ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ;

                                             

Εγινε και η συζήτηση περί της προτάσεως δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ με
τα γνωστά αποτελέσματα. Δεν πρόκειται να σταθούμε στην ουσία της υπόθεσης
επειδή ακριβώς δεν υπήρξε ουσία.  Το μόνο που αντιληφθήκαμε είναι η προσπάθεια
του πρωθυπουργού ναπροσπαθήσει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα , τον
Βενιζέλο να προσπαθεί να δικαιολογήσει την ύπαρξη του , τον Τσίπρα με νωπές τις
εμπειρίες από το Τέξας να προκαλεί σε μονομαχία  και βεβαίως τους απαράδεκτους 
Ελληνες να δικαιολογούν απολύτως τον τίτλο τους.  Εντύπωση προκάλεσαν τα
άδεια έδρανα και όχι μόνο από την πλευρά της πλειοψηφίας. Ακόμη και αυτοί που
προκάλεσαν την συζήτηση φάνηκε ότι βαρέθηκαν να την παρακολουθήσουν.

Ο κόσμος δυστυχεί.  Οι πολιτικοί δυσκολεύονται να  αντιληφθούν ότι τα
προβλήματα του κόσμου δεν του επιτρέπουν να  ασχολείται με πράγματα που δεν
τον αφορούν. Και δεν τον αφορά η διαμάχη για την εξουσία μέσα σε ένα πλαίσιο το
οποίο είναι αυστηρά προκαθορισμένο.Οι πολιτικές επιλογές  είναι τέτοιες πλέον
που κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτές εάν  δεν αλλάξει κάτι ριζικά. Ριζική
αλλαγή είναι η θέση του ΚΚΕ. Με προβλήματα και αδυναμίεςαλλά  όμως αλλαγή.
Δεν  ισχυρίζομαι ότι είναι η καλύτερη λύση είναι όμως μια άλλη λύση.Η διαμάχη
της διαχείρισης του ίδιου πλαισίου δεν συγκινεί κανέναν. Ειδικά από την πλευρά

του ΣΥΡΙΖΑ καταντάει και ελαφρώς γελοία δεδομένου ότι κάθε λίγο και λιγάκι
γίνεται και μια μικρή η μεγάλη υποχώρηση  προκειμένου να γίνει αποδεκτός από
τα ξένα κέντρα και από την άλλη χτίζει μέτωπο με τους απαράδεκτους Ελληνες 
πράγμα που  αν κάποιος  το συζήταγε πριν λίγο καιρό στις τάξεις του
θα τον περνούσαν για τρελό. Όμως η καρέκλα ενώνει  και είναι και γλυκιά. .

Ο κόσμος δεν μπορεί να παρακολουθεί πλέον ανούσιες κουταμάρες,
κουτσαβακισμούς,θεατρικές παραστάσεις τύπου ΕΡΤ. Βαρέθηκε πλέον. Αυτά
όλα δεν τον αφορούν. Είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβουν οι πολιτικοί; 
Είναι δύσκολο να καταλάβουν ότι πλέον μιλάμε  άλλη γλώσσα;  Δεν νοιάζει
κανέναν ποιος θα είναι υπουργός, πρωθυπουργός η οτιδήποτε  άλλο. Ο κόσμος
θέλει να βρεί δουλειά  και να γλυτώσει από το μαρτύριο που τον υποβάλλουν
τώρα. Και αντ’ αυτού  έχει συζητήσεις τέτοιου είδους που τελικά αποδεικνύονται
μεγαλύτερο μαρτύριο

Δεν είμαι κατά της πολιτικής και κατά των κομμάτων. Δεν μπορεί να υπάρξει 
τίποτα χωρίς αυτά. Όμως τον καιρό αυτό  δεν υπάρχει πολιτική.  Όταν υπάρχει
μια τέτοιας έντασης κρίση οι πολιτικές πρέπει να προσπαθούν να συγκλίνουν με
μόνο γνώμονα το συμφέρον του λαού. Εδώ πια είναι  αδύνατον να
παρακολουθήσεις μια τηλεοπτική συζήτηση όπου μέχρι και οι δημοσιογράφοι
πολιτικολογούν με τον πλέον αναίσχυντο τρόπο. Ο  ένας βρίζει τον  άλλον ,
μιλάνε συνεχώς  χωρίς διακοπή  και δημιουργούν τελικά ένα βόμβο εξαιρετικά
ενοχλητικό νομίζοντας ότι έτσι κερδίζουν τις εντυπώσεις. Αμ, δεν είναι έτσι τα
πράγματα. Το μόνο που καταφέρνουν με την αγένεια και τον τραμπουκισμό

είναι να  απομακρύνουν ολοένα και περισσότερο κόσμο και να τον στέλνουν στην

Χρυσή Αυγή. Αυτό τουλάχιστον μπορούν να το καταλάβουν;

                                                             Απόστολος Κασελούρης