Αναμφίβολα το θέμα
των ημερών είναι το ζήτημα της ψήφισης
του νομοσχεδίου για την μικρή ΔΕΗ. Όπως και πολλά άλλα θέματα κατάφερε τελικά
να διαχωριστεί από την ουσία του και να γίνει ένα ακόμα κομμάτι του
επικοινωνιακού πάζλ της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για μια ακόμη φορά λοιπόν μια κίνηση της
κυβέρνησης χωρίς ειρμό και λογική θα περάσει ,γιατί το κόμμα της αξιωματικής
αντιπολίτευσης προσπάθησε να χτίσει αυτό που αγωνιωδώς επιδιώκει εδώ και
καιρό δηλαδή ένα μέτωπο συγκρότησης 120
βουλευτών που θα αντιπαρατεθούν στην εκλογή προέδρου της δημοκρατίας αφήνοντας στην άκρη το πραγματικό πρόβλημα.
Να το δούμε από την
αρχή λοιπόν, εξετάζοντας τα δεδομένα. Η πρόταση για το δημοψήφισμα έπρεπε να
συγκεντρώσει 120 υπογραφές κάτω από ένα κείμενο που θα μπορούσε να συμπυκνωθεί
σε μια ερώτηση με απάντηση ναι η όχι. Εφόσον
αυτό γινόταν εφικτό το επόμενο στάδιο ήταν να πάει στην διάσκεψη των προέδρων ,
όπου θα αναγνωριζόταν το ταυτόσημο του αιτήματος και θα προωθείτο στην ολομέλεια η οποία σε
πλήρη σύνθεση θα έπρεπε να αποφασίσει με αυξημένη πλειοψηφία 180 εδρών αν θα
προχωρούσε σε δημοψήφισμα. Αυτά είναι τα
δεδομένα και όποιος τα θεωρεί ότι ήταν εφικτά μάλλον είναι αλλού.
Όμως η ανύψωση του
θέματος από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ ανακάτεψε τα πράγματα. Τα κόμματα που μπορεί να
συμφωνούσαν σε δημοψήφισμα τελικά είχαν όμως και δικαίως διαφορετικές αφετηρίες
και σκεπτικά. Χαρακτηριστικότερη αυτή του ΚΚΕ που ενώ τελικά ζητούσε
δημοψήφισμα ;έθεσε όμως ως προϋπόθεση σύμφωνα με ην πάγια πρακτική του την κατάργηση ενός πλέγματος
νόμων που εδραιώνουν την ιδιωτικοποίηση της αγοράς ενέργειας . Αλλά και οι
άλλοι ο καθένας με τον τρόπο του έφτανε στο δημοψήφισμα από άλλους δρόμους. Κατά
συνέπεια είναι απολύτως λογικό να μην μπορούν να συναντηθούν οι δρόμοι των έξι
τελικά κατατεθειμένων προτάσεων.
Αυτά ως προς τα
διαδικαστικά όμως η ουσία είναι άλλη. Με
την εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ να φτιάξει αντιπροεδρικό μπλόκ και την άρνηση των υπολοίπων να συρθούν πίσω
του το θέμα της ΔΕΗ ήρθε σε δεύτερη
μοίρα. Δεν συζητήθηκε καθόλου τι ακριβώς
προτείνουν τα κόμματα για το θέμα. Και βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ με την γνωστή του τακτική να μην παίρνει θέση
ήταν ξεκάθαρο το τι ήθελε όμως οι υπόλοιποι
- πλην ΚΚΕ – δεν κατάφεραν να αναδείξουν τις θέσεις τους σε ένα τόσο
καίριο ζήτημα. Και έτσι για μια ακόμη φορά εμείς δεν ακούσαμε τίποτα επί του
πρακτέου.
Αρα να λοιπόν πως
οι πολίτες γίνονται αδιάφοροι, δεν ασχολούνται με τίποτα και τους θεωρούν όλους
ίδιους. Η ιδιωτικοποίηση θα γίνει και δεν θα ανοίξει μύτη. Στην υγειά μας
λοιπόν και στα επόμενα μεγάλα νομοσχέδια που έπονται αν πάμε έτσι στο τέλος θα
πουλήσουν και εμάς και δεν θα το ξέρουμε…
Α.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου