ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ

   Αν κάποιος με ρώταγε τι μου έχει κάνει μεγαλύτερη εντύπωση σε όσα έχουν  συμβεί τις τελευταίες ημέρες με το θέμα της Χρυσής Αυγής , νομίζω ότι αναμφίβολα ήταν η ατάκα  «Μην τους πιστεύετε» που εκστόμισε ο Νίκος Παππάς την ώρα της σύλληψης του. Την έβγαλε σαν κραυγή απόγνωσης που έδειχνε καθαρά την απελπισία του. Δεν τον ενδιέφερε   αν θα πάει φυλακή, δεν τον ενδιάφερε τίποτα άλλο. “Μην τους  πιστεύετε”.

   Ο υπαρχηγός της οργάνωσης σαν υπεύθυνος προπαγάνδας ξέρει πολύ καλά ότι το παιγνίδι θα κριθεί ακριβώς εκεί. Το κράτος πιθανότατα θα τους κατηγορήσει για πολλά , όμως το σημαντικό είναι να μην τα πιστέψουμε. Οτι και αν ακούσουμε. Ακόμη και εάν ο εισαγγελέας τους κατηγορήσει για τα πιό επαίσχυντα αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου, για τα οποία άλλοι θα πέρναγαν το υπόλοιπο της ζωής τους στην φυλακή, εμείς δεν πρέπει να το πιστέψουμε. Κι αν όντως αυτά αποδειχθούν και  καταδικαστούν , τότε δεν πρέπει να τους πιστέψουμε; Τότε πρέπει να πιστέψουμε ότι είναι μια πολιτική δίωξη. Τι και αν τα αδικήματα είναι ποινικά; Μαστρωπία, μπραβιλίκι, προστασία, εμπόριο όπλων, ναρκωτικών, όλα αυτά μοιάζουν σε κανένα για πολιτική δίωξη;

  Είναι σίγουρο ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο , όπου εάν προβάλλουμε τον ένα παράγοντα χάνουμε τους άλλους. Πρώτο και σίγουρο συμπέρασμα είναι ότι οι 411.000 ψηφοφόροι της δεν μπορεί να είναι εγκληματίες. Είναι ανιστόρητο, ανόητο και άδικο να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο. Το μικρό ναζιστικό κόμμα που κατέβαινε στις εκλογές και έπαιρνε το 0,1 % , υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια στο πολιτικό σκηνικό. Τι ήταν όμως αυτό που το εκτόξευσε στο δημοσκοπικό έστω 15% :

  Πρώτος και κυριότερος παράγοντας κατά την γνώμη μας η εκτεταμένη ανομία που υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Ουδείς σέβεται κανένα νόμο και ουδείς τιμωρείται για την ασέβεια του. Η θεωρία του εύκολου και άκοπου κέρδους που πρωταγωνιστεί εδώ και πολύ καιρό δημιούργησε πολίτες που η μόνη τους έγνοια ήταν η καλοπέραση και έτσι όταν αυτό τελείωσε μετράπηκε εύκολα σε απογοήτευση και ανασφάλεια. Τα κενά του κράτους και η συμπεριφορά των πολιτικών  αποτελούν σίγουρα έναν ακόμη βασικό παράγοντα του προβλήματος. Οι  κοκορομαχίες του παλαιού και του νέου δικομματισμού  με την βοήθεια των μικροτέρων κομμάτων όπως οι Ανεξάρτητοι Ελληνες-  με τιμητικές εξαιρέσεις το ΚΚΕ και την ΔΗΜΑΡ - όπου οι εκπρόσωποι τους που παρεμβαίνουν στον δημόσιο διάλογο το κάνουν με γηπεδικούς όρους  δημιουργούν στους πολίτες απέχθεια και οργή. Αντί να ασχολούνται με τα προβλήματα των πολιτών δείχνουν να ενδιαφέρονται μόνο για την καρέκλα και τίποτα άλλο, Η οργή αυτή στους απλούς πολίτες μετατρέπεται σε βία  κάτω απο τις κατάλληλες συνθήκες. Είτε αυτοπρόσωπη για όσους έχουν  τα φυσικά προσόντα  γι αυτό, είτε μέσω αντιπροσώπου και εύκολα καταλαβαίνετε ποιός είναι αυτός που αναλαμβάνει αυτό τον ρόλο.  

  Η λαθρομετανάστευση είναι ένας ακόμα παράγοντας. Οχι βεβαίως γιατί χιλιάδες φτωχοί άνθρωποι σπρωγμένοι απο την πείνα  και τους πολέμους που οι Δυτικοί επιβάλλουν, καταφτάνουν στην Ελλάδα, αλλά γιατί οι Ελληνες πολιτικοί υπογράφουν ελαφρά όχι τη καρδία αλλά την βλακεία, συμβάσεις τύπου Δουβλίνο 2 κλπ. Εδώ βεβαίως αξίζει να συνυπολογίσουμε ότι στους διάφορους πολέμους που στήνονται όπως Αφγανιστάν, Ιράν κλπ. μετέχουμε ενεργά στηρίζοντας τους, άρα και οι συνέπειες τους μας αγγίζουν άμεσα. 

   Η ανοχή της κυβέρνησης είναι ένας πρόσθετος λόγος που όμως και αυτή εδράζεται στην ανομία. Οταν δεν τιμωρείται κανείς κανείς για πολύ σοβαρότερα αδικήματα τους χρυσαυγίτες που πυροβολάνε στις κηδείες των χουντικών θα κυνηγάμε τώρα; Η οικονομική εξαθλίωση των αστυνομικών και του στρατού παίζει και αυτή τον ρόλο της. Εδώ ολόκληρος πρόεδρος (τον Πολύδωρα εννοώ) τους κάνει τα γλυκά μάτια , ο αστυνομικός των 800 ευρώ και αν, θα το παίξει Κάλλαχαν; Οταν εφοπλιστές στήνουν σωματεία στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Κερατσίνι για να απομακρύνουν το ΠΑΜΕ ποιός αστυνομικός τολμάει να τα βάλει μαζί τους; Πριν λίγους μήνες το κόμμα κάλεσε στην Αθήνα δύο πολύ γνωστούς ναζιστές, Γερμανούς στην καταγωγή, τους οποίους περιέφερε στην Βουλή σαν ήταν επισκέπτες του κατηχητικού και ουδείς τους ενόχλησε. Φαντάζεστε λοιπόν πως τους βλέπουν οι απλοί αστυνομικοί;

  Το μνημόνιο ήρθε να προστεθεί σε όλα αυτά. Πονηρώς σκεπτόμενη η Χρυσή Αυγή τοποθέτήθηκε στον αντιμνημονιακό χώρο λες και είναι κόμμα που πιστεύει στην λαϊκή κυριαρχία και τον σοσιαλισμό. Καπιταλιστικό κόμμα  και μάλιστα της χειρότερης μορφής του, η Χ.Α. πατώντας στην ανασφάλεια, στην εκτεταμένη ανομία,στην λαθρομετανάστευση, στον δρόμο που άνοιξε ο ΛΑΟΣ, κατάφερε να πείσει ένα αριθμό πολιτών ότι είναι ένα αντισυστημικό κόμμα  που μόλις  έρθει στα πράγματα , θα πλακώσει στα χαστούκια τους υπαίτιους , τιμωρώντας τους για όσα έκαναν. Μια εύληπτη προπαγάνδα χωρίς πολιτικό περιεχόμενο για τον ανασφαλή, απογοητευμένο, άνεργο, απολυμένο και απελπισμένο μέσο πολίτη.  

  Ομως οι πολίτες επάνω στην απελπισία τους, ξέχασαν να ρωτήσουν το βασικό. Οταν θα τελειώσουν τα χαστούκια στους πολιτικούς ποιός παίρνει σειρά για τα επόμενα; Γιατί απο ότι φαίνεται μάλλον δεν θα έχουν τελειωμό. Οποιος σηκώνει το κεφάλι του έστω και για να κοιτάξει ψηλά, κινδυνεύει να το χάσει. Η πολιτική της οργάνωσης στο θέμα αυτό είναι πολύ σαφής.Οποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον . Και πρώτη φορά  ίσως στα χρονικά της χώρας , τα πράγματα  ξεκαθαρίζονται πλήρως. Το πρώην μέλος της οργάνωσης δηλώνει ότι όσο εύκολο είναι να μπείς στην οργάνωση τόσο δύσκολο είναι να βγείς. Και επειδή δεν μιλάμε πλέον σε θεωρητικό επίπεδο κινδυνεύει η ζωή όσων τους υποστηρίζουν και σε κάποια στιγμή αντιλαμβάνονται που έχουν μπλέξει.

  Η οργάνωση έδειξε το πρόσωπο της και ουδείς πλέον μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε. Ακόμα και η συμπεριφορά τους στον ανακριτή όπου δεν δίστασαν να πουλήσουν πρόσωπα, ιδέες και σύμβολα για να την σκαπουλάρουν δείχνει το ποιόν των ανθρώπων. Οι πολίτες πρέπει πλέον να αναλογιστούν τις ευθύνες τους. Το πολιτικό φάσμα διαθέτει σχηματισμούς που εκπροσωπούν τις περισσότερες τάσεις που υπάρχουν στην κοινωνία. Εφόσον λοιπόν έχουν στο κεφάλι τους μια κοινωνία που ονειρεύονται , ας προσπαθήσουν να την ταιριάξουν κάπου που δεν θα κινδυνεύουμε όλοι. Πιστέψτε το λοιπόν, και να δείτε που θα γίνει.

                                                                  Απόστολος Κασελούρης.