Η δολοφονία του ψαρά

Η δολοφονία του ψαρά

Του Γιώργου Κυριακού

Αίγινα 15 Απριλίου 2014

…Ο Δαρβίνος το έχει διατυπώσει καλύτερα από όλους μας: Δεν επιβιώνει πάντα ο ισχυρότερος η ο ευφυέστερος. Επιβιώνει αυτός που έχει τη μεγαλύτερη ικανότητα προσαρμογής. Για αυτό η στήριξη των επιχειρήσεων στη διαδικασία της έρευνας και της καινοτομίας είναι δεδομένη και απαραίτητη. Αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσουμε να κερδίσουμε τις μάχες που δίνουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Η περίοδος του προστατευτισμού έχει παρέλθει. Τα εμπορικά σύνορα έχουν πέσει. Πρέπει να επιλέξουμε τι θέλουμε και τι μπορούμε να παράγουμε για να επιβιώσουμε. Το μέλλον βρίσκεται στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγικότητας και κυρίως στον εντοπισμό του συγκριτικού μας πλεονεκτήματος που θα μας κάνει ξεχωριστούς στην παγκοσμιοποιημένη αγορά… (1)

Μαρία  Δαμανάκη, Ομιλία στην Παγκόσμια Εβδομάδα Επιχειρηματικότητας με θέμα «Επιχειρηματικότητα και Γαλάζια Ανάπτυξη» 16-11-2012

Η γαλάζια οικονομία και οι ΚΑλΠικες διακηρύξεις της

Η ελληνική αλιεία, ως ένας σημαντικός τομέας της πρωτογενούς παραγωγής σπάνια βρίσκεται στην επικαιρότητα, παρόλο που η ελληνική ακτογραμμή έχει τη δέκατη θέση στην παγκόσμια κατάταξη, έχοντας μερικών χιλιάδων χρόνων εμπειρία στις τεχνικές αλίευσης, ναυσιπλοΐας και τεχνολογίας σκαφών. Η κρίση που απειλεί την ελληνική αλιεία είναι συναρμοσμένη στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο που αφορά στον πρωτογενή τομέα έλκοντας την καταγωγή της στο ιδιαίτερο περιβάλλον υπονόμευσης της παραγωγικής δραστηριότητας της χώρας από τη μεταπολεμική περίοδο και ύστερα.  Η τρέχουσα επικαιρότητα που καθορίζεται από την ατζέντα της επιτρόπου Αλιείας τεκμαίρεται του οικολογικού κινδύνου για τον αφανισμό πληθυσμών των ψαριών και ιδιαίτερα του ερυθρού τόνου, όπως και της καταστροφής της θαλάσσιας χλωρίδας και μάλιστα για μια κλειστή θάλασσα όπως αυτή της Μεσογείου. Αυτό γίνεται δυνατό εκ μέρους της μεγαλειότητάς της με την παραπλανητική εξομοίωση -ως «παραδοσιακής»- της παράκτιας αλιείας με τη μεγάλου δυναμικού αλιεία, της οποίας οι στόλοι διακρίνονται για τις δυνατότητες υπεραλίευσης και αφανισμού του υποθαλασσίου πλούτου. Οι νέες γνωμοδοτήσεις, οδηγίες και αποφάσεις εκ μέρους της ΕΕ, πλέον τοποθετούν την υδατοκαλλιέργεια έχοντας και άλλες τέσσερις στοχεύσεις για τη «γαλάζια οικονομία» (εξόρυξη βυθού, βιοτεχνολογία, θαλάσσια ΑΠΕ, θαλάσσιος τουρισμός) (2), στη θέση της «παραδοσιακής» αλιείας, ενός ιστορικού κλάδου που «παραδοσιακά» περιπλεκόταν σε ένα αδιάσπαστο και ισόρροπο γίγνεσθαι οικονομικών, ηθικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών αναφορών. Οι καταστροφικές συνέπειες αυτών των επιλογών είναι αντίστοιχα ένας θεμελιώδης όρος για τη διαρκή επέκταση του κεφαλαίου τόσο στην ίδια την Κοινωνία όσο και στη Φύση. Ακριβώς πάνω σ’ αυτές τις δυο θεμελιώδεις αναφορές επενδύει στο ζήτημα της αλιευτικής πολιτικής, ο υπερεθνικός πυλώνας της ΕΕ, σε μια χώρα που εάν την αποσυνθέσεις «στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι» (3). Και βρισκόμαστε μάλλον κατά τη διάρκεια της αποσύνθεσης, οι συνέπειες της οποίας είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθούν το πόσο καταστροφικές είναι, ακόμα και με την πιο αισιόδοξη  ματιά. Όταν δεν θα έχεις πια ούτε μια ελιά, ούτε ένα αμπέλι, ούτε ένα καράβι…

Υδατοκαλλιέργειες: Η εξαγγελλόμενη αειφορία ως βιομηχανία παραγωγής ψαριών

Η εποχή χαρακτηρίζεται από τομές που αφορούν και στην αλιεία, τομές οι οποίες ταυτίζονται με τη συνολική δυστοπία που περιγράφεται με την καταστροφή κάθε δυνατότητας παραγωγής της τροφής. Στο πλαίσιο λοιπόν της προοπτικής ελέγχου της διατροφής αλλά και της παραγωγής από τους επιχειρηματίες και την οικονομία της Αγοράς, οι ευρωπαίοι πολίτες στηρίζουν εδώ και μια τριακονταετία την επιδοτούμενη βιομηχανία παραγωγής ψαριού σε υδατοκαλλιέργειες. ΟΙ ελληνικές κυβερνήσεις από τη δεκαετία του ’80 σε μικρούς κόλπους υποδέχτηκαν και προώθησαν τις χρηματοδοτημένες υδατοκαλλιέργειες κυρίως αυτές που ασχολήθηκαν με την παραγωγή τσιπούρας και λαυρακιού.  Οι επιπτώσεις τους στο περιβάλλον καθώς και στις εργασιακές σχέσεις λόγω της αποκεντρωμένης τους δραστηριότητας ήταν εξ ολοκλήρου αρνητικές. Η καταστροφή παραλιών σε σχετικά αβαθείς κόλπους, με φαινόμενα όπως υπερτροφισμός και η μόλυνση των υδάτων, η καταστροφή του βυθού αλλά και φαινόμενα που αποδείχθηκαν ακόμα και στις αίθουσες του δικαστηρίου όπως η χρήση της φορμόλης που εντοπίστηκε σε υδατοκαλλιέργεια του Πόρου, σε συνδυασμό με την αισχρή εκμετάλλευση σύγχρονων σκλάβων από πάμφτωχες χώρες ήταν η πραγματικότητα της λειτουργίας της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας. Και πράγματι η Ελλάδα μέχρι και το 2013 που η Τουρκία μπήκε δυναμικά (4), ήταν παγκόσμια εξαγωγική δύναμη στον κλάδο αυτό και κατείχε πρωτιά στην Ευρώπη. Τα πράγματα όμως άλλαξαν δραματικά από την κήρυξη της κρίσης και μετά, λόγω ρευστότητας. Όμως ήδη από την περσινή χρονιά ξεκίνησε η εκστρατεία της ΕΕ για τη «γαλάζια οικονομία», τη «γαλάζια ανάπτυξη» όπως και την υπαγωγή εντός του ίδιου πλαισίου προγραμματισμού συρρίκνωσης της αλιείας, άρα και ανάδειξης του τομέα των υδατοκαλλιεργειών (5).

Στις 4-11-2011, μια εβδομάδα πριν την παραίτηση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου υπογράφτηκε παράνομα (6) η Κοινή Υπουργική Απόφαση για το Χωροταξικό των Υδατοκαλλιεργειών. Η διαδικασία ήταν πολύ εσπευσμένη με την προοπτική απορρόφησης κονδυλίων (7) για τις υδατοκαλλιέργειες. ‘Ήταν η περίοδος που φάνηκε έντονα η προοπτική να ανοίξει τη βεντάλια του, το ζήτημα των υδατοκαλλιεργειών. Η κοινή υπουργική απόφαση καθόριζε περιοχές ανάπτυξης υδατοκαλλιεργειών «εντός των οποίων θεσμοθετούνται εν καιρώ με Προεδρικό Διάταγμα Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ)» αλλά μέχρι αυτού, οι περιοχές με συγκέντρωση μονάδων υδατοκαλλιέργειας χαρακτηρίζονται ως «Περιοχές Άτυπης Συγκέντρωσης Μονάδων (ΠΑΣΜ)». Οι μονάδες που ανήκουν σε ΠΑΣΜ, εντός τριών ετών από τη δημοσίευση της ΚΥΑ και «εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις για δημιουργία ΠΟΑΥ, οφείλουν να καταθέσουν αίτημα καθορισμού ΠΟΑΥ». Όσες έχουν εγκατασταθεί σε περιοχές πάνω από «διαπιστωμένα λιβάδια ποσειδωνίας ή άλλα προστατευόμενα ενδιαιτήματα για τα οποία προκύπτει ανάγκη απόλυτης προστασίας» δεν απομακρύνονται, αλλά παραμένουν μέχρι να λήξει η άδειά τους, γεγονός άγνωστο αφού δεν έχει ακόμα χαρτογραφηθεί ο βυθός. Για τη χωροθέτηση νέων μονάδων τίθεται όριο μόνον 1.000 μέτρων από τουριστική μονάδα ή εγκατάσταση και από τα όρια οικισμού, απόσταση η οποία μειώνεται σε 500 μέτρα «εφόσον δεν υπάρχει οπτική επαφή». Σε κλειστούς κόλπους ή στενούς θαλάσσιους διαύλους η απόσταση γίνεται 1.500 μέτρα (8).

Μέσα στην τριετία από τότε, υπήρξαν προβλήματα απορροφητικότητας αφού υπήρξαν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες οι οποίες δεν ευνοούσαν την εισαγωγή ζεστού χρήματος. Από τη μια η κρίση ρευστότητας από πλευράς Τραπεζών (9) κι από την άλλη η βραχύβια αλλά ουσιαστική δράση της «Πανελλήνιας Συντονιστικής Επιτροπής Φορέων Περιοχών που θίγονται από την ανάπτυξη της Υδατοκαλλιέργειας» (10) η οποία τόσο περιφερειακά όσο και σε πολιτικό επίπεδο απαιτούσε την απόσυρση του Χωροταξικού, αναχαίτισαν σε ένα μεγάλο βαθμό τη δίψα αυτού του αδίστακτου κλάδου για κέρδη. Παράδειγμα αποτελεί η επιχείρηση «ΔΙΑΣ» του Γεωργιανού επενδυτή Κάχκα Μπεντουκίντζε που κηρύσσει πτώχευση εκβιάζοντας ουσιαστικά για χρηματοδότηση από τις Τράπεζες (11). Έτσι μέσα στους τελευταίους μήνες υπήρξαν σοβαρές εξελίξεις που σχετίζονται τόσο με τις πάγιες οδηγίες της ΕΕ για τη «γαλάζια ανάπτυξη» που δίνουν ένα ηγεμονικό ρόλο στις υδατοκαλλιέργειες όσο και με την αντίστοιχη λογική του Χατζηαβάτη υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Και πράγματι ο τελάλης της ελλαδίτισσας κομισάριου Αλιείας, ανακοινώνει Σχέδιο Νόμου για fast-track διαδικασίες έγκρισης εγκατάστασης των ιχθυοκαλλιεργειών ευθυγραμμισμένος με το πνεύμα των Βρυξελών και των αφεντικών του κλάδου που προβλέπουν 6,5 δις ευρώ για τη «γαλάζια ανάπτυξη» . Το νέο επιχειρησιακό πρόγραμμα για την Αλιεία και οι νέοι στόχοι της ΚΑλΠ είναι αυτό που απασχολεί τα μυαλά του υπουργού και των αφεντικών του κλάδου προκειμένου να εφαρμόσουν προτάσεις εναλλακτικές προς την καθυστερημένη «παραδοσιακή αλιεία». Τόσο η Δαμανάκη όσο και ο υπουργός Τσαυτάρης έχουν αποδυθεί σε αγώνες ταχύτητας προκειμένου να συμβάλουν στην αναπαραγωγή ενός παρασιτικού-καταναλωτικού μοντέλου εξαρτημένης οικονομίας που αγγίζει τα όρια της αποικιοποίησης και της πολιτικής κηδεμονίας, που αγγίζει τα όρια της επέμβασης, δια μέσου εκβιασμών: ευρωπαϊκό χρήμα ή θάνατος-επενδύσεις ή θάνατος. Έτσι σε συνάντησή του υπουργού με εκπροσώπους του κλάδου των υδατοκαλλιεργητών όπως π.χ. με τον Α. Μπελλέ της εταιρίας Νηρέας, ζήτησε την «άμεση στήριξη των τραπεζών για την εξασφάλιση της βιωσιμότητάς του, υπογραμμίζοντας την οικονομική, περιβαλλοντική και εξαγωγική διάσταση του κλάδου, όπως και τη διάσταση της απασχόλησης» (12). Η κοινή γραμμή πλεύσης της ελλαδίτισσας κομισάριου ΕΕ και του ελλαδίτη υπουργού ΑΑ&Τ αφορά α)στη στήριξη των μεταρρυθμίσεων που υπαγορεύονται από τον Τρόικα ως μονόδρομου για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα β)σε οικολογικά συμπεράσματα περί προστασίας του θαλάσσιου πλούτου και ανάσχεσης της υπεραλίευσης, γ)στην προώθηση του τομέα των υδατοκαλλιεργειών που θα αντικαταστήσουν τη δήθεν καταστροφική «παραδοσιακή αλιεία» στην οποία συγχωνεύεται εντέχνως τόσο η μικρού δυναμικού παράκτια αλιεία με τα καταστροφικά αποτελέσματα της μεσαίου αλλά κυρίως της μεγάλου δυναμικού υπεράκτιας αλιείας δ)στην προώθηση της γαλάζιας ανάπτυξης με τομείς εξειδικευμένης τεχνολογίας, υψηλών απαιτήσεων και κόστους. Στόχος τους η συρρίκνωση της υπάρχουσας δυνατότητας παραγωγής της χώρας μέσω της αποδυνάμωσης της αλιείας και ιδιαίτερα της παράκτιας αλιείας και ο προσανατολισμός στις υδατοκαλλιέργειες ως πυλώνας εξαγωγών και απορρόφησης κονδυλίων από το επιχειρησιακό πρόγραμμα 2014-2020. Η ολοφάνερη αδυναμία υπεράσπισης ενός κλάδου που έθρεψε για χιλιάδες χρόνια την κοινωνία με ψάρι, ερμηνεύεται πλέον με τον μονόδρομο της οριστικής περιθωριοποίησής του σε μια ημιερασιτεχνική ανασφαλής για τη επιβίωση απασχόληση.

Οι τελευταίες εξελίξεις που αφορούν στην προώθηση των υδατοκαλλιεργειών έλαβαν χώρα στην Αθήνα, στην ημερίδα για την «ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ 2014-2020» στις 31 του Μάρτη (13). Στη συνάντηση αυτή που διοργάνωσε το Υπουργείο ΑΑΤ και στην οποία συμμετείχε η Δαμανάκη (όπως και η κυρία Γερουλάνου) παρουσιάστηκε το σχέδιο Νόμου το οποίο στοχεύει: α)στη γενική εφαρμογή των οδηγιών της ΕΕ όσον αφορά στις κατευθύνσεις που προαναφέρθηκαν β)στη θεσμοθέτηση Εθνικού Συμβουλίου Υδατοκαλλιεργειών το οποίο θα «γνωμοδοτεί» για το μερίδιο προφανώς της πίτας αλλά και για τη νομιμοποίηση ζωνών υδατοκαλλιέργειας στο πλαίσιο ενός ελαστικού χωροταξικού γ)στη δωρεάν παραχώρηση υδάτινων εκτάσεων εκ μέρους του δημοσίου για την ανάπτυξη υδατοκαλλιεργειών με το πρόσχημα του «πειραματικού» δ)στην χρηματοδότηση 97 επενδυτικών σχεδίων υδατοκαλλιέργειας και στην προσπάθεια για επέκταση του κλάδου ε)στην πιλοτική σχεδίαση και παράδοση περιοχών στην Πιερία και στην Εύβοια στο πλαίσιο των «περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών» για τους επιχειρηματίες του κλάδου στ)στη χρηματοδότηση για τη μεταποίηση των προϊόντων. Τέλος, μιας και μιλούσε στους εκπροσώπους του κλάδου αναφέρθηκε και στις δυνατότητες και αδυναμίες δανειοδότησης από τις τράπεζες προτρέποντάς τους «να βοηθήσουν για να βοηθηθούν». Και η χρηματοδότηση και η δανειοδότηση. Και το μαχαίρι και το πεπόνι. Η όλη εξέλιξη δείχνει ότι στην αποικία χρέους που ζούμε, η αποικιακή κυβέρνηση απεργάζεται την περεταίρω εξάρτηση και κηδεμονία της χώρας απεμπολώντας κάθε έννοια στήριξης των παραγωγικών δυνατοτήτων της. Και συγκεκριμένα της αλιείας.

Η μοιραία καταστροφή του ψαρά και του θαλάσσιου περιβάλλοντος προς όφελος της «γαλάζιας ανάπτυξης»

Οι διαρκείς αλλαγές στοχεύουν την παράκτια αλιεία και στον περιορισμό της προς όφελος της υδατοκαλλιέργειας. Ο στόχος αυτός που πραγματοποιείται με την πρόφαση της προστασίας του θαλάσσιου πλούτου και της βιωσιμότητας, περνά πάνω από το πτώμα του μικρού ψαρά ενοχοποιώντας τον, με όχημα την ιδεολογική απάτη που προαναφέρθηκε, ως υπευθύνου για την υπεραλίευση. Έτσι με το επιχειρησιακό πρόγραμμα της ΕΕ της προηγούμενης περιόδου και το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης της αλιείας 2007-2013 (14) είχαν τεθεί οι στόχοι: α)της μείωσης του «πολυπληθούς» «αλιευτικού στόλου ο οποίος αποτελείται κυρίως από μικρά σκάφη, μικρότερα των 12 μέτρων και είναι μεγάλης ηλικίας» χρεώνοντας στην παράκτια αλιεία τη μείωση «των ιχθυοαποθεμάτων τα τελευταία είκοσι χρόνια». Σύμφωνα με την Υ.Α. 123/29.12.2010 με θέμα τη «μόνιμη παύση αλιευτικών δραστηριοτήτων» οφείλουν να καταστραφούν με τη γνωστή αποζημίωση, 1700 σκάφη μέχρι τη λήξη του 2013. β)της στήριξης των υδατοκαλλιεργειών ως κλάδου «που συμβάλει στην κάλυψη των αναγκών της εγχώριας και κοινοτικής αγοράς αλά και στη μείωση του αρνητικού εμπορικού ισοζυγίου της χώρας κυρίως μέσω των εξαγωγικών δραστηριοτήτων του (κατέχει τη 2^η θέση στο εξαγωγικό εμπόριο στην κατηγορία Τρόφιμα)» γ)του ελέγχου της αλιευτικής δραστηριότητας γεγονός που σημαίνει όλα τα οικονομικά επιβαρυντικά μέτρα που καθιστούν την παράκτια αλιεία αδύνατη. Έτσι στο πλαίσιο της προστασίας της θάλασσας και των ιχθυοαποθεμάτων εισβάλλει ο «μεγάλος αδελφός» που θα υπερασπίζει δήθεν τη θάλασσα από τον «κακό» «παραδοσιακό» ψαρά. Συστήματα ελέγχου πανάκριβα που σήμερα τα χρεώνουν στους μικρούς αλιείς συνεχίζουν τα μέτρα περιορισμού και εμποδίων των τελευταίων 30 χρόνων. Αντίστοιχα, ακριβά συστήματα που έχουν ήδη τα κεντρικά λιμεναρχεία για τις παραβάσεις από τις τράτες, «δεν λειτουργούν» όπως καταγγέλλουν τα τελευταία χρόνια οι παράκτιοι αλιείς.

Από αυτήν την καταστροφική πολιτική «έχουν διαλυθεί μέχρι σήμερα, 979 αλιευτικά σκάφη, συνολικής Δημόσιας Δαπάνης 61.745.352,00€, ενώ αναμένεται, μέχρι τέλος του έτους να λήξει η τεθείσα ημερομηνία υλοποίησης της διάλυσης, ώστε να προσδιοριστεί το αδιάθετο υπόλοιπο του προϋπολογισμού του Μέτρου το οποίο και θα διατεθεί για νέα πρόσκληση …προκειμένου να εκδοθεί νέα πρόσκληση για υποβολή αιτήσεων πρέπει πρώτα να εγκριθεί από την Επιτροπή Παρακολούθησης νέο Εθνικό Σχέδιο Παροπλισμού».(15). Επίσης κατά παράβαση του Ευρωπαϊκού Κανονισμού για τις μηχανότρατες το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων αποφάσισε να παρεκκλίνει από την ελάχιστη απόσταση του 1,5 ναυτικού μιλίου από την ακτή για τη χρήση διχτυού τράτας βυθού που ορίζει ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 1967/2006 «σχετικά με τα μέτρα διαχείρισης για τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στη Μεσόγειο Θάλασσα», μειώνοντας την απόσταση στο 1 ναυτικό μίλι (16). Αντίστοιχα μια υπουργική απόφαση του Υπουργείου θαλασσίων Νήσων και Αλιείας την επικαιροποιεί το Μάιο του 2011 (17). Η αργοπορία της εφαρμογής ενός λογικού κανονισμού –ο οποίος τελικά εφαρμόζεται από φέτος ως «Σχέδιο Διαχείρισης για τη διενέργεια αλιείας με το αλιευτικό εργαλείο δίχτυ τράτας βυθού» (Εφημερίδα της Κυβέρνησης (Αρ. Φύλλου 58 /  16 Ιανουαρίου 2014) είναι χαρακτηριστικό της σύμπραξης των μηχανισμών της κυβέρνησης με τη μεσαία και μεγάλη αλιεία που επιδίδονται έτσι και αλλιώς σε παράνομο ψάρεμα χωρίς να ελέγχονται.

Σύμφωνα με την ήδη κατηργημένη σύμφωνα με το νόμο 4015/2011 «Συνομοσπονδία Αλιέων Ελλάδας» που μετατράπηκε σε «Πανελλήνια Ένωση Πλοιοκτητών Παράκτιων Επαγγελματικών Αλιευτικών Σκαφών» τα προβλήματα της παράκτιας αλιείας και της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος είναι τα εξής (18): «…Ευρωπαϊκοί κανονισμοί και οδηγίες δομούνται και καλούνται τα κράτη μέλη να τους εφαρμόσουν χωρίς επί της ουσίας οι άμεσα ενδιαφερόμενοι να συμμετέχουν στη χάραξή τους και για το λόγο αυτό οι αλιείς δεν μπόρεσαν να τους αποδεχτούν. Ένα άλλο δεδομένο μάλιστα είναι ότι οι μηχανισμοί έλεγχου της εφαρμογής στη χώρα μας, τουλάχιστον, είναι ένας μηχανισμός στην υπηρεσία των μεγάλων οικονομικών αλλά και κομματικών συμφερόντων που εξυπηρετεί υμετέρους, θυσιάζοντας με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο την ήδη εξασθενημένη από τις παρεκκλίσεις και τους πολιτικούς συμβιβασμούς ΚΑλΠ αλλά και το μέλλον ενός από τους μεγαλύτερους αλιευτικούς κλάδους, από πλευράς εργατικού δυναμικού και σκαφών με αδρανή αλιευτικά εργαλεία,  της Ε.Ε. Είναι γεγονός ότι διάφορα λόμπυ στηρίζουν τη δυναμική αλιεία σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και σε εθνικό χωρίς να υπολογίζουν το κοινωνικό, το πολιτικό αλλά και το περιβαλλοντικό κόστος. Τα προστατευόμενα οικοσυστήματα στη χώρα μας είναι αχαρτογράφητα για να μην μπορούν να εφαρμοστούν οι Ευρωπαϊκοί Κανονισμοί που αφορούν περιορισμούς των συρόμενων εργαλείων και των γρι γρι, παρότι επανειλημμένα έχουν γίνει προτάσεις από τη Σ.Α.Ε για τη χαρτογράφηση τους. Παρόλα αυτά όμως στα διαχειριστικά σχέδια, που υπεβλήθησαν το προηγούμενο διάστημα στην Ε.Ε για το γρι γρι, η προηγούμενη πολιτική ηγεσία με αποκλειστική της ευθύνη ψευδώς ενημέρωσε την Ε.Ε λέγοντας ότι είναι χαρτογραφημένα ενώ αντιθέτων υπάρχει έγγραφο του ΥΠΕΧΩΔΕ που διαβεβαιώνει το αντίθετο. Ενώ υπάρχει μελέτη για τους συρόμενους από αγκυροβολημένο σκάφος γρύπους, η προηγούμενη πολιτική ηγεσία διέθεσε μεγάλο ποσό για να γίνει νέα μελέτη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα κάποιων για να υποβάλλουν διαχειριστικό σχέδιο. Σημειωτέον ότι η μελέτη αυτή είναι σε πλήρη αντίθεση με τη μελέτη την προηγούμενη που έγινε το 2001 για το ίδιο εργαλείο. Ρίχνοντας μια ματιά στη μέχρι σήμερα ΚΑλΠ στη χώρα μας μόνο ένα συμπέρασμα βγαίνει. Ότι ποτέ μέχρι σήμερα δεν εφαρμόστηκε κάτι που είχε σχέση με απόσταση από την ακτή και βάθη, για τα συρόμενα αλιευτικά εργαλεία και τα γρι γρι, την απαγόρευση για την αλιεία και την εμπορία υπομεγεθών, τα προστατευόμενα ενδιαιτήματα, τα επίπεδα αναφοράς της εθνικής χωρητικότητας και ιπποδύναμης κλπ. Η δομή που είναι επιφορτισμένη με την ευθύνη ελέγχου της εφαρμογής της ΚΑλΠ το μόνο που κάνει είναι να συγκαλύπτει τις παράνομες αλιευτικές δραστηριότητες και να εφευρίσκει προσχήματα ώστε να μην εφαρμόζει την ΚΑλΠ. Το Δορυφορικό Σύστημα Παρακολούθησης Στίγματος Αλιευτικών Σκαφών έχει καταρρεύσει. Δεν επιβάλλονται ποινές παρά μόνο σε ελάχιστους οι οποίοι δεν διαθέτουν προσβάσεις. Σε μεγάλο ποσοστό γίνεται δολιοφθορά στο σύστημα ή κάποια δεν λειτουργούν ή το σύστημα δίνει στίγμα σε άλλη περιοχή ενώ το σκάφος βρίσκεται σε άλλη περιοχή χωρίς  να γίνονται οι απαραίτητοι έλεγχοι και χωρίς να επιβάλλονται οι εκ του νόμου προβλεπόμενες κυρώσεις και να απαγορεύεται ο απόπλους. Τα στοιχεία που ζητούνται από τους συλλογικούς φορείς και που αφορούν παράνομη αλιευτική δραστηριότητα δεν χορηγούνται με το πρόσχημα των προσωπικών δεδομένων. Οι υπηρεσίες αυτές ανοιχτά και προκλητικά συγκαλύπτουν τις παράνομες αλιευτικές δραστηριότητες και είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό διαβρωμένες. Όλα αυτά βέβαια για ένα λόγο. Η πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων ήταν μια. Κάτω τα χέρια από τα γρι γρι και τις τράτες…» Στη συνέχεια της εισήγησης τονίζονται τα εξής σημαντικά: «…Στο πρόβλημα της πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας η Επιτροπή έχει μια εντελώς λαθεμένη προσέγγιση. Θεωρεί ότι η αλιευτική ικανότητα έχει να κάνει με τον αριθμό των  σκάφων, με τις ημέρες παραμονής στη θάλασσα, με την χωρητικότητα και την ιπποδύναμη. Αυτό είναι βασικό λάθος και σαν συνέπεια αυτού έρχονται και τα υπόλοιπα. Η αλιευτική ικανότητα ενός σκάφους έχει να κάνει με αυτήν καθαυτή την δυναμική των αλιευτικών εργαλείων που χρησιμοποιεί και σε αυτή την βάση θα πρέπει να οριστεί η αλιευτική ικανότητα. Αυτό όμως προϋποθέτει σύγκρουση με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τουλάχιστον μέχρι σήμερα και από πλευράς Ε.Ε αλλά και από πλευράς κρατών – μελών. Δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση. Ο αριθμός των πολλών σκαφών στη μικρή παράκτια αλιεία αναφέρεται σε μικρά σκάφη, σε μεγάλη κοινωνική βάση με πλέον επιλεκτικά αλιευτικά εργαλεία που τις περισσότερες ημέρες του χειμώνα δεν εργάζονται λόγω των καιρικών φαινομένων, με κινητήρες που δεν είναι ενεργοβόροι, και με μικρή σχετικά παραμονή στη θάλασσα μόνο για λόγους οικονομίας. Όλοι γνωρίζουν ότι καμία χώρα της Ε.Ε δεν έχει εφαρμόσει τη σχέση 1 προς 1 στους κινητήρες. Όμως κανείς δεν μιλάει δίνοντας το δικαίωμα της εξάρτησης σε μια λαθεμένη πολιτική.

Η πρόταση για μεταβιβάσιμα αλιευτικά δικαιώματα είναι η πλέον επικίνδυνη πρόταση γιατί θα συγκεντρωθούν τεράστια δικαιώματα σε λίγους και θα εμβολιστεί η κοινωνική βάση της μικρής παράκτιας αλιείας. Αυτό ισοδυναμεί με καταστροφή των παράκτιων περιοχών και της αλιείας μικρής κλίμακας.

Εστίαση πολιτικών στόχων. Οι Ε.Κ και οι οδηγίες δεν συνθέτονται στην τελική τους μορφή με βάση τα επιστημονικά δεδομένα. Ξεκινούν με αυτά και με σοβαρές διαπιστώσεις, αλλά στην πορεία για την υπογραφή τους μέχρι το Συμβούλιο Υπουργών αλλοιώνονται με πολιτικούς συμβιβασμούς, παρεκκλίσεις και παρεμβάσεις, προκειμένω να εξυπηρετηθούν τα μεγάλα συμφέροντα για την αλιεία (ναυάγια συμβουλίου Υπουργών για σχέδιο 589-αλιεία τόνου κλπ). Όλα τα πιο πάνω οδηγούν σε αποπροσανατολισμό από το βασικό στόχο που είναι η διατήρηση των υπηρεσιών των οικοσυστημάτων και η σωστή κατανομή των ωφελειών τους προς τον άνθρωπο. Προς την κατεύθυνση αυτή μόνο μια πολιτική κοινωνικά δίκαιη και φιλικά προσκείμενη στο φυσικό περιβάλλον θα μπορούσε να αποδώσει τα επιθυμητά. Φυσικά αυτή η πολιτική πρέπει να είναι προϊόν συμμετοχικής διαδικασίας για να γίνει αποδεκτή και φυσικά να είναι εύκολα ελέγξιμη.

Λήψη αποφάσεων. Μόνο με την ουσιαστική εμπλοκή των ενδιαφερομένων οι αποφάσεις οι οποίες λαμβάνονται θα είναι ουσιαστικές. Το RAC και η Συμβουλευτική Επιτροπή Αλιείας και Υδατοκαλλιέργειας δεν έχουν και τόσο καθαρό ρόλο. Δεν συμμετέχουν σε αυτά η συντριπτική πλειοψηφία των ενδιαφερομένων αλλά μόνο λίγοι  που έχουν σαν σκοπό των έλεγχό τους. Γι’ αυτό και οι διοικήσεις δεν είναι εκλεγμένες.

Ανάληψη ευθυνών από τον κλάδο. Μόνο με την ουσιαστική παρουσία των οργανώσεων των αλιέων και την πολύπλευρη στήριξή τους, οικονομική-κοινωνική και πολιτική, θα είναι δυνατόν ο κλάδος να αναλάβει πραγματική ευθύνη για οτιδήποτε έχει σχέση με αυτόν. Υπάρχει ουσιαστική έλλειψη δομών ελέγχου και για αυτό το λόγο πρέπει να δημιουργηθεί αλιειοφυλακή η οποία θα είναι η μόνη αρμόδια να ασχολείται με τα ζητήματα.

Διαφοροποιημένο καθεστώς προστασίας μικρής παράκτιας αλιείας. Σε όλα τα report της Ε.Ε τονίζεται η μεγάλη σημασία της μικρής παράκτιας αλιείας αλλά μέχρι σήμερα ελάχιστα έχουν γίνει προς αυτήν την κατεύθυνση. Τα χρηματοδοτικά μέσα χρησιμοποιήθηκαν για τη συρρίκνωση της μικρής παράκτιας αλιείας (6000 περίπου σκάφη παράκτια αποσύρθηκαν)…» (19).

Είναι ολοφάνερο ότι η οριστική καταστροφή της ψαροσύνης, όπως συνήθιζαν να λένε οι παλιοί την ψαρική τέχνη, εννοώντας όμως ένα ασύλληπτο για μας μικρό και μεγάλο σύμπαν, δίπλα στην καταστροφή του γεωργού, του κτηνοτρόφου, του τεχνίτη, του παραγωγού, πρέπει να μας βρει αντίπαλους. Οι αλιείς την τελευταία περίοδο κινητοποιήθηκαν με συλλαλητήρια (20) όπως αυτό στις 2 του φετινού Απρίλη στην Αθήνα, προσπαθώντας μόνοι-κατάμονοι, όπως και κάθε κλάδος στον κατακερματισμένο κόσμο μας, να αντιμετωπίσουν τη «γαλάζια ανάπτυξη» που θα τους στείλει μαζικά στη φτωχοκτονία. Πρέπει να αντισταθούμε. Μαζί τους!

Γιώργος Κυριακού, Αίγινα

(1) Ομιλία της Μαρίας Δαμανάκη στην Παγκόσμια Εβδομάδα Επιχειρηματικότητας με θέμα «Επιχειρηματικότητα και Γαλάζια Ανάπτυξη» 16-11- 2012 http://www.damanaki.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1429:-------l---r&catid=44:2010-02-17-17-38-24&Itemid=54

(2)Ομιλία της Επιτρόπου Μαρίας Δαμανάκη στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου του Ελληνικού Κοινοβουλίου με θέμα: «Γαλάζια ανάπτυξη: Χτίζοντας τη Γαλάζια Οικονομία»  στις 17-3-2014 http://www.damanaki.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1550:-l-r&catid=44:2010-02-17-17-38-24&Itemid=54

(3)«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις». Οδυσσέας Ελύτης, «Μικρός Ναυτίλος»

(4)«Καθημερινή-ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ» 23-10-2013, «Η Ελλάδα χάνει από την Τουρκία την πρωτιά στις ιχθυοκαλλιέργειες» http://www.kathimerini.gr/57326/article/oikonomia/epixeirhseis/h-ellada-xanei-apo-thn-toyrkia-thn-prwtia-stis-ix8yokalliergeies

(5)Αλιεία και Υδατοκαλλιέργειες. Πλέον η παράλληλη αναφορά των δυο τομέων σε κάθε υποδομή και υπηρεσία αποτελεί το ιδεολογικό επίτευγμα της ΕΕ σε βάρος του πρώτου, της αλιείας.

(6)…Η έγκριση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης με το περιεχόμενο του Χωροταξικού συνοδεύτηκε και από το πραξικόπημα της κατάργησης του Αρμόδιου Οργάνου, του Εθνικού Συμβουλίου Χωροταξικού και Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης, το οποίο, παρά τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία, ουδέποτε γνωμοδότησε… «Η Αυγή» 18-12-2011 http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=658846

(7)… Να ληφθεί υπόψη ότι είμαστε υπόλογοι στη κοινότητα και ο χρόνος που έπρεπε να έχει θεσμοθετηθεί ο χωροταξικός σχεδιασμός είχε λήξει από τον Ιούνιο. Άρα η χώρα μας θα στερούνταν των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων που προβλέπονταν για τις υδατοκαλλιέργειες από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα για την Αλιεία… «Ερωτήσεις-Απαντήσεις σχετικά με το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις Υδατοκαλλιέργειες», Δελτίο Τύπου 16-12-2011, Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής http://www.ypeka.gr/Default.aspx?tabid=389&sni[524]=1465&language=el-GR

(8) Εφημερίς της Κυβερνήσεως Α.Φ 2505/4-11-2011 τ. Β

(9)…Οι τιμές προβλέπεται ότι θα συνεχίζουν να υποχωρούν, γεγονός που θα επιδεινώσει την ήδη άσχημη οικονομική κατάσταση αρκετών ελληνικών εταιρειών του κλάδου. Για τον λόγο αυτό στη σύσκεψη που έγινε πριν από μερικές ημέρες στο ΥΠΑΝ, οι εκπρόσωποι των εταιρειών ζήτησαν από τις τράπεζες άμεση «ένεση ρευστότητας» 20 εκατ. ευρώ. Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες, οι εταιρείες ζητούν από τις τράπεζες να αξιοποιήσουν ουσιαστικά τον θεσμό του CRO (Chief Restructuring Officer) με στελέχη επιλογής τους, οι οποίοι θα ελέγχουν την υλοποίηση των επιχειρηματικών σχεδίων και την αναδιάρθρωση των δανείων… «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» 15-03-2014 http://www.kathimerini.gr/758250/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/anhsyxia-stis-ix8yokalliergeies-apo-thn-anapty3h-toy-kladoy-sthn-toyrkia

(10) http://syntonistikiepitropi.gr

(11)…με δεδομένη την πίστη του στο μέλλον της εταιρείας, το Διοικητικό Συμβούλιο εξακολουθεί να επιθυμεί την επίτευξη συμφωνίας αναδιάρθρωσης με τις τράπεζες και τους λοιπούς πιστωτές της, καθώς η προοπτική αυτή αποτελεί τη μοναδική βιώσιμη και μακρόπνοη λύση στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο, το οποίο αντιμετωπίζει η ΔΙΑΣ. Προκειμένου να διευκολύνει αυτές τις συζητήσεις και να έχει παράλληλα το όφελος της προστασίας έναντι των πιστωτών της, το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας αποφάσισε να υποβάλλει αίτηση πτώχευσης λόγω επαπειλούμενης αδυναμίας κάλυψης των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών της ώστε να ληφθούν άμεσα προστατευτικά μέτρα υπέρ της εταιρείας... «ΤΟ ΒΗΜΑ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ», 27-3-2014 http://www.tovima.gr/finance/finance-business/article/?aid=580987

(12) Αθήνα, 13 Μαρτίου 2014, ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥπΑΑΤ, «Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στηρίζει τον κλάδο των Υδατοκαλλιεργειών»: …«Όλα τα παραπάνω, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Υπουργός, «θα ακυρωθούν στην πράξη χωρίς την τραπεζική υποστήριξη του κλάδου» και κάλεσε όλες τις τράπεζες που το προηγούμενο διάστημα ωφελήθηκαν και αυτές από την πετυχημένη πορεία του κλάδου, να αποτρέψουν την κατάρρευσή του… http://www.minagric.gr/index.php/el/the-ministry-2/grafeiotypou/deltiatypou/2246-dt130314

(13) Δελτίο της ΠΑΣΕΓΕΣ στις 1-4-2014, για τη διοργάνωση της ημερίδας «…Ο υπουργός αναφέρθηκε στην πρωτοπορία της χώρας μας στον κλάδο των Υδατοκαλλιεργειών, ο οποίος αποτελεί τον κύριο προμηθευτή μεσογειακών ειδών, κυρίως τσιπούρα και λαβράκι, στον κόσμο. Έναν κλάδο, «ο οποίος δημιουργήθηκε μέσα από πραγματικά καινοτόμες διεργασίες και ο οποίος κατέχει άριστη τεχνογνωσία στην καλλιέργεια αυτών των ειδών και μάλιστα εξάγει τεχνολογία στο εξωτερικό» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Τσαυτάρης. Τόνισε τη σημασία της περαιτέρω ενίσχυσης του κλάδου, ιδιαίτερα ένεκα της δημογραφικής έκρηξης του πληθυσμού, αλλά και της στροφής των καταναλωτικών του προτύπων, για την απόκτηση πρωτεΐνης, είτε από τα φυτά, είτε από τα ψάρια, γεγονός που θα ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στα ιχθυοαποθέματα της συλλεκτικής αλιείας…» http://www.paseges.gr/el/news/Synanthsh-gia-thn-anaptyxh-twn-ydatokalliergeiwn

(14) Ελληνική Δημοκρατία, Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Ειδικής Γραμματεία Προγραμματισμούς και Εφαρμογών Γ’ ΚΠΣ, Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Ανάπτυξης της Αλιείας (Ε.Σ.Σ.Α.ΑΛ) Ιούνιος 2007, http://ec.europa.eu/fisheries/cfp/eff/national_plans/list_of_national_strategic_plans/greece_el.pdf

(15) Ελληνική Δημοκρατία, Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Γραφείο Υπουργού Τμήμα Κοινοβουλευτικού Ελέγχου ΑΠ 244/25-11-2013 με θέμα: «Παύση των αλιευτικών δραστηριοτήτων των αλιευτικών σκαφών»

(16) Υπουργική Απόφασης της 5ης Μαρτίου 2008 (ΦΕΚ 368, τεύχος 2ο) του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomothesia/ya164198_08.htm

(17)»Το Βήμα»-Κοινωνία 21-01-2014 «Στο 1,5 ναυτικό μίλι από τις ακτές οι τράτες. Τι προβλέπει το νέο σχέδιο διαχείρισης για την αλιεία του υπ. αγροτικής ανάπτυξης» http://www.tovima.gr/society/article/?aid=559015

(18) Εισήγηση προέδρου της Συνομοσπονδίας Αλιέων Ελλάδας, στις 4 Δεκεμβρίου 2006 στην ημερίδα «Ε. Π. Αλιείας 2007 -2013 – Πράσινη βίβλος για την μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής» στα Καμένα Βούρλα, παρουσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ιστοσελίδα της Πανελλήνια Ένωση Πλοιοκτητών Παράκτιων Επαγγελματικών Αλιευτικών Σκαφών-Βασικά Κείμενα- http://panepes.blogspot.gr/p/blog-page.html)

(19) Εφημερίδα «Η Καθημερινή»-ΕΛΛΑΔΑ 07-08-2011 «Τράτες, γρι-γρι και τρεχαντήρια πεθαίνουν στη στεριά»: «… Ακούγεται τρελό, παράλογο, αλλά τα 20 τελευταία χρόνια πάνω από 5.000 ξύλινα αλιευτικά σκάφη -από τα ωραιότερα που αρμένιζαν στις θάλασσές μας- καταστράφηκαν με τις ευλογίες της ελληνικής πολιτείας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τρεχαντήρια, γρι-γρι, γαΐτες, καραβόσκαρα, περάματα, Λίμπερτι, τράτες παραδόθηκαν στις μπουλντόζες και, παρουσία της αστυνομίας, κατάντησαν ένας μικρός σωρός από σανίδες…  Το χρονικό του αφανισμού του ελληνικού στόλου των ψαροκάικων, που ακόμα και σήμερα είναι ο μεγαλύτερος στη Γηραιά Ηπειρο αριθμώντας περίπου 17.500 σκάφη, ξεκινά τη δεκαετία του 1990. Στο πλαίσιο της Κοινής Ευρωπαϊκής Αλιευτικής Πολιτικής δόθηκαν ισχυρά οικονομικά κίνητρα στους ψαράδες να αφήσουν τη θάλασσα, έτσι ώστε να περιοριστεί η αλιεία στα ευρωπαϊκά ύδατα…» http://www.kathimerini.gr/434171/article/epikairothta/ellada/trates-gri-gri-kai-trexanthria-pe8ainoyn-sth-steria

(20) από το Δελτίο Τύπου της 7^ης  Απριλίου 2014της Πανελλήνιας Ένωσης Πλοιοκτητών Παράκτιων Επαγγελματικών Αλιευτικών Σκαφών για το συλλαλητήριο στις 2 του Απρίλη: «… Αμέσως μετά την έγκριση του ψηφίσματος και ενώ απαιτούσαμε άμεση συνάντηση με τον Υπουργό δεχτήκαμε απρόκλητη επίθεση από μονάδες των ΜΑΤ. Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα και το άγριο ξυλοκόπημα των ψαράδων με μοναδική διέξοδο την είσοδο του Υπουργείου οι ψαράδες ξήλωσαν την πόρτα του ΥΠΑΑ&Τ και ανέβηκαν στον 6ο όροφο του Υπουργείου όπου κατέλαβαν το γραφείο του Υπουργού. Ενώ συνεχιζόταν η χρήση χημικών και το ξυλοκόπημα στην είσοδο του Υπουργείου, δυνάμεις ανέβηκαν επάνω για να απωθήσουν τους ψαράδες από το γραφείο του υπουργού. Δύο συνάδελφοι ανέβηκαν στο παράθυρο του γραφείου και απείλησαν πως αν οι δυνάμεις καταστολής προχωρούσαν στο γραφείο τότε αυτοί θα πηδούσαν κάτω. Αμέσως οι δυνάμεις αποχώρησαν και σταμάτησε η δραστηριότητα των ΜΑΤ στην είσοδο. Σε μια πρόχειρη συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα ανακοινώθηκε από τους ψαράδες ότι θα επανέλθουν με μαζική απεργία πείνας μετά το Πάσχα. Η κλιμάκωση αυτή έχει να κάνει με τη σοβαρότητα της κατάστασης διότι η αλιεία καταστρέφεται από μια πολιτική χωρίς αρχές, χωρίς στόχο, χωρίς περιεχόμενο και χωρίς στρατηγική. Πολλοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες τραυματίστηκαν. Όμως αυτά τα τραύματα είναι τα παράσημα του αγώνα για το δικαίωμα στη ζωή. Συνάδελφοι, δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω. Η νίκη είναι μπροστά μας και πάει αντάμα με το ψωμί των παιδιών μας. Η απεργία πείνας είναι η καθοριστική μάχη με αυτήν την άθλια πολιτική. Όλοι στον αγώνα». http://panepes.blogspot.gr/2014/04/blog-post.html