ΣΕ ΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ – Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ

Από το παρελθόν στο παρόν και μια μισάνοιχτη πόρτα για το μέλλον

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ  

…………. Και ενώ όλα ζωντανεύουν μπροστά μας από την δράση πολιτών κατά μόνας ή συλλογικά, από το μακρινό παρελθόν μέχρι το σήμερα, τα καλά και τα κακά, τη κραυγή αγωνίας του τοπικού διαμερίσματος και των κατοίκων της Πέρδικας, τη φωτιά στη Σκοτεινή, τα προβλήματα στα χερσαία έργα, σε αδυναμία το Κέντρο Υγείας… αντί να ανασκουμπωθούμε, η θεσμική εκπροσώπηση, το πολιτικό-δημοτικό σύστημα εξαντλείται σε άγονες αντιπαραθέσεις διαχειριστικού χαρακτήρα,  σε πλήρη αντιδιαστολή και αναντιστοιχία με την  δραστηριότητα πολιτών που προαναφέραμε..

……ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΑΚΑΘΕΚΤΟΙ

Τότε ελπίζαμε ακόμα πως ανοίγει πόρτα για το μέλλον. Τώρα κρατάμε μικρότερο καλάθι. Αλλά ας το πάμε από την αρχή με τα κυριότερα σημεία του άρθρου μας στο AeginaLight, στις 7-6-2013 (aeginalight.gr/article.php?id=22054#.U0ByE6h_tug)

Από το παρελθόν στο παρόν και μια μισάνοιχτη πόρτα για το μέλλον

Αν το καλοσκεφτεί κανείς μέσα σε μόλις δέκα – δέκα πέντε μέρες παρήλασε από μπροστά μας, με την πραγματοποίηση πολιτιστικών εκδηλώσεων αλλά και βανδαλισμών, όπως αυτός της Κολώνας,   το προϊστορικό και το ιστορικό παρελθόν του νησιού, ζήσαμε γεγονότα του παρόντος χρόνου και πήραμε μια δόση αισιοδοξίας για το μέλλον.

Ξεκινήσαμε με τον  μύθο του Αιακού όπως παρουσιάστηκε  από την Σοφία Φρακτοπούλου στο Μουσείο την Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων, που συνδιοργανώθηκε με το  Aegina Rising.

 Έγινε η  προκλητική παρέμβαση στην ιστορική Κολώνα, που διοργάνωσε ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας κ. Βαγγέλης Τζίτζης με την παρέα του, που ξεσήκωσε το Πανελλήνιο

Εγκαινιάστηκε η έκθεση του Ιστορικού Αρχείου της Αίγινας με εκθέματα τεκμηρίων της  ιστορία μας και με  τίτλο «από την Χελώνα στον Φοίνικα»,   που συνδιοργανώθηκε με τη Βιβλιοθήκη της Αίγινας

Πραγματοποιήθηκε  επίσκεψη της ΚΝΕ Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Αθηνών, στις φυλακές της Αίγινας. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής σε αγωνιστές και πολικούς κρατούμενους, μιας ανελέητης περιόδου. 

Έγινε  προβολή ταινίας, για την ιστορική διαδρομή της παιδείας στη χώρα μας από τους  Αιγίναμε Cinefiloi και ακλούθησε συζήτηση μεταξύ καθηγητών και φίλων θεατών, για τα σημερινά προβλήματα της παιδείας και  την πολιτική επιστράτευση των καθηγητών

Και ενώ όλα ζωντανεύουν μπροστά μας από την δράση πολιτών κατά μόνας ή συλλογικά, από το μακρινό παρελθόν μέχρι το σήμερα, τα καλά και τα κακά, τη κραυγή αγωνίας του τοπικού διαμερίσματος και των κατοίκων της Πέρδικας, τη φωτιά στη Σκοτεινή, τα προβλήματα στα χερσαία έργα, σε αδυναμία το Κέντρο Υγείας… αντί να ανασκουμπωθούμε, η θεσμική εκπροσώπηση, το πολιτικό-δημοτικό σύστημα εξαντλείται σε άγονες αντιπαραθέσεις διαχειριστικού χαρακτήρα,  σε πλήρη αντιδιαστολή και αναντιστοιχία με την  δραστηριότητα πολιτών που προαναφέραμε..

Αυτές οι άγονες αντιπαραθέσεις  δεν δίνουν καμία προοπτική για το νησί και οδηγούν τους πολίτες σε αδιαφορία περί των κοινών στην καλύτερη περίπτωση, ενώ στη χειρότερη τους εμπλέκουν σ΄ αυτές.

Μια  παραγωγική λειτουργία του δημοτικού συστήματος, θα μπορούσαμε να την επιτύχουμε αν μέσα από τον  ατελείωτο  κατάλογο προεκλογικών στόχων και υποσχέσεων, που πολλές φορές θυμίζει το γνωστό «θα σας κάνουμε και παιδιά»*,   επιλέξουμε στρατηγικού χαρακτήρα στόχους που να αποτελούν κοινό τόπο για όλους μας.

 Έφτασε οδυνηρά η ώρα να δούμε πια το δάσος, αφού τόσο καιρό ασχολούμαστε ευκαιριακά με τα δέντρα. Βασικοί στόχοι, κοινά αποδεκτοί, κατά την γνώμη μας-δεκτός ο αντίλογος ή οι προσθήκες- που προκύπτουν από τα προγράμματα εξαγγελιών και τις ανάγκες του σήμερα, μπορούν να είναι.

1. Συμφωνία για αναδιοργάνωση του Δήμου, καταγραφή περιουσιακών του στοιχείων , συμπεριλαμβανόμενων των κληροδοτημάτων.

Αυτό σημαίνει αξιοποίηση, οικονομία και πιθανώς νέοι πόροι για τον δήμο και ίσως πιο σημαντικοί από όσο φανταζόμαστε.

2. Συμφωνία για μείωση των απορριμμάτων στο 20% με 30% ίσως και πιο κάτω και εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που δίνει σήμερα η τεχνολογία και το νομικό καθεστώς της χώρας μας, για ανακύκλωση αδρανών υλικών,  υλικών κατεδαφίσεων κλπ.

Εκτός της ωφέλειας από την μείωση των απορριμμάτων, προφανώς προκύπτει τεράστιο οικονομικό όφελος και ένα νησί  με πεντακάθαρα χωριά, πόλεις, βουνά και λαγκάδια και παραλίες να χαίρεσαι να λιάζεσαι

3. Συμφωνία ότι τουλάχιστον το 50% των απαιτήσεων μας σε νερό, μπορεί να αντληθεί πάνω στο νησί και γι΄ αυτό σχεδιάζεται και προγραμματίζεται η άντληση του.

Τα ζητήματα μεταφοράς, τα χερσαία και ο αγωγός δεν μπορεί να είναι πεδίο αντιπαράθεσης, σε βάρος του γενικού, που είναι πως εκμεταλλευόμαστε κάθε σταγόνα νερού που έχουμε

Στη λογική αυτή της εκμετάλλευσης κάθε σταγόνας, δεν χωρούν οι σημερινές απώλειες στα 45% και βάζουμε άμεσο στόχο την αντιμετώπιση τους

4. Λιμάνι στο Λεόντι, που σημαίνει ξεχνάμε ότι ξέραμε μέχρι σήμερα και μπαίνει μπροστά η μηχανή σχεδιασμού για το αύριο, που ευχόμαστε να μη  αποδειχτεί πως ήταν χτες. Το Λιμάνι στο Λεόντι μεταβάλλει όλη την στρατηγική ανάπτυξης στο νησί, αν υποτεθεί πως υπήρχε τέτοια στρατηγική, και αυτή πρέπει να μελετηθεί-αναλυθεί και να συζητηθεί, μέχρι να καταλήξουμε

Στην υλοποίηση αυτών των στόχων, αφού προηγηθούν επιστημονικές μελέτες-προτάσεις, μπορούν να υπάρχουν  πολιτικές διαφορές και μόνο τότε, στη ιεράρχηση, στο μοντέλο ανάπτυξης που θα υπηρετήσουν κλπ.

Ο στόχος όμως θα είναι προσδιορισμένος και όλα θα οδηγούν σε αυτόν.

Λέμε για παράδειγμα πως υπάρχει δυνατότητα κάλυψης κατά 50% τουλάχιστον, των αναγκών μας σε νερό, από το νησί.

Η απάντηση  «δεν γίνεται αυτό, τι λες τώρα» δεν μπορεί να δίνεται με πολιτικά κριτήρια, αλλά μόνο κατόπιν αναγκαίων μελετών, ερευνών κλπ.

Στα προγράμματα αναφέρεται για παράδειγμα πως θα γίνει « υδρογεωλογική και γεωτεχνική μελέτη εντοπισμού και εμπλουτισμού του υδροφόρου ορίζοντα»

Μόνο μετά από τέτοιες μελέτες μπορούμε να πούμε τι γίνεται και τι δεν γίνεται, με ποιους όρους και προϋποθέσεις, εάν συμφέρει ή όχι.

 Η περιπτωσιολογική αντιμετώπιση και ο δογματισμός στις όποιες επιλογές, που αποτελεί την βάση της λειτουργίας του δημοτικού συστήματος στο σύνολο του,  με έργα, ενέργειες κλπ ξεκάρφωτα και ως έτυχε χωρίς ένα σαφή προσανατολισμό δεν προμηνύουν καλό για το μέλλον και αυτό έχει πια αποδειχτεί από το προβληματικό σήμερα, αποτέλεσμα τέτοιων επιλογών στο παρελθόν.

 Δεν έχουμε θρησκευτική αντίληψη των πραγμάτων πως όλοι θα συμφωνήσουν στο καλό. Τα κατεστημένα συμφέροντα, φανερά και αφανή θα αντιδράσουν, αλλά με  ένα ξεκάθαρο πεδίο στόχων, κι εφόσον  ταυτόχρονα θα διασφαλίζεται η ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών, αυτοί οι πολίτες θα αντιμετωπίσουν τα οποία αφανή συμφέροντα και ότι άλλο τους καταδυναστεύει.

 Εμπειρία υπάρχει για να αξιοποιηθεί. Ξεκινώντας από την Απείρανθο του Γλέζου, τον διαρκή δημοκοπικό δήμο των Γρεβενών και το πιο πρόσφατο που σαρώνει το διαδίκτυο, την κοινότητα Ανάβρας του νομού Μαγνησίας.

 Ο αντίλογος που συχνά ακούγεται πως ο πολίτης αδιαφορεί, δεν αντέχει σε κριτική. Ο πολίτης λοιπόν μέχρι και το βράδυ της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων είναι ένας συνειδητοποιημένος πολίτης, που ενδιαφέρεται για τα κοινά και τα προβλήματα του και το πρωί με το που ξημερώσει η επόμενη των εκλογών αυτός ο πολίτης γίνεται αδιάφορος.

Προφανέστατα δεν είναι σοβαρή μια τέτοια προσέγγιση που μονίμως επικαλούνται οι αιρετοί και όχι μόνο, πάντα μετά την εκλογή τους, για να καλύψουν την επιλογή τους να διοικούν κατά το δοκούν.

Εκείνο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, είναι πως  η συλλογική ευφυΐα, είναι απείρως μεγαλύτερη της ατομικής, όπως λέει ο κ. Δημήτρης Ποταμιάνος.

Το ζήτημα είναι να παράγονται πολιτικές  και αυτές να συγκρούονται και όχι οι μιζέριες μας που κρύβουν τον ήλιο από το αύριο.

Τότε αναγκαστικά βγαίνουν στο φως και τα άνομα συμφέροντα και καίγονται, γιατί δεν αντέχουν στον ήλιο.

Το πρόσφατο παράδειγμα της Κολώνας είναι η μεγαλύτερη απόδειξη

 Κάνουμε την αρχή καταθέτοντας αυτούς τους  προβληματισμούς μας.  

Όσοι, εδικοί και μη, αιρετοί και μη, έχετε προτάσεις και απόψεις, εδώ είμαστε να τις παρουσιάσουμε.

Να αρχίσει ένας διάλογος όχι πάνω στη μιζέρια μας αλλά στη προοπτική του νησιού και των ανθρώπων του.

Νικήτας Παπαϊωάννου

 * Το ανέκδοτο λέει πως ο  κάθε « Μαυρογιαλούρος» μέσα σε ένα παραλήρημα υποσχέσεων σε προεκλογική του ομιλία, υποσχέθηκε να φτιάξει και σχολεία στο χωριό.

Σε παρατήρηση ακροατή «Μα δεν έχουμε παιδιά» ο Μαυρογιαλούρος  ακάθεκτος τους καθησύχασε και υποσχέθηκε πως  «Θα σας κάνουμε και παιδιά».

Με την μεταφορική έννοια της ασέλγειας άμα τη εκλογή, ίσως είναι η κυριότερη …υπόσχεση απέναντι στους πολίτες που υλοποιείται.