Νάουσα και Ωρωπός
Η σήψη της ανθρωποφαγίας στη Νάουσα και οι κοινωνικές αντιστάσεις στον Ωρωπό
Κείμενο : Νικήτας Παπαϊωάννου
Ένας νέος άνθρωπος στη Νάουσα κατέθεσε γραπτώς τις σκέψεις του για το τι συμβαίνει στη πόλη. Όλο το δημοτικό κατεστημένο έπεσε πάνω στην οικογένεια, απαιτώντας και υποχρεώνοντας τον πατέρα του νέου να παραιτηθεί από την θέση του αντιδημάρχου που κατείχε.
Αντί οι δημοτικές αρχές να ασχοληθούν με το περιεχόμενο της δημόσιας παρέμβασης ενός νέου, ενός πολίτη, ο οποίος με την ευαισθησία και αμεσότητα της ηλικίας του μεταφέρει εικόνες μιας πραγματικότητας, αισθάνθηκαν να θίγονται, αναδιπλώθηκαν και αμύνθηκαν.
Ανακλαστικά ενός απαρχαιωμένου πολιτικού συστήματος, που έμαθε να επιβιώνει μέσα από την υποκρισία, την ωραιοποίηση, τον έπαινο και την αναγνώριση και που δεν διστάζει για την αυτοπροστασία του σε ανθρωποφαγία. Τόσο η δημόσια παρέμβαση του πολίτη, όσο και οι στάση του πατέρα αξίζουν της προσοχής μας σαν μήνυμα αισιοδοξίας. Είναι μακρύς ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε και ακόμα μακρύτερος ο αγώνας.
Ένα παράδειγμα είναι οι κάτοικοι και πολίτες του Ωρωπού. Μέσα λοιπόν από κινητοποιήσεις, δράσεις για τα προβλήματα του τόπου που τους ταλανίζουν, αναπτύχθηκαν σχέσεις εμπιστοσύνης, φιλίας, συνειδητοποίησης των προβλημάτων και κυρίως θέλησης να τα αντιμετωπίσουν. Έτσι σαν φυσική εξέλιξη ήρθε η συγκρότηση μια δημοτικής ομάδας, που θα διεκδικήσει τις επόμενες δημοτικές εκλογές. Δοκιμάστηκαν σε αγώνες και μέσα από αυτούς αναδείχθηκαν και αυτοί θα διεκδικήσουν την ψήφο των συμπολιτών τους. Όπως γίνεται και στις Σκουριές.
Η διαφορά με το δικό μας δημοτικό σύστημα είναι προφανής. Μηχανισμοί διαπλοκής που δεν ασχολούνται με τα προβλήματα του τόπου, που τον αφήνουν και καταρρέει, κονταροχτυπιούνται, διαπλέκονται και συναλάσσονται, προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία. Σωτήρες, όπως ο Π. Κουκούλης και Πτερούδης, προβάλλονται ως από μηχανής Θεοί, που θα κάνουν στα γεράματά τους οτι δεν έκαναν στα νιάτα τους. Άλλοι απόντες απο την κοινωνική συγκυρία ανακαλύπτουν ξαφνικά την συμμετοχή και την κοινωνία των πολιτών ως εργαλείο στην διεκδίκησης της εξουσίας. Τα προβλήματα θα τα λύσουν σαν βγουν, αν δεν βγουν θα μείνουμε με τα προβλήματα. Οι Σκουριές όμως και ο Ωρωπός δείχνουν κάτι άλλο.
Αρκεί και μόνο να σκεφτούμε τι θα είχε γίνει αν οι κάτοικοι Ωρωπού και Σκουριών περίμεναν να βγάλουν δικό τους δήμαρχο για να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Τα μαγικά ραβδιά λοιπόν στην Αίγινα είναι προ των πυλών. Τα ραβδιά της διαπλοκής και της γραφειοκρατίας, τα ραβδιά των πελατειακών σχέσων και παλαιοκομματικών Μαυρογυαλούρων, τα ραβδιά των αποτυχημένων τεχνοκρατών που θέλουν να επαναλάβουν την αποτυχία τους, νεοσύστατα αριστερόστροφα ραβδιά που ποντάρουν στην συγκυρία και όχι στη δράση τους(ανύπαρκτη κατά τα λοιπά) και τα κλασσικά αιωνία αριστερά ραβδιά. Όλα αυτά τα ραβδιά ή καλύτερα τα λυχνάρια του Αλαντίν θα απελευθερώσουν το Τζίνι που έχουν μέσα τους αν εκλεγούν. Τα λυχνάρια είναι ερμητικά κλειστά τώρα, το καθένα με το φελλό του. Άγνωστο αν θα απελευθερωθεί το Τζίνι ή θα εκτιναχθεί ο φελλός και όποιον πάρει ο χάρος. Τη τελευταία οχταετία τουλάχιστον μάλλον με τον χάρο είχαμε παρτίδες.
Κατωτέρω τα ρεπορτάζ (αν και είναι ήδη γνωστά) για την Νάουσα και τον Ωρωπό.
Τι γίνεται όταν οι άνθρωποι που συναντήθηκαν μέσα στα κινήματα αποφασίζουν να συμμετέχουν με τους ίδιους όρους στην τοπική αυτοδιοίκηση;
Μετά τους κατοίκους της Χαλκιδικής στις Σκουριές, τη σκυτάλη παίρνουν οι κάτοικοι στο δήμο Ωρωπού που συστήνουν μια δημοτική παράταξη που λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και όλα τα μέλη της μπορούν να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις σε τοπικό επίπεδο.
Οι κάτοικοι του δήμου Ωρωπού που συμμετέχουν στην "Συνεργασία Πολιτώνά για Δημοκρατική Μαχητική Αυτοδιοίκηση" συναντήθηκαν αρχικά μέσα από τα κινήματα ενάντια στα διόδια, στην μόλυνση του Ασωπού και στα χαράτσια. Εκεί δημιουργήθηκαν σχέσεις εμπιστοσύνης που κυοφόρησαν τις απαραίτητες συνθήκες ώστε να δημιουργηθεί κοινή πολιτική ανάγκη και συνείδηση.
Το αποτέλεσμα αυτών βρήκαν τρόπο έκφρασης μέσα στις γενικές συνελεύσεις των μελών απο την άνοιξη του 2013 και το περασμένο Οκτώβριο κατέληξαν στην ιδρυτική πολιτική διακήρυξη της παράταξης. Μιας διακήρυξης στην σύνταξη της οποίας συμμετείχαν όλα τα μέλη.
Το περασμένο Σάββατο προχώρησαν στην εκλογή υποψήφιου δημάρχου για τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές. Μια αναγκαιότητα όπως λένε οι ίδιοι καθώς το πρόσωπο αυτό δεν θα διαφέρει σε τίποτα απο τα υπόλοιπα μέλη της κίνησης και θα υπόκειται στον έλεγχο της γενικής συνέλευσης εφαρμόζοντας τις αποφάσεις της.
Το Κόκκινο βρέθηκε στο εκλογικό κέντρο στο Πολυδένδρι, παρακολούθησε την διαδικασία και συνομίλησε με μέλη της κίνησης "Συνεργασία Πολιτών για Δημοκρατική Μαχητική Αυτοδιοίκηση".
Οι κάτοικοι ανταποκρίθηκαν θετικά σε αυτή την διαδικασία εκλογής και μοιράστηκαν μαζί μας τις αγωνίες τους αλλά και το όραμά τους για μια διαφορετική τοπική αυτοδιοίκηση με πρόταγμα την συμμετοχή και την αλληλεγγύη.
"Η κίνηση των πολιτών είναι ένα τρένο που χωράει πολλούς και μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στο δήμο, αλλά και στην χώρα αρκεί να αλλάξουμε και εμείς οι ίδιοι πρώτα" δηλώνει το μέλος της κίνησης, Χρήστος Παναγής.
http://stokokkino.gr/article/5316/Koini-politiki-suneidisi-kai-drasi-apo-tous-katoikous-Oropou-kai-Poludendriou
ΝΑΟΥΣΑ
Τα πάνω κάτω έχουν έρθει τα τελευταία 24ωρα στη Νάουσα εξαιτίας της παραίτησης του αντιδημάρχου κ. Θωμά Βραντσή, μα αφορμή ένα άρθρο του γιου του σε εφημερίδα. Ο πρώην αντιδήμαρχος, δέχθηκε σκληρή κριτική από συναδέλφους του για το γεγονός ότι ένας νέος άνθρωπος με δυνατό λόγο, που έτυχε να είναι ο γιος του, μίλησε με ειλικρίνεια για όσα δεν του αρέσουν στον τόπο του.
«Ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να βάλω φίμωτρο στις σκέψεις και τους προβληματισμούς των γύρω μου, ειδικά όταν πρόκειται για νέους ανθρώπους. Έχω μάθει ότι η κριτική, ειδικά όταν προέρχεται από κοντινούς ανθρώπους, είναι πάντα καλοπροαίρετη και εποικοδομητική. Στο σύστημα αξιών μου προτεραιότητα κατέχει η οικογένεια και έπονται οι εργασιακές σχέσεις, πόσο μάλλον οι πολιτικές.
Είμαι περήφανος που τα μέλη της οικογένειας μου είναι ενεργά μέλη της τοπικής κοινωνίας, δραστήρια καιέχουν το σθένος να εκφράζουν δημόσιο λόγο και δημόσια κριτική των κοινών και μόνο, καθώς ουδέποτε ασχολήθηκε κανείς με προσωπικά ζητήματα τρίτων, στα πλαίσια του γνωστού κουτσομπολιού.
Εφόσον αυτή η στάση την οποία πάντα επικροτούσα και καλλιέργησα, αποτελεί τροχοπέδη στην ομαλή συνεργασία και δημιουργεί δυσαρέσκειες, το αποδέχομαι και αποχωρώ» δήλωσε ο πρώην αντιδήμαρχος πολιτισμού, αθλητισμού, τουρισμού και παιδείας κ. Βράντσης.
Ακολουθεί το άρθρο του γιου του, Νίκου:
Ξέρετε τι μεγάλο δυστύχημα είναι να μη σου αρέσει η πόλη που αγαπάς; Δυστυχώς εμένα μου συνέβη. Έχει πάψει να μου αρέσει αυτή η πόλη.
Δεν μου αρέσει γιατί όταν πηγαίνω στη βιβλιοθήκη της είμαι μονάχος.
Δεν μου αρέσει γιατί βλέπω αποτσίγαρα στους δρόμους πεταμένα, βλέπω τα εκπληκτικά φυσικά της τοπία βεβηλωμένα, βρώμικα.
Δεν μου αρέσει γιατί όποιον δημιουργικό άνθρωπο έχω συναντήσει, μοιάζει απαρηγόρητος, περιθωριοποιημένος και μόνος, βασανισμένος από τους κανίβαλους που πίνουν, δίχως να εκτιμούν, την φαιά του ουσία.
Δεν μου αρέσει γιατί βλέπω ανθρώπους υποταγμένους στα συντηρητικά βλέμματα , μιας συντηρητικής κοινωνίας. Ανθρώπους που κυνηγούν τα λάθος πράγματα, για να κερδίσουν την εκτίμηση λάθος ανθρώπων.
Δεν μου αρέσει γιατί οι πολιτικοί μας πατριάρχες, ζήτησαν ψήφο για την αξιοπρέπεια ενός τίτλου ή μιας θέσης. Aν ξεγυμνώσεις όμως τους ανθρώπους αυτούς απ’ όλα τούτα τα αξιώματα, θα δεις ότι πολύ λίγοι θα έχουν εκείνη την ποιότητα της αξιοπρέπειας που δίνει η ελευθερία του να μην είσαι τίποτα.
Δεν μου αρέσει γιατί ο πολίτης της συνδέει την πολιτική με τους πολιτικούς.
Δεν μου αρέσει γιατί δεν βλέπω ανθρώπους να ονειρεύονται.
Και όσοι το έκαναν, έχασαν τη σπιρτάδα από τα μάτια τους, γιατί προτίμησαν τη σιωπή από τη μοναξιά.
Δεν μου αρέσει η θλίψη, η μιζέρια που αποπνέει αυτή η πόλη.
Eσύ, αλήθεια, δεν ταυτίζεσαι μαζί μου;
Ίσως είσαι απλά από αυτούς που έπαψαν να μάχονται. Εκείνους τους συμβιβασμένους που από καιρό γνωρίζουν τη θλιβερή κατάσταση μα αρνούνται να τη παραδεχτούν, γιατί δεν έχουν επιλογή. Νομίζοντας πως είναι φυλακισμένοι σε μια κόλαση που είναι αδύνατον να αλλάξει, προσπαθούν να σκαρφιστούν τρόπους για να αποσπάσουν την προσοχή τους. Αντί να παλέψουν για να αλλάξουν την πόλη αυτή, μεμψιμοιρούν ή απλά μεθούν και ταξιδεύουν σε απραγματοποίητους πόθους και απωθημένα θέλω. Ίσως έπαψες να νοιάζεσαι.
Ίσως είσαι από εκείνους τους δειλούς που αρνούνται να αγκαλιάσουν το νέο, γιατί φοβούνται την κοινωνική κατακραυγή. Γιατί ξέρουν πως ως κομμάτι του παλιού, ίσως δυσκολευθούν να βρουν μια θέση στο καινούριο όταν και αν αυτό εδραιωθεί. Ακόμα και η θέση του μεμψίμοιρου στην πόλη τούτη είναι μια θέση. Μια θέση, θα έλεγα, που έχει και μια αίγλη, διότι δίνει την εντύπωση πως ο αρνητισμός κρύβει και μια αντιπρόταση, η οποία όμως στην ουσία δεν υπάρχει. Στην πραγματικότητα η θέση σου είναι μια θέση δειλίας. Η δειλία της απάθειας. Διότι αν πάψει να υπάρχει αυτό για το οποίο παραπονιέσαι, θα χάσεις την ταυτότητά σου, θα χάσεις αυτό που σου δίνει νόημα.
Εκτός αν είσαι από κείνους που γνωρίζουν το κενό τους, μα δε ξέρουν πώς να το γεμίσουν. Σε σένα χρειάζεται ένας στόχος, και μια πελώρια προσπάθεια ώστε να σε κάνουμε να πιστέψεις στον εαυτό σου, να πιστέψεις πως είσαι ικανός να αλλάξεις, έστω λίγο, τα πράγματα. Αρκεί να προσπαθήσεις.
Ίσως είσαι από αυτούς που συνεχίζουν μονάχοι, μια μάχη σιωπηλή. Μα η μάχη που δίνεις είναι για να διατηρήσεις το όνειρό σου, τον πόθο σου και τη σπιρτάδα στο δικό σου βλέμμα. Έπαψες να μάχεσαι για μια αλλαγή συλλογική. Μετά από κάθε προσπάθεια συνάντησες την αδιαφορία, την προδοσία. Και πληγώθηκες. Οπισθοχώρησες στο προσωπικό, ιδιωτικό σου χώρο, για να τον σώσεις από τη φθορά. Εσύ σίγουρα τώρα που με διαβάζεις στον ζεστό, μοναχικό και ασφαλή σου χώρο, νιώθεις μια φλόγα που ανάβει τα σωθικά σου, κατανοώντας πως υπάρχουν και άλλοι σαν εσένα, και αναζητάς τώρα τρόπο να τους συναντήσεις για να σκαρφιστείτε μαζί τα παιχνιδίσματα που θα μπορούσαν να απελευθερώσουν την οργισμένη δημιουργία που συσσωρεύατε στην σιωπή της ιδιώτευσης.
Η μικρή εσωστρεφής μας πόλη είναι μια πόλη σκληρή. Πολύ σκληρή. Μια πόλη αυτάρεσκη και αλαζονική, που εγκλωβισμένη στον μικρόκοσμό της, νομίζει πως είναι ξεχωριστή. Δυστυχώς κάνει λάθος. Για να γίνει μια πόλη ξεχωριστή πρέπει να παλέψει. Και πάει καιρός που η πόλη αυτή έχει παρατήσει τα όπλα. Πάει καιρός που η πόλη αυτή έχει παραδοθεί, διολισθαίνοντας σε μονοπάτια που πολύ εύγλωττα απεικόνισε ο Λάνθιμος στον Κυνόδοντά του.
Ζητούνται, λοιπόν επικίνδυνοι άνθρωποι, να ταράξουν τη σιωπή. Ζητούνται άνθρωποι να βάλουν ένα μεγάλο στοίχημα. Να δώσουν μια μάχη ενάντια σε συντηρητικούς «ηγέτες» και συντηρητικούς πολίτες. Ενάντια σε μια βαθιά θεμελιωμένη λογική.
Επικίνδυνοι, ανικανοποίητοι με την υπάρχουσα σήψη και παρακμή, ονειροπόλοι, θρασύτατοι και αλλόφρονες, των οποίων η ψυχή και η σκέψη βράζει. Αυτούς έχει ανάγκη η πόλη.
Αυτοί πρέπει να δώσουν το παρόν. Απ’ τους υπόλοιπους ζητώ απλά να μην σταθούν εμπόδιο.
Αντιδήμαρχος στη Νάουσα παραιτήθηκε εξαιτίας άρθρου του γιου του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου