Η Χιλιοτσαλακωμένη Σχέση Δημοτικής

 Αρχής και Αιγινήτη Πολίτη

Ένα κείμενο της Τόνιας Ζαραβέλα, σε αναδημοσίευση από το Aegina Light. Παρά τις επιμέρους επιφυλάξεις μας για τον ρόλο των προσώπων που αναφέρονται, κρατάμε την κραυγή της "Δήμαρχε για ποιο μέλλον μιλάμε" και τον τίτλο μας "Η χιλιοτσαλακωμένη σχέση δημοτικής αρχής και πολίτη". Ένα κείμενο που δεν αναμασά τα καθιερωμένα, δεν αναπαράγει τις ανέξοδες παραταξιακές συγκρούσεις, αλλά καταθέτει την δική της αλήθεια και την ψυχή της μαζί. Αυτό δηλαδή που μας λείπει, η κατάθεση της αλήθειας μας. Τα άλλα θα τα βρούμε μέσα από την σύνθεση της αλήθειας του καθένα μας. Προϋπόθεση να ξεμπερδεύουμε με το ψέμα και σε αυτό συμβάλει το κείμενο της Τόνιας. 

* Η επιλογή  σκίτσου του Στάθη δική μας, με μια ευχή: Καλο ταξίδι κ. Δήμαρχε, μη σας κρατάμε.

Νικήτας Παπαϊωάννου

Δήμαρχε για πoιo παρόν και για ποιο μέλλον μιλάμε;

Είχα πειστεί πως, ό,τι κι αν συνέβαινε εδώ τριγύρω, ήταν αποκύημα κάποιας σαλεμένης, νοσηρής φαντασίας. Άκουγα φωνές, έβλεπα στοιχειά, γινόμουν μάρτυρας κολαστηρίων. Άνθρωποι και δαιμόνοι –έλεγα- μού παίζουν άδικο, ντροπιαστικό παιχνίδι. Όχι μόνο σε μένα προσωπικά. Σε μια, δυο, τρεις, και παραπάνω, ντουζίνες ανθρώπων. Θύματα όλοι μας, μιας καλοκουρδισμένης –για να μην αφήνει γδούπο και ηχώ- ησυχίας.  Αυτή ήταν που έκανε μια ολόκληρη ακολουθία γεγονότων προκλητικών, εξοργιστικών και αδιάφορων, να παρομοιάζονται με πλάνη. Άκουγες και ακούς, έβλεπες και βλέπεις, γνώριζες και γνωρίζεις, αισθανόσουν κι αισθάνεσαι, όμως η σιωπή, η τόσο αξιοθρήνητη, σε βάλτωνε και σε βαλτώνει περίπου στα ίδια κυβικά μέτρα, όπου η πλήρης άγνοια –αν είχε υγρή σάρκα και οστά- θα μπορούσε να καλύψει στο χώρο.  Εμπιστοσύνη, λοιπόν, ούτε στις αισθήσεις, ούτε στα αισθήματα. Κι αυτά ως βέλη κάθε κρησάρας λάθεψαν. Ποιος μπορεί να διακρίνει τα σφιχταγκαλιασμένα ψέμματα με τις ετοιμόρροπες αλήθειες της καθημερινότητας; Τώρα στεκάμενοι απολογητικά στο μέλλον, με τα όποια δεδομένα του παρόντος, πλάθουν, ή και πλάθουμε, το παραμύθι της παρακαταθήκης. Τα ενθύμια και τα προβλήματα μεταβιβάζονται από πρόσωπα σε πρόσωπα, από εποχές σε χρόνους. Το παρόν αποτυπώνεται, σα γκριμάτσα σε καθρέπτη, στο αντίστοιχο σημείο τού μέλλοντος.

Κι όλοι μιλούν για ένα μέλλον, κατά τα πρότυπα των υπαρχουσών καταστάσεων, όπου οι ίδιοι οι εκπρόσωποί του δεν έχουν καμιά απολύτως ανάμειξη. Μια-δυο οι –όχι πάντοτε φωτεινές- εξαιρέσεις. Αν ξάνουμε το μαλλί και τυλίξουμε το κουβάρι, που η ‘βούβα’ σαν αγριόγατα ξέσκισε, βρίσκουμε λογιών-λογιών μπερδεμένα σημεία. Ας το φέρουμε, καλή ώρα, στα δικά μας, τα τοπικά, με κάθε δικαίωμα που η σιωπή μάς παραχωρεί: να την ερμηνεύει ο κάθε ένας ποικιλοτρόπως. Μιλά και λέγει ο δήμαρχός μας:

«Το χρέος μας ως Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι να προβάλλουμε το παρόν στο μέλλον»

Με ποιο μέσο, κύριε δήμαρχε, την αναγνωρισμένη αποτυχία, όπως εκείνη ξεπηδά από τις φράσεις των πολιτών στα μαγαζιά, τους δρόμους και τις γωνιές της Αίγινας: «θα’ χει τα μούτρα να ξαναβάλει» ή «δε θα’ ρθουν για ψήφο; Μια μούτζα κι έξω απ’ την πόρτα» ή «τούτοι είναι για να’ ναι. Η χειρότερη διοίκηση που πέρασε ποτέ»; Με όπλο και στήριγμα την τραγική κατάσταση που έχουν περιέλθει οι δήμοι εδώ και πολύ καιρό, όπως εσείς ο ίδιος δε ξεχνάτε να τονίσετε σε λόγους και λογύδρια, με τις περικοπές και τις αποφάσεις της Κεντρικής Διοίκησης; Μια χρεοκοπημένη πολιτική «ετεροδιοίκησης» του παρόντος είναι αυτό που θέλετε να αποτυπώσετε στο μέλλον; Μια κατάσταση στην οποία μόνον ίχνη της δημαρχιακής σας ύπαρξης εντοπίζονται;

Αν ήταν η Αίγινα του σήμερα ένα πάζλ δέκα κομματιών, με διαφορετική βαρύτητα και ουσία το καθένα, απλώς σε αυτά τα τρία χρόνια της διοίκησής σας, δεν καταφέρατε να αποκαλύψετε κανένα μοτίβο ή μορφή. Στην αρχή δεν ενωνόταν το κομμάτι της προσπάθειας με εκείνο του αποτελέσματος, έπειτα το τετραγωνάκι της παρουσίας σας δίπλα στον πολίτη, της επικοινωνίας και της ενημέρωσής του απείχε πολύ από εκείνο όπου εσείς οι ίδιοι τοποθετήσατε το μπούσουλα της θητείας σας. Ο πολίτης κι εσείς, εκλογικά ενωμένοι με δεσμούς ψήφων, βρίσκεστε στο παρόν με εκ διαμέτρου αντίθετες σκοπιές. Και σα να μην ήταν μόνον αυτό, η ενδοπαραταξιακή σας ενότητα έχει πληγεί. Είχατε δύο ανεξαρτητοποιήσεις, η μια τουλάχιστον, του κου Οικονόμου, γιατί δεν τηρήσατε όλα αυτά που είχατε εντάξει στις προγραμματικές σας δηλώσεις. Ο κος Καλαφάτης σας κατέκρινε δημόσια για την «πλάτη» που του γυρίσατε, όσον αφορά την απάντηση που ζήτησε για τις ξαπλώστρες, την οποία δε γνωρίζουμε καν αν έχετε δώσει. Ζητάτε ο κόσμος να συστρατευτεί μαζί σας και να μπείτε μπροστάρης στο νταμάρι, γιατί «δεν πάει άλλο, δε γίνεται αλλιώς», αλλά και πάλι πορεύεστε με όλη την καλή διάθεση, μα και τίποτε το συγκεκριμένο. Δε ζητήσατε μια συνάντηση με τους πολίτες για να βρείτε μαζί μια άκρια.

Η προχειρότητα σας –φωνάζει η αντιπολίτευση- είναι σοβαρή. Ο κος Γκότσης λέει πως κάνετε λάθη που «θα τα βρούμε μπροστά μας». Αν οι Κασσάνδρες επιβεβαιωθούν, αν είναι έτσι, διακινδυνεύετε να χτίσετε ένα μέλλον «καθ’ εικόνα και ομοίωση» όλων όσων σας προσάπτουν αλλεπάλληλες φορές, σε κάθε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. Και μπορεί ο κος Νεκ. Κουκούλης και ο κος Μαρμαρινός να μας γνωρίζουν τακτικά τα νέα δεδομένα που προκύπτουν στις αρμοδιότητές τους, αλλά δεν ανατρέπουν τη γενική εικόνα· μιας δημοτικής αρχής που έπαυσε να πηγάζει και να απευθύνεται στους διοικούμενους.

Αν στο παρόν της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κρατάμε το διασυρμό με τα σκουπίδια, τη λειψυδρία που και που, τις λακκούβες, την έλλειψη πρωτοβουλιών, έναν πολιτισμό που δεν αναπτύσσετε –εν τέλει- ισόρροπα και μια  χιλιοτσαλακωμένη  σχέση δημοτικής αρχής- πολίτη, τότε αυτά έχετε χρέος να προβάλλετε στο μέλλον; Κι η τόση ησυχία των καταστάσεων που σκεπάζει την ανησυχία του παρόντος, θα αποπλεύσει κι εκείνη για το μέλλον; Εκείνη η βουβαμάρα, κι αν είναι που τρομάζει πολύ περισσότερο από τις υπογραφές σας, τις αποφάσεις και τις δηλώσεις σας…

Τόνια Ζαραβέλα