΤ, «Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στηρίζει τον κλάδο των Υδατοκαλλιεργειών»: …«Όλα τα παραπάνω, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Υπουργός, «θα ακυρωθούν στην πράξη χωρίς την τραπεζική υποστήριξη του κλάδου» και κάλεσε όλες τις τράπεζες που το προηγούμενο διάστημα ωφελήθηκαν και αυτές από την πετυχημένη πορεία του κλάδου, να αποτρέψουν την κατάρρευσή του… http://www.minagric.gr/index.php/el/the-ministry-2/grafeiotypou/deltiatypou/2246-dt130314
(13) Δελτίο της ΠΑΣΕΓΕΣ στις 1-4-2014, για τη διοργάνωση της ημερίδας «…Ο υπουργός αναφέρθηκε στην πρωτοπορία της χώρας μας στον κλάδο των Υδατοκαλλιεργειών, ο οποίος αποτελεί τον κύριο προμηθευτή μεσογειακών ειδών, κυρίως τσιπούρα και λαβράκι, στον κόσμο. Έναν κλάδο, «ο οποίος δημιουργήθηκε μέσα από πραγματικά καινοτόμες διεργασίες και ο οποίος κατέχει άριστη τεχνογνωσία στην καλλιέργεια αυτών των ειδών και μάλιστα εξάγει τεχνολογία στο εξωτερικό» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Τσαυτάρης. Τόνισε τη σημασία της περαιτέρω ενίσχυσης του κλάδου, ιδιαίτερα ένεκα της δημογραφικής έκρηξης του πληθυσμού, αλλά και της στροφής των καταναλωτικών του προτύπων, για την απόκτηση πρωτεΐνης, είτε από τα φυτά, είτε από τα ψάρια, γεγονός που θα ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στα ιχθυοαποθέματα της συλλεκτικής αλιείας…» http://www.paseges.gr/el/news/Synanthsh-gia-thn-anaptyxh-twn-ydatokalliergeiwn
(14) Ελληνική Δημοκρατία, Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Ειδικής Γραμματεία Προγραμματισμούς και Εφαρμογών Γ’ ΚΠΣ, Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Ανάπτυξης της Αλιείας (Ε.Σ.Σ.Α.ΑΛ) Ιούνιος 2007, http://ec.europa.eu/fisheries/cfp/eff/national_plans/list_of_national_strategic_plans/greece_el.pdf
(15) Ελληνική Δημοκρατία, Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Γραφείο Υπουργού Τμήμα Κοινοβουλευτικού Ελέγχου ΑΠ 244/25-11-2013 με θέμα: «Παύση των αλιευτικών δραστηριοτήτων των αλιευτικών σκαφών»
(16) Υπουργική Απόφασης της 5ης Μαρτίου 2008 (ΦΕΚ 368, τεύχος 2ο) του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomothesia/ya164198_08.htm
(17)»Το Βήμα»-Κοινωνία 21-01-2014 «Στο 1,5 ναυτικό μίλι από τις ακτές οι τράτες. Τι προβλέπει το νέο σχέδιο διαχείρισης για την αλιεία του υπ. αγροτικής ανάπτυξης» http://www.tovima.gr/society/article/?aid=559015
(18) Εισήγηση προέδρου της Συνομοσπονδίας Αλιέων Ελλάδας, στις 4 Δεκεμβρίου 2006 στην ημερίδα «Ε. Π. Αλιείας 2007 -2013 – Πράσινη βίβλος για την μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής» στα Καμένα Βούρλα, παρουσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ιστοσελίδα της Πανελλήνια Ένωση Πλοιοκτητών Παράκτιων Επαγγελματικών Αλιευτικών Σκαφών-Βασικά Κείμενα- http://panepes.blogspot.gr/p/blog-page.html)
(19) Εφημερίδα «Η Καθημερινή»-ΕΛΛΑΔΑ 07-08-2011 «Τράτες, γρι-γρι και τρεχαντήρια πεθαίνουν στη στεριά»: «… Ακούγεται τρελό, παράλογο, αλλά τα 20 τελευταία χρόνια πάνω από 5.000 ξύλινα αλιευτικά σκάφη -από τα ωραιότερα που αρμένιζαν στις θάλασσές μας- καταστράφηκαν με τις ευλογίες της ελληνικής πολιτείας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τρεχαντήρια, γρι-γρι, γαΐτες, καραβόσκαρα, περάματα, Λίμπερτι, τράτες παραδόθηκαν στις μπουλντόζες και, παρουσία της αστυνομίας, κατάντησαν ένας μικρός σωρός από σανίδες…  Το χρονικό του αφανισμού του ελληνικού στόλου των ψαροκάικων, που ακόμα και σήμερα είναι ο μεγαλύτερος στη Γηραιά Ηπειρο αριθμώντας περίπου 17.500 σκάφη, ξεκινά τη δεκαετία του 1990. Στο πλαίσιο της Κοινής Ευρωπαϊκής Αλιευτικής Πολιτικής δόθηκαν ισχυρά οικονομικά κίνητρα στους ψαράδες να αφήσουν τη θάλασσα, έτσι ώστε να περιοριστεί η αλιεία στα ευρωπαϊκά ύδατα…» http://www.kathimerini.gr/434171/article/epikairothta/ellada/trates-gri-gri-kai-trexanthria-pe8ainoyn-sth-steria

(20) από το Δελτίο Τύπου της 7ης  Απριλίου 2014της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιοκτητών Παράκτιων Επαγγελματικών Αλιευτικών Σκαφών για το συλλαλητήριο στις 2 του Απρίλη: «… Αμέσως μετά την έγκριση του ψηφίσματος και ενώ απαιτούσαμε άμεση συνάντηση με τον Υπουργό δεχτήκαμε απρόκλητη επίθεση από μονάδες των ΜΑΤ. Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα και το άγριο ξυλοκόπημα των ψαράδων με μοναδική διέξοδο την είσοδο του Υπουργείου οι ψαράδες ξήλωσαν την πόρτα του ΥΠΑΑ&Τ και ανέβηκαν στον 6ο όροφο του Υπουργείου όπου κατέλαβαν το γραφείο του Υπουργού. Ενώ συνεχιζόταν η χρήση χημικών και το ξυλοκόπημα στην είσοδο του Υπουργείου, δυνάμεις ανέβηκαν επάνω για να απωθήσουν τους ψαράδες από το γραφείο του υπουργού. Δύο συνάδελφοι ανέβηκαν στο παράθυρο του γραφείου και απείλησαν πως αν οι δυνάμεις καταστολής προχωρούσαν στο γραφείο τότε αυτοί θα πηδούσαν κάτω. Αμέσως οι δυνάμεις αποχώρησαν και σταμάτησε η δραστηριότητα των ΜΑΤ στην είσοδο. Σε μια πρόχειρη συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα ανακοινώθηκε από τους ψαράδες ότι θα επανέλθουν με μαζική απεργία πείνας μετά το Πάσχα. Η κλιμάκωση αυτή έχει να κάνει με τη σοβαρότητα της κατάστασης διότι η αλιεία καταστρέφεται από μια πολιτική χωρίς αρχές, χωρίς στόχο, χωρίς περιεχόμενο και χωρίς στρατηγική. Πολλοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες τραυματίστηκαν. Όμως αυτά τα τραύματα είναι τα παράσημα του αγώνα για το δικαίωμα στη ζωή. Συνάδελφοι, δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω. Η νίκη είναι μπροστά μας και πάει αντάμα με το ψωμί των παιδιών μας. Η απεργία πείνας είναι η καθοριστική μάχη με αυτήν την άθλια πολιτική. Όλοι στον αγώνα». http://panepes.blogspot.gr/2014/04/blog-post.html