ΤΟ SUCCESS STORY του Σταύρου
ΚΑΙ ΤΟ STUPIDITY STORY των αρχών
Πριν από ένα χρόνο και κάτι, ο
συμπολίτης Σταύρος Φώσκολος, παράτησε την δουλειά του ως ιδιωτικός υπάλληλος
και έχοντας την σπουδαία τύχη να έχει λίγη
καλλιεργήσιμη γη , έσπειρε πατάτες*. Δούλεψε την γη του και σύντομα είχε
τα πρώτα αποτελέσματα βγάζοντας ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Αυτές τι μέρες,
κοντά στα Χριστούγεννα, βγαίνει η νέα σοδειά (Video). Ο Σταύρος έχει αποφασίσει να γίνει πλέον
αγρότης, έχοντας και την αγάπη για την γη
και την διάθεση να δουλέψει.
Δικαιώθηκε και δεν μετάνιωσε ούτε στιγμή για την επιλογή του.
Ο Κλαούντιο από την πλευρά του, νεοφερμένος
Ιταλός στο νησί μας, αποφάσισε να καλλιεργήσει ένα μικρό
κομμάτι γης, που του παραχώρησε φίλη, με
έναν νέο πρωτότυπο τρόπο, όπως εξηγεί ο
ίδιος στο Video που ακολουθεί
και ήδη έχει τα πρώτα ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Τα παραδείγματα,
που είναι πολύ περισσότερα των αναφερομένων, αναμφίβολα μας οδηγούν σε success story.
Από την άλλη πλευρά η συνεχώς
ογκούμενη εγκατάλειψη της Αίγινας από το πολιτικό-δημοτικό σύστημα εξουσίας εν
όψει και της επικείμενης εκλογικής δραπέτευσης του, δείχνει το ακριβώς
αντίθετο. Αντί να οργανώσει και να προωθήσει τέτοιες διαδικασίες είναι μονίμως απών. Εδώ βρήκε χώρο και ίδρυσε
κοινωνικό λαχανόκηπο ο Δήμος Αμαρουσίου, στην Αίγινα δεν είδαν και δεν άκουσαν
τίποτα; Μακριά από εμάς τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα κοινωνικά φαρμακεία, το
κίνημα χωρίς μεσάζοντες, ούτε κάν μια λαϊκή αγορά. Οι αγρότες του νησιού, εκθέτουν
τα προϊόντα τους δίπλα στους κάδους σκουπιδιών της Παναγίτσας, διότι αυτός ο χώρος
τους αναλογεί, σύμφωνα με την αντίληψη των αρχών του τόπου. Χωρίς καμία
αμφιβολία οι δημοτικές αρχές και δυνάμεις του τόπου μας, ζουν το δικό τους stupidity story.
*Παράρτημα
Είναι πασίγνωστο πως η πατάτα συνδέεται άμεσα με τον Καποδίστρια. Στις 26 Ιανουαρίου
είναι η τοπική γιορτή της Αίγινας, προς ανάμνηση της ορκωμοσίας του ως Κυβερνήτη
της Ελλάδας. Το κύριο βάρος σε τέτοιους εορτασμούς, πέφτει στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό
του Καποδίστρια, στην οργάνωση του νέου κράτους
κλπ. Όμως σύμφωνα με τα ιστορικά αναμφισβήτητα στοιχεία, η «πατάτα» δεν αποτελούσε εμπόδιο στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του Καποδίστρια.
Κάθε άλλο μάλιστα. Θεωρούσε και σωστά, πως για να έχει προσανατολισμό ένας λαός
πρέπει να είναι ζωντανός. Ο λαός λοιπόν, οι Αιγινήτες και οι προσφυγές, σαν έφτασε
στο νησί ο κυβερνήτης, ήταν κάτι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Έτσι έριξε αμέσως
βάρος στην ανάπτυξη και ανασυγκρότηση της γεωργικής παράγωγης και του πρωτογενούς
τομέα.
Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός όμως των σημερινών καποδιστριόπληκτων καποδιστριοκάπηλων, αποτελεί εμπόδιο στην «πατάτα» .
Απόδειξη είναι η από-γεωργοποίηση του νησιού. Ας δούμε όμως κάποια ιστορικά στοιχειά,
που επιμελώς αποσιωπούνται, ενώ προβάλλεται ασύστολα ένας άνευρος μεγαλοϊδεατισμός,
στα πλαίσια ενός επαναλαμβανόμενου ανουσίου ετήσιου μνημοσύνου
Ιστορικά τινά στοιχεία
«Στις
24-1-1828, μόλις 16 μέρες από την άφιξή του στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας γράφει
από την Αίγινα στον αδελφό του Βιάρο στην Κερκυρα και του ζητάει να στείλει από την
Κέρκυρα ή τη Ζάκυνθο «μια καλή ποσότητα γεωμήλων» για να σπείρει τα χωράφια που
ήδη ετοίμαζε, ενώ ταυτόχρονα περίμενε και άλλο φορτίο που είχε παραγγείλει από
το Λίβερπουλ. Επειδή η παραγγελθείσα ποσότητα από
Λίβερπουλ αργούσε να φτάσει, η καλλιέργεια ξεκίνησε στην περιοχή της Αίγινας με
πατάτες από την Κέρκυρα και τη Σύρο. Την πρώτη εβδομάδα των εργασιών, μεταξύ 23
και 29 Ιανουαρίου 1828, απασχολήθηκαν στη φύτευση 500-600 εργάτες και την
αμέσως επόμενη εβδομάδα απασχολούνταν 1200 έως 1500 εργάτες. Η «Γενική
Εφημερίδα της Ελλάδος», την 15-2-1828 γράφει ότι αυξάνει η φύτευση πατάτας η
οποία «ήνοιξεν εις τους πτωχούς βέβαιον και φιλάνθρωπον καταφύγιον της
αθλιότητος και της δυστυχίας των».
Τα πρώτα φυτά πατάτας φύτρωσαν αρχές Μαΐου στην Αίγινα
και στον Πόρο και με χαρά ο Καποδίστριας (που παρακολουθούσε στενά το όλο
εγχείρημα) το ανακοίνωσε στον Στήβενσον».
Ένα δείγμα της «αθλιοτητας και δυστυχιας των πτωχων» αναφέρεται
στην περιγραφή της άφιξης του Καποδίστρια στο νησί.
«Η υποδοχή στην Αίγινα ήταν θριαμβευτική. Εκεί ήταν
μάλιστα συγκεντρωμένος ο μεγαλύτερος αριθμός προσφύγων, χηρών, ορφανών και
αναπήρων του Αγώνα.
Γράφει ο Γ. Τερτσέτης στα “Απόλογα για τον Καποδίστρια”, αποδίδοντας με το κείμενό του την αφήγηση του ίδιου του Κυβερνήτη:
Γράφει ο Γ. Τερτσέτης στα “Απόλογα για τον Καποδίστρια”, αποδίδοντας με το κείμενό του την αφήγηση του ίδιου του Κυβερνήτη:
“…είδα πολλά εις την ζωήν μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφθασα εδώ εις την
Αίγιναν, δεν είδα τι παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδεί.
… Ζήτω ο
Κυβερνήτης, ο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας, εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες,
άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά γδυτά κατεβασμένα από τες σπηλιές. Δεν ήτο το συναπάντημά μου φωνή
χαράς, αλλά θρήνος. (…) Μαυροφορεμένες,
γέροντες μου ζητούσαν να αναστήσω τους αποθαμένους τους, μανάδες μου έδειχναν
εις το βυζί τα παιδιά τους και μου έλεγαν να τα ζήσω, και ότι δεν τους απέμεναν
παρά εκείνα και εγώ…”»
Ο Κασομούλης, που ήταν παρών στην υποδοχή, είδε μια
λεπτομέρεια που δεν την αντιλήφθηκε ο Καποδίστριας: «Ενύκτωσε, και η νυξ της
11ης Ιανουαρίου απέρασεν με ευφροσύνη όλου του λαού και μελαγχολίαν μόνον μερικών προκρίτων αριστοκρατών».
Έφυγε
για Ναύπλιο ο Καποδίστριας, δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας και στην Αίγινα οι «πρόκριτοι αριστοκράτες» ανέλαβαν
την τοπική πια διοίκηση, ρημάζοντας το νησί και έπαψαν έτσι να είναι μελαγχολικοί. Σαφώς η εποχή
της άφιξης του κυβερνήτη δεν είναι ίδια με τη σημερινή. Έχουν όμως κοινά και παράλληλα
στοιχεία. Το καλύτερο λοιπόν μνημόσυνο, ας γίνουν και τα συνήθη τυπολατρικά να παρελάσουν
οι σύγχρονοι πρόκριτοι, είναι μια συνέχεια
του έργου του και μια προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του νησιού, της αγροτικής
παραγωγής και της κτηνοτροφίας..
Ίσως,
πέραν της ιστορικής έρευνας, να μη έχει ουσιαστική πολιτική και κοινωνική σημασία που πρωτο-φυτεύτηκαν
οι πατάτες, εδώ ή αλλού, να μη έχει πρακτική σημασία που πρωτοπήγε ο Καποδίστριας
εδώ στην Αίγινα ή αλλού, αλλά το τι έκανε και τι οραματιζόταν για τον ελληνικό λαό
και τους Αιγινήτες.
Οι τοπικές αρχές, οι συλλογικότητες και οι πολίτες έχουμε μια μεγάλη
ευκαιρία. Το 2014 ανακηρύχθηκε
ως Διεθνές Έτος Οικογενειακής Γεωργίας. Αντιγράφουμε:
Διεθνές Έτος
Οικογενειακής Γεωργίας το 2014
Ανακοινώθηκε από την
66η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ότι, υπό την αιγίδα του
Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO), το έτος 2014 ανακηρύχθηκε ως
Διεθνές Έτος Οικογενειακής Γεωργίας.
Στόχος είναι η
αναβάθμιση του προφίλ της οικογενειακής γεωργίας, με την παγκόσμια προβολή της
συμβολής της στη μείωση της πείνας και της φτώχειας, στην επισιτιστική
ασφάλεια, στη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης, αλλά παράλληλα και στην
προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας.
Μπορούμε να κάνουμε κάτι εδώ στον τοπο μας; Αυτός είναι πατριωτισμός και όχι παριστάνοντας τις χαροκαμένες χήρες του Καποδίστρια. Μας έχουν σιχαθεί μέχρι και τα κόλλυβα
Έρευνα-Επιμέλεια-Σχολιασμός-Ρεπορτάζ
Απόστολος Κασελούρης
Νικήτας Παπαϊωάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου