ΑΙΓΙΝΑ : ΒΡΑΔΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, 

ΜΕ ΑΡΚΕΤΗ ΔΟΣΗ ΕΘΝΟ-ΜΟΝΟΜΑΝΙΑΣ

Η ταινία του Πάνου Γλυκοφρύδη «Με τη λάμψη στα μάτια» (1) , προβλήθηκε χθες Τρίτη, στο κτήμα Κολάτου  με μεγάλη συμμετοχή  κοινού, ενώ σήμερα προβάλλεται η ταινία το Μπλόκο.  Στην υποτιθέμενη συζήτηση που ακολούθησε την προβολή, ουσιαστικά μονόλογοι δια μικροφώνου του οικοδεσπότη, οι εμμονές του κ. Κολάτου, στην προκειμένη η φυλετική του εμμονή με τους Γερμανούς και τους Τούρκους,  ακυρώνουν  εν τω άμα την όποια ικανοποίηση, χαρά η και προβληματισμό έχει δημιουργηθεί στους θεατές, ακυρώνουν την ιδία την ταινία ως πολιτιστικό και καλλιτεχνικό δημιούργημα. Είναι πολύ σημαντική η προσφορά του κ. Κολάτου στην Αίγινα και στον  Ελληνικό Κινηματογράφο, με τις βραδιές που διοργανώνει όλο τον Αύγουστο στο κτήμα του, με ελεύθερη είσοδο για το φιλοθεάμον κοινό. Είναι κρίμα όμως που δεν μπορεί να διαχειριστεί και να υποστηρίξει το τόσο σημαντικό εγχείρημα-προσφορά του και το μετατρέπει σε ένα πεδίο λαϊκίστικου πολιτικού προβληματισμού με έντονα χαρακτηριστικά εθνο-μονομανίας, για να μη πούμε τίποτα χειρότερο.

Στην   περίπτωση της ταινίας του Γλυκοφρύδη για παράδειγμα, ενώ ο Γερμανός αξιωματικός δήλωνε πως θα εκτελέσει σε αντίποινα του θανάτου ενός Γερμανού στρατιώτη,  30 έλληνες στο όνομα του εθνικοσοσιαλισμού, όπως του επισήμανε και σωστά ένας θεατής - δεν επικαλέστηκε τον γερμανικό λαό ο αξιωματικός αλλά το ναζιστικό καθεστώς -  ο κ. Κολάτος επέμενε εμμέσως, μη κατανοώντας την διαφορά, για Γερμανικά εγκλήματα,  Μίλησε για γενοκτονίες των Γερμανών και των Τούρκων (οι Τούρκοι κολάνε πάντα ανεξαρτήτως του θέματος της ταινίας στον προβληματισμό του, βρέξει - χιονίσει), πως έτσι ήταν πάντα  αυτοί οι λαοί και να κάνουμε σαμποτάζ στα  γερμανικά προϊόντα και να παίρνουμε ελληνικά προϊόντα (των γνωστών πατριωτικών εταιρειών με ανασφάλιστη εργασία, των γνωστών πατριωτικών εταιρειών μαύρης και πολλάκις απλήρωτης εργασίας, των γνωστών λ’η’στων Λαγκάρντ κλπ). Στη χειρότερη περίπτωση, αν αυτό είχε μια κάποια ουσία πριν δυο τρία χρόνια, σήμερα είναι τουλάχιστον αφελής ως στόχος. Πρότεινε δε στην θέση των γερμανικών να αγοράζουμε Ιταλικά.

Κατά την κατοχή δηλαδή δεν έγιναν εγκλήματα των Ιταλών στην Ελλάδα ή ο Ιταλικός φασισμός δεν κατάσφαξε τους Αιθίοπες κλπ;  Σωστά όμως δεν τα βάζει με τους Ιταλούς γιατί τα εγκλήματα ήταν του Ιταλικού φασισμού και όχι του Ιταλικού λαού.

Γιατί δεν παραδέχεται το ίδιο για τους Γερμανούς, πως δηλαδή ήταν εγκλήματα του ναζισμού που είχε εν τω μεταξύ ασπαστεί τον ιταλικό φασισμό και δεν ήταν εγκλήματα του γερμανικού λαού, μόνο ο ίδιος ο κ. Κολάτος μπορεί να το εξηγήσει.

Ο ναζισμός ήταν δολοφονικός για τους ιδίους του γερμανούς, 20.000.000 Γερμανοί έχασαν τη ζωή τους, και πρέπει να είναι κανείς τελείως ανιστόρητος να τον ταυτίζει με ένα λαό.  

Εκείνο που προσφέρει λοιπόν - προφανέστατα άθελα του - ο κ. Κολάτος είναι ένα άλλοθι στους ντόπιους εξουσιαστές, σε ένα διεφθαρμένο, ανίκανο και υποταγμένο πολιτικό σύστημα, που σε μια ολομέτωπη επίθεση των τραπεζιτών κατά του ελληνικού λαού, ρίχνει το βάρος και το ανάθεμα στο γερμανικό λαό.

(Είναι διαφορετικό πράγμα  να μιλάμε  για τον λαό και άλλο για την  σημερινή Γερμανική κυβέρνηση, που  παίζει δυστυχώς αρνητικό ρόλο μέσα στα πλαίσια της ΕΕ εμποδίζοντας την Ευρώπη των λαών να ολοκληρωθεί και υποστηρίζοντας την Ευρώπη των τραπεζιτών).

Η λογική συνέχεια και συνέπεια λοιπόν όλων αυτών είναι να εκστρατεύσουμε κατά της ….Γερμανίας.

Να υπενθυμίσουμε πως ένας τρόπος να εδραιώσει την εξουσία του ο ναζισμός, ήταν να καταστήσει υπεύθυνους τους Εβραίους για τα δεινά του γερμανικού λαού, την ιδία ώρα που οι κρατικοί, παρακρατικοί και οικονομικοί μηχανισμοί του ναζισμού λεηλατούσαν για ατομικό όφελος τις περιούσιες των εβραίων.

Κάτι αντίστοιχο προτείνουμε και σήμερα;

Να επιτεθούμε στους Γερμανούς, στοιχισμένοι πίσω από μια υποταγμένη Ελληνική κυβέρνηση που μας προβάλλει λαούς ως εχθρούς, για να μπορούν ανενόχλητοι οι ληστοσυμμορίτες  ντόπιοι και ξένοι  να λυμαίνονται τον μόχθο, να αφαιρούν τα όνειρα και την ελπίδα, από ένα ολόκληρο λαό;

Δηλαδή έχουμε μνήμη ψαριού και κρίση πουλερικών;

Νικήτας Παπαϊωάννου

(1) Η ταινία «Με τη λάμψη στα μάτια» (1966)  έχει καταγραφεί στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου ως η εμβληματική ταινία για την παθητική αντίσταση του ελληνικού λαού στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής. Το φιλμ βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (βραβεία σεναρίου, μουσικής, Α' ανδρικού ρόλου- Γιώργος Φούντας), απέσπασε το Α' Κρατικό Βραβείο του Υπουργείου Βιομηχανίας και αργότερα προβλήθηκε, ως ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά κινηματογραφικά έργα» στο πλαίσιο δυο μεγάλων ανα­δρομικών εκδηλώσεων που οργάνωσαν το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (1993) και το Κέντρο «Ζωρζ Πομπιντού» στο Παρίσι (1995). 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ – TO BHMA -15-3-2010